เมื่อวันที่ 8 พ.ค. เวลา 8 โมงเช้า สถานีรถไฟธนบุรี-กาญจนบุรี ปลายทางคือ ไทรโยค ผมและเพื่อนๆอีก 4 คน ได้เจอ กลุ่ม ผญ 5 คน ใส่หมวกขาว 2 คน หมวกแดง 1 คนไม่ใส่หมวก 2 คน นั่งที่นั่งเยื้องๆตรงข้ามกัน มีจริงหรือรักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง หลังจากถึงก็เขาก็ไป ตกดึกชวนเหงาก็คิดถึงเธอแทบใจจะขาด และวันที่ 9 พวกผมกลับ กทม วันนี้ผมไม่อยากลืมตาเลย เพื่อนถามว่า ทำไม คิดถึงเค้าหรอ ไม่อยากมองหน้าใครเลยเหรอ ผมตอบว่า ป่าว ฝุ่นมันเยอะ (ผ่าม พ้าม !!) สุดท้ายก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย ถ้าโลกมันกลมจริงผมคิดว่าเราคงจะได้เจอกันอีกครั้ง