สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
นี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้งค่ะ
ด้วยความที่เราไม่อยากปรึกษาเรื่องนี้กับคนรอบข้างรวมถึงผู้ปกครองด้วยเพราะไม่อยากรบกวนทุกคน จริงๆอยากไปปรึกษาหมอทางจิตเวชตรงๆค่ะแต่เราไม่อยากรบกวนให้ใครพาไปอีกนั่นแหละ เลยลองสมัครพันทิปมาลองขอความช่วยเหลือดูค่ะ รบกวนด้วยนะคะ
ก็ตามที่หัวข้อว่าไว้ค่ะ ว่ามีใครพอจะรู้จักเว็ปไซต์หรือเพจในเฟซบุ๊คที่สามารถให้คำปรึกษาปัญหาทางจิตเวชมั้ยคะ
คือว่าเรามีปัญหาคือเครียดมาก มากกว่าปกติน่ะค่ะ แล้วก็เป็นมาประมาณจะ3เดือนแล้ว
เครียดที่ว่านี่ก็มีทั้งอารมณ์เศร้าเหงาโกรธเสียใจ และที่แย่มากๆคือรู้สึกตัวเองไร้ค่าเกลียดตัวเองด้วย อยากจะทำร้ายตัวเองเพราะรู้สึกรังเกียจ
รู้สึกอยู่ไปมันรกโลกเป็นภาระให้ผู้ปกครอง รู้สึกแค่เดินไปไหนมาไหนให้ใครเห็นก็เป็นการรบกวน ทำให้เค้ารำคาญแล้ว ทั้งๆที่ในใจก็รู้ค่ะว่ามันไม่ได้มีใครมาสนใจรำคาญเราขนาดนั้นหรอก ละก็กลายเป็นว่ารู้สึกเสียใจที่ไม่มีใครสนใจอีก คือเหมือนความคิดในหัวมันตีกันทุกอย่างเลยค่ะ
ซึ่งมันทำให้เราผ่อนคลายไม่ได้เลย เครียดมากคิดมากไปทุกเรื่อง นั่งเฉยๆก็จะร้องให้ จะวาดจะเขียนจะอ่านอะไรก็รู้สึกไม่อยากทำ คือเหมือนทุกอย่างที่เราเคยชอบมันไม่สนุกอีกต่อไป หมดความสนใจไม่อยากทำอะไรเลย
และมันส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันเรามากค่ะ เรากลายเป็นว่าทำอะไรไม่ได้เลย นั่งเอ๋อน้ำตาคลอเบ้าอยู่ทั้งวัน พอไม่ได้ทำอะไรก็รู้สึกไร้ค่ากว่าเก่า พอจะทำก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไมแต่มันเหมือนไม่อยากทำมากเลย ทำได้อย่างเดียวคือนอน นอนทั้งวี่ทั้งวัน พ่อแม่เรากลับเย็น-ดึกทั้งสองคนค่ะ เราก็ตื่นแค่เวลานั้น
เราคิดว่ามันเหมือนโรคซึมเศร้าหรืออาการซึมเศร้าต่างๆ เลยหาอ่านข้อมูลบ้าง ทำแบบทดสอบบ้าง ซึ่งแบบทดสอบก็ได้ผลเสี่ยงหรือเป็นโรคซึมเศร้า แต่เราก็ไม่แน่ใจและไม่อยากคิดไปเองด้วย และตอนประมาณม.1,2 เราเคยมีปัญหาทางด้านอารมณ์ละไปทำให้เพื่อนเดือดร้อนด้วยทะเลาะกับเพื่อนด้วย เราเลยเหมือน มีปมนิดหน่อยค่ะ... ตั้งแต่นั้นมาก็มีความรู้สึกเกลียดตัวเองและอายที่เคยเป็นแบบนั้นมาตลอด แต่ไม่หนักเท่าช่วงนี้ค่ะ
ตอนนี้เราอายุ17ค่ะ เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง เมื่อก่อนมีความมั่นใจในตัวเองอยู่ แต่ตอนนี้ติดลบค่ะ
ตัวเราทำงานด้านศิลปะเต็มตัวด้วย และอ่านเจอหลายๆครั้งว่าคนพวกนี้จะมีอารมณ์เยอะกว่าคนอื่น(แต่ก็ไม่เสมอไปสินะคะ) ก็เลยคิดว่าเหตุผลหลายๆอย่างมันลงตัวมากที่เราจะเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าได้น่ะค่ะ เลยอยากลองปรึกษาผู้เชี่ยวชาญจริงๆดู จะได้ไม่คิดไปเองค่ะ
ขอโทษค่ะ พิมพ์เพลินไปหน่อย พิมพ์วนไปวนมามาก ไม่ได้เรียบเรียงอะไรมาก ถ้าอ่านยากต้องขอโทษจริงๆนะคะ
รบกวนผู้รู้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
พอจะมีwebsiteหรือเพจในเฟซบุ๊คที่รับปรึกษาปัญหาทางจิตเวชมั้ยคะ
นี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้งค่ะ
ด้วยความที่เราไม่อยากปรึกษาเรื่องนี้กับคนรอบข้างรวมถึงผู้ปกครองด้วยเพราะไม่อยากรบกวนทุกคน จริงๆอยากไปปรึกษาหมอทางจิตเวชตรงๆค่ะแต่เราไม่อยากรบกวนให้ใครพาไปอีกนั่นแหละ เลยลองสมัครพันทิปมาลองขอความช่วยเหลือดูค่ะ รบกวนด้วยนะคะ
ก็ตามที่หัวข้อว่าไว้ค่ะ ว่ามีใครพอจะรู้จักเว็ปไซต์หรือเพจในเฟซบุ๊คที่สามารถให้คำปรึกษาปัญหาทางจิตเวชมั้ยคะ
คือว่าเรามีปัญหาคือเครียดมาก มากกว่าปกติน่ะค่ะ แล้วก็เป็นมาประมาณจะ3เดือนแล้ว
เครียดที่ว่านี่ก็มีทั้งอารมณ์เศร้าเหงาโกรธเสียใจ และที่แย่มากๆคือรู้สึกตัวเองไร้ค่าเกลียดตัวเองด้วย อยากจะทำร้ายตัวเองเพราะรู้สึกรังเกียจ
รู้สึกอยู่ไปมันรกโลกเป็นภาระให้ผู้ปกครอง รู้สึกแค่เดินไปไหนมาไหนให้ใครเห็นก็เป็นการรบกวน ทำให้เค้ารำคาญแล้ว ทั้งๆที่ในใจก็รู้ค่ะว่ามันไม่ได้มีใครมาสนใจรำคาญเราขนาดนั้นหรอก ละก็กลายเป็นว่ารู้สึกเสียใจที่ไม่มีใครสนใจอีก คือเหมือนความคิดในหัวมันตีกันทุกอย่างเลยค่ะ
ซึ่งมันทำให้เราผ่อนคลายไม่ได้เลย เครียดมากคิดมากไปทุกเรื่อง นั่งเฉยๆก็จะร้องให้ จะวาดจะเขียนจะอ่านอะไรก็รู้สึกไม่อยากทำ คือเหมือนทุกอย่างที่เราเคยชอบมันไม่สนุกอีกต่อไป หมดความสนใจไม่อยากทำอะไรเลย
และมันส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันเรามากค่ะ เรากลายเป็นว่าทำอะไรไม่ได้เลย นั่งเอ๋อน้ำตาคลอเบ้าอยู่ทั้งวัน พอไม่ได้ทำอะไรก็รู้สึกไร้ค่ากว่าเก่า พอจะทำก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไมแต่มันเหมือนไม่อยากทำมากเลย ทำได้อย่างเดียวคือนอน นอนทั้งวี่ทั้งวัน พ่อแม่เรากลับเย็น-ดึกทั้งสองคนค่ะ เราก็ตื่นแค่เวลานั้น
เราคิดว่ามันเหมือนโรคซึมเศร้าหรืออาการซึมเศร้าต่างๆ เลยหาอ่านข้อมูลบ้าง ทำแบบทดสอบบ้าง ซึ่งแบบทดสอบก็ได้ผลเสี่ยงหรือเป็นโรคซึมเศร้า แต่เราก็ไม่แน่ใจและไม่อยากคิดไปเองด้วย และตอนประมาณม.1,2 เราเคยมีปัญหาทางด้านอารมณ์ละไปทำให้เพื่อนเดือดร้อนด้วยทะเลาะกับเพื่อนด้วย เราเลยเหมือน มีปมนิดหน่อยค่ะ... ตั้งแต่นั้นมาก็มีความรู้สึกเกลียดตัวเองและอายที่เคยเป็นแบบนั้นมาตลอด แต่ไม่หนักเท่าช่วงนี้ค่ะ
ตอนนี้เราอายุ17ค่ะ เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง เมื่อก่อนมีความมั่นใจในตัวเองอยู่ แต่ตอนนี้ติดลบค่ะ
ตัวเราทำงานด้านศิลปะเต็มตัวด้วย และอ่านเจอหลายๆครั้งว่าคนพวกนี้จะมีอารมณ์เยอะกว่าคนอื่น(แต่ก็ไม่เสมอไปสินะคะ) ก็เลยคิดว่าเหตุผลหลายๆอย่างมันลงตัวมากที่เราจะเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าได้น่ะค่ะ เลยอยากลองปรึกษาผู้เชี่ยวชาญจริงๆดู จะได้ไม่คิดไปเองค่ะ
ขอโทษค่ะ พิมพ์เพลินไปหน่อย พิมพ์วนไปวนมามาก ไม่ได้เรียบเรียงอะไรมาก ถ้าอ่านยากต้องขอโทษจริงๆนะคะ
รบกวนผู้รู้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ