---นิ่งให้เป็น ปล่อยให้ได้---

จิตของคนเหมือนลิงไม่อยู่นิ่ง
มองจริงจริงหานิ่งไม่เลยเพื่อนเอ๋ย
กระโดดไปกระโดดมาเจ้าทรามเชย
ไม่เปิดเผยว่าทำไมไม่นิ่งใจ

คงเพราะจิตมีกิเลสความรู้สึก
เหมือนลิงคึกเที่ยวซนอย่างหลงใหล
เห็นโน่นดีนี่ชอบกอบเข้าไป
กอบกำใหญ่ถ้าไม่ได้โกรธกระพือ

กอบอะไรโกยอะไรอย่าเหมือนวอก
กิเลสหลอกจิตใจให้ยึดถือ
มีโทโสโมหันต์ตามเสียงลือ
ใครกระพือก็เชื่อใจมัวเมา

เป็นมนุษย์จิตนี้แสนฉลาด
จิตเป็นปราชญ์เมื่อได้ขัดความเขลา
ทำได้โดยตั้งสติทำใจเบา
ลดมัวเมาเจริญธรรมใจนิ่งนาน

---กวีแก้ว พรรณราย---