ผิงเองมีประสมการ์ณชีวิตที่เพิ่งเจออยากจะมาเล่าให้พี่ๆฟัง
ผิงอายุ 25 คะ แต่งงานมาได้ 5 ปี มีลูกสาวหนึ่งคน  ชีวิตคู่ก็มีทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างแต่ไม่เคยเลยที่จะเลิกกัน
จนวันนึงพี่ชายพาพี่สะใภ้เข้ามาอยู่บ้านแฟนเราเนี่ยทำงานที่เดียวกับพี่ชายเรา ส่วนพี่สะใภ้ทำงานเย็บผ้าจนวันนึงไปไม่ไหวเลยออกมาทำงานกับพี่ชายเราแล้วมีช่วงนึงที่มีงานต่างจังหวัดแฟนเราต้องไปกับพี่สะใภ้ เหตุมันเกิดจากพอทำงานต่างจังหวัดกันได้ซักพักนึง การกระทำแฟนเราก็เปลี่ยนไปเริ่มห่วงใยฝั่งพี่สะใภ้อย่างเห็นได้ชัดเค้าชวนไปไหนก็ยอมไปโดนอ้างว่าเค้าขับรถไม่เป็น  มีวันนึงเราเลิกงานเค้าขับรถมารับเค้าพูดกับเราว่าถ้าพี่สะใภ้ไม่ให้เค้าออกมารับเค้าไม่มารับเรานะ
เราก็เลยทะเลาะกันว่าทำไมต้องไปรับเค้าทำไมถึงพูดแบบนี้  มีวันนึงพี่สะใภ้โดนรถชน เค้ามารับเราแล้วผ่านเค้าขอจอดรถดูเราก็ไม่ว่า พี่สะใภ้ชี้นิ้วสั่งให้เค้าไปส่งเราที่บ้านแล้วมารับเค้าไปหาหมอ เราก็โกรธว่าทำไมต้องยอมเค้านี่เราเป็นเมียนะ
ไลน์ที่เค้าสองคนคุยกันจะต้องลบตลอดโดยอ้างว่ากดผิดมั้ง ไม่อยากให้เราไม่สบายใจมั้ง จนวันนึงเค้าถ่ายรูปคู่กันในเฟสบุคเราโทรไปด่าเค้าก็บอกว่าไม่เห็นหาว่าเราหาเรื่องโวยวายจะกลับบ้านโดยให้พี่สะใภ้ไปส่งเราก็เลยถามว่าเค้าขบรถไม่ได้นิทำไมถึงจะไปส่งรอไปรถตู้สิ เค้าก็ไม่พอใจทะเลาะกันพี่สะใภ้เดินมา เราเลยบอกว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกันเพราะพี่สะใภ้นะเค้าบอกกับเราว่าไม่มีอะไรกันแน่นอนเค้าไม่ทำหรอกเค้าสงสารหลาน แฟนเราก็บอกว่าไม่เอาหรอกแก่แบบนี้  เราก็เชื่อใจคุยกันดีขึ้นพี่สะใภ้ก็ทักแชทมาคุยมาไม่ต้องห่วงไม่มีอะไรหรอกเค้าไม่เอาหรอกเราเลยให้แฟนเรากลับไปพักบ้าน หลังจากแฟนเรากลับบ้านเราก็เจอไลน์ที่พี่สะใภ้ทักไปหาแฟนเราว่า โกรธมั้ยที่ไม่ให้เราเลิกกัน เราเลยถามแฟนเราว่าทำไมต้องแคร์ความรู้สึกกันมากหรอ ทุกครั้งที่มีปัญหา ทั้งบ้านเราบ้านแฟนรู้เรื่องตลอด แต่ไม่มีใครเชื่อ เรื่องมันเกิดมาแบบนี้ ตลอดเป็นปี จนวันนึงเค้าไปทำงานต่างจังหวัดมีแฟนเราน้องชายแฟนน้องสาวพี่สะใภ้เราวีดีโอคอลคุยกับแฟนเจอรองเท้าแฟนเราอยู่ห้องเดียวกับพี่สะใภ้เราเลยถามว่าทำไมรองเท้าถึงอยู่ห้องเดียวกันเค้าอ้างว่ามาทำงานห้องนี้เราไม่เชื่อขอดูห้องอีกห้องนึงเค้าก็เดินไปหยิบเสื้อกันหนาวมาตัวนึง บอกว่าเสื้อเค้าก็ยังอยู่แต่เสื้อตัวนั้นมันไม่ใช่ของเค้าเพราะเสื้อเค้ามันเหมือนกับของน้องสาวพี่สะใภ้ เราเลยขอเพราะเสื้อเค้าเราซื้อตอนเซลล์มันมีป้ายยี่ห้อแต่เสื้อตัวนั้นไม่มีเค้าก็โมโหหาว่าเราหาเรื่อง เราก็เงียบเพราะคิดว่าป้ายอาจจาดตอนซักก็ได้พอกลับมาป้ายยังอยู่ด้วยความที่เราอยู่บ้านไม่ได้ไปกับเค้าเราเลยจับเค้าไม่ได้
จนวันนึงเค้าลืมแบบไว้ที่บ้านให้พี่ชายเราเอาไปให้ พี่ชายเราไปโดยไม่บอกพอไปถึงบอกว่ามาถึงแล้วพี่สะใภ้บอกเดี๋ยวให้น้องชายไปเอาซึ่งพี่ชายเราถึงนานแล้วพี่ชายเราเลยลงไปดูเห็นแฟนเราวิ่งไปแอบหลังห้องพี่ชายเราพาพี่สะใภ้กลับบ้านเดี๋ยวนั้นเลย พอมาถึงเราถามว่าทำได้ยังไหนบอกเห็นแก่หลานไง ทำไมทำแบบนี้ เค้าไม่ตอบบอกให้เราไปถามแฟนเรา
พอแฟนเรามาเราถามเค้าก็บอกว่าพูดไปเหมือนแก้ตัวนี่เลยถามว่าเข้าไปทำไมเค้าบอกว่าเข้าไปเอางานเพิ่งเข้าไปแต่พี่ชายเราจอดอยู่นานแล้ว เราเลยถามว่าได้กันหรือยังเค้าก็ยอมรับว่าได้แล้วได้ครั้งเดียวไปทำงานแล้วฝนมันตกทำงานไม่ได้เลิกเข้าโรงแรม เราเลยถามว่าคิดได้ยังไงเค้าบอกว่าผู้หญิงอ่อยเค้าเราเลยบอกว่าต่อให้ผู้หญิงแก้ผ้าถ้าคิดได้ต้องไม่ทำ สุดท้ายเราต้องไล่เค้ากลับบ้านทั้งคู่ชีวิตเราพังทั้งๆที่ไม่ได้ทำผิด ก่อนไปเค้าพูดว่าถ้าเราไม่โวยวายพี่ชายเราก็คงไม่มาจับผิดเค้า
เค้าไปโดยไม่ส่งเสียลูกทิ้งลูกไปลูกเราต้องรับกรรมในสิ่งที่ไม่ได้ทำโทรไปหาแม่เค้าก็เหมือนทำเป็นไม่รับรู้ไม่สนใจจะเอาแต่ลูกเราซึ่งเราไม่ให้แน่นอนไม่เคยมาเลี้ยงดูมีแต่ทางเราตลอดจนถึงตอนนี้เรายังเจ็บเจ็บจนไม่รู้จะพูดยังไงถ้าฆ่าเค้าตายได้คงทำ ถามว่ายังรักมั้ยมันก็ยังมีเหลืออยู่บ้าง แต่คงไม่กลับไปอีก