"พิษรัก"

....ไร้รักลิ่วล่องเลื่อนลอย
ค่ำคืนเคยคอยเคียงคู่
เลยพักลำพังร่วงพรู
กล้ำกลืนเกินกู่กลับกลาย

.... ความเอ๋ยความรัก           
ยามสบพักตร์นวลพะยอมหอมมิหาย
ไอกลิ่นกรุ่นแก้มนวลฟุ้งคุ้งกำจาย
งามโสภีพรรณรายใคร่เชยชม

ดั่งวจีที่เพริศแพร้วแล้วก้องหวาน
ส่งสำเนียงสื่อผ่านพาสุขสม
โอ้ยุพินเอวบางร่างลู่ลม
ตาโตกลมกระพริบพร่ารับพาที

....หากรักนี้ ที่เคยหวัง ตั้งใจหมาย
ต้องมลาย เพราะนวลนาง หมางเมินพี่
ตัดใยรัก หักขั้วใจ ไม่เหลือดี
เปรียบกระดี๋ ที่แล้งน้ำ ชอกช้ำใจ

เพราะนุ่มน้อง เนื้อนวล สงวนท่า
หมดลีลา รักเร้า ที่เฝ้าใฝ่
เหินห่างมา ลาลับ มิกลับไป
ปล่อยเหลือไว้ ใจปอนปอน นอนระทม..

.....กลับคืนสู่ สวนไม้ดอก หมอกยามเช้า
หวังบรรเทา แผลขยี้ ที่ขื่นข่ม
ซับน้ำตา หน้าอัญชัน อันภิรมย์
แม้ใจตรม ขอยอมรับ กับรักลา


ถุงมือ ชายช่ำชอง