มีคัยเป็นแบบเรามั้งอะ ที่โตแล้วยังติดแม่อะ ตอนนี้เราอายุก็ 16 แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมถึงยังติดแม่ ตั้งแต่จำความได้แล้วอะ แม่อยู่กับเราตั้งแต่เด็กจนโตอะ แล้วเริ่มมาห่างจากเราก็ตอนเราเรียนประมาณ ป.2  เพราะหลานของแม่คลอดลูกแล้วเขาจ้างแม่ไปช่วยเลี้ยงหลานเพราาะเขาไม่ค่อยรู้อะไรมาก แม่เราก็เลยไป แม่เราไปประมาณ 2-3 เดือน คือตอนนั้นเราไปส่งแม่ไปหาหลานที่แม่สาย (เราเป็นคน ชร.) เพื่อจะไป กทม กับญาติ พอเจอหลานแล้ว แม่พูดกับเราเสร็จก็เดินไปกับหลาน เราหันหลังมองตามแม่แล้วร้องไห้อะ  หลังจากนั้นพอแม่กับมาบ้าน ช่วงหลังๆก็ถูกจ้างไปเลี้ยงหลานบ่อยมากไปครั้งหนึ่งก็ เดือนสองเดือนอะ แต่ตอนหลังแม่ไปเอง พอแม่เราบอกว่าจะไปเลี้ยงหลานที่ กทม เมื่อไหร่ เวลานอนตอนกลางคืนเราจะแอบร้องทุกคืน บางวันก็แอบร้องทั้งวัน แล้วพอถึงวันที่แม่จะไป เราจะชอบแอบร้อง พอแม่มาเอากระเป๋าเราก็จะแกล้งไม่ร้อง แม่จะให้ญาติไปส่งแต่เราไม่ไปเพราะกลัวร้อง เราตัดสินใจร้องอยู่ที่บ้านดีกล่าวหลังจากแม่หันหลังแล้วก้าวขาออกไปเราก็ร้องเลย 😭😭 พอลูกของหลานแม่เริ่มโต แม่ก็จะไม่ได้ไปเลี้ยงแล้ว แต่จะชอบพาเราไปเที่ยว กทม หลังปิดเทอมใหญ่ ทุกครั้ง พอเปิดเทอมก็กลับมาด้วยกัน จนมาถึงลูกของน้องแม่ (น้าเรา) แต่โชคดีน้าของเราเกิดลูกช่วงปิดเทอมใหญ่พอดี เพราะปิดเทอมใหญ่ทุกครั้งเราจะไปอยู่ กทม  😄😉 แล้วเราก็ได้เจอเรื่องนี้อีกก็คือ ช่วงลูกน้าเราอายุประมาณ 3 ขวบ คือ ปิดเทอมใหญ่เราก็ไปอยู่ กทม. ปกติ แต่แม่เรากับไม่อยู่เฉยลงไปทำงานที่โรงงานของพ่อแฟนน้าเรา และปัญหาก็มเกิดขึ้นอีกตรงนี้คือ พ่อของลูกน้าเราจะบวชช่วงเข้าพรรษาแล้วสึกหลังออกพรรษา และน้าเราเลยขอให้แม่มาช่วยดูลูกด้วย กัน  คือ รร ต้องเปิดก่อนเข้าพรรษาอยู่แล้ว แม่เราเลยบอกว่า อดทนโตแล้ว แล้วใกล้เปิดเทอมแม่เราก็กลับมาด้วยแต่มาส่งเราเสร็จรอใกล้เข้าพรรษา น้าเขยบวชก็จะไปงานบวชด้วย แล้วแม่เราเคยสัญญาไว้ว่าถ้าน้าเขยสึกแล้วจะกลับมาอยู่บ้าน แล้วช่วงที่น้าเขยบวช แม่ก็ทำงานในโรงงานของพ่อน้าเขยด้วยแล้วเราก็นับวันรอตั้งแต่วันที่แม่ไปจนใกล้ออกพรรษา ทุกครั้งที่แม่โทรมาเราจะร้องไห้ตลอด แล้วเราจะถามแม่ตลอดว่ากลับมาวันไหน แต่แม่เราช่วงแรกๆก็บอกว่าน้าเขยเราสึกเมื่อไหร่ก็จะกลับ แต่พอมาช่วงหลังๆ น้าเขยใกล้จะสึก แม่ก็โทรมาคุยปกติ เออเราก็เริ่มชินก็คิดถึงใจมันก็จะหวิวๆ แต่ไม่ร้อง ก็คุยกันปกติ มาพลีกตรงที่เราถามแม่ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ แม่เรากลับตอบว่ายังไม่รู้ น่าจะทำงานอยู่ต่อ หลังจากที่เราได้ยินเราก็ทวงสัญญาที่ว่าน้าเขยสึกจะกลับมาแต่แม่ก็บอกว่ากลับไปบ้านไม่ค่อยมีงานทำ (เออมันก็ใช่ แต่เราติดแม่เรานับวันรออะ ทำไมต้องทำแบบนี้กับเราด้วย) หลังจากนั้นเราก็เลยไม่ค่อยคุยกับแม่ประมาณวันสองวัน สุดท้ายแม่ก็ไม่กลับ แต่ช่วงปิดเทอมใหญ่เราก็จะไปหาแม่ ทุกครั้งที่จะกลับบ้านเราจะแอบร้องตลอด และวันนี้ (8/5/60) ก็เป็นวันที่เราต้องกลับบ้านเราไม่อยากกลับแต่ก็ต้องกลับเราก็แอบร้องตลอด ช่วงนี้แหละที่เราสงสารแม่อะ เพราะครั้งนี้ที่เราไปแม่ไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ ไอโพน 6 s plus ประมาณ 24000 กว่าๆ แล้วเราก็ขอแม่ซื้อโน๊ตก่อนกลับอีก 21000 กว่าๆ คือเงินที่แม่เราสะสมมาเราก็ไม่รู้ว่าเหลือเท่าไหร่ เราสงสารแม่มากตอนเราจะซื้อเราก็ขอจนได้แต่พอได้มาแล้วเราสงสารแม่วะ เราคิดอยากจะทำงานเก็บเงินเยอะๆที่จะทำให้แม่กลับมาอยู่บ้านได้เราคิดมาตั้งนานแต่สุดท้ายมันก็ไม่ไปถึงสิ่งที่เราคิดได้เลย ทุกครั้งที่เราอยู่กับแม่อะเรามีความสุขเพราะแม่เราชอบไปเที่ยวบ้านคนรู้จักบางทีก็ไปสังสรรค์ เราก็ไปด้วย มันสนุกมันมีความสุขอะ ไม่เหมือนเวลาอยู่กับพ่อเพราะพ่อไม่ค่อยพาไปไหน แม่เราเป็นคนแม่สาย ญาติพี่น้อง เพื่อนๆก็อยู่แม่สายเยอะ ส่วนใหญ่ช่วงวันหยุดเราก็จะไปนอน ไปเที่ยวแม่สาย  มันต่างกับเวลาเราอยู่กับพ่อ คือเราไม่ได้ไปไหน พ่อเราไม่ค่อยกินเหล้า ช่วงหลังๆมาก็ไม่กินเลย และไม่ค่อยออกไปเที่ยวบ้านเพื่อนเลย อยู่แต่บ้าน และเราถูกเลี้ยงมาคือพ่อแม่ไม่ปล่อยเที่ยวไง แล้วเวลาเราอยู่กับแม่เราก็เที่ยวกับแม่ 😭😢😢😭

มีคัยเป็นบ้างอะ เราจะทำไงดีถึงจะไม่ติดแม่อะ คือเราคิดถึงแม่อะ คือมันไม่มีความสุข
#อย่าด่าเราเลยนะ เรารู้ว่าเราก็โตแล้ว แต่เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ