หนักตั้งแต่ตอนแรก

เกิดเป็นเป็นการะเกด ไม่ง่ายเลย มีปัญหามาสุมอกเสมอ

หนักใจจริงๆนะ

ทำยังไงถึงจะยกภูเขาออกจากอกได้นะ

พราว : ไม่เป็นไรนะเกด พราวเองก็มีปัญหาคล้ายๆ กัน

พราวเข้าใจเกดดี

พราวพร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่ดีของเกดเสมอนะ

หนูษา : พี่ๆพูดเรื่องอะไรกันคะ

ทำไมหนาษูไม่เห็นมีปัญหาแบบพี่เกด

แบบพี่พราวมั่งเลย


คิดแล้วก็เซง

เซง

แต่ช่างเต๊อะ ถึงอกหนูไม่บึ้ม แต่คุณทิมแฟนหนูหนวดพรึ่บนะจ๊ะ

เจ๊ลี : เชอะ! เด็กพวกนี้ แบบพวกเธอน่ะเรียกว่าเนิน จะมาสู้ที่ราบสูงอย่างเจ๊ ไม่ได้หรอก

จริงไหมคะบอส 0-0

แองจี้ : แต่ที่ราบสูงอย่างเธอ มีหรือจะสู้ยอดดอยอย่างฉัน

ซินดี้ :เชอะ ถึงเป็นแอ่งกระทะแต่ฉันก็ไม่หวั่น ความมั่นนั้นมาคู่ความแซ่บจ้า

เอวา : รำคาญนังพวกนี้จัง อ้ะ ดูให้รู้ซะบ้างว่าภูเขาไฟที่แท้จริงเป็นยังไง

ไม่อยากจะคุย ระดับชั้นเคยล่มพิธีของพ่อหมอเมืองอินทร์มาแล้ว

ที่พวกหล่อนๆบ่นหนักอกหนักใจนักหนาเนี่ย ได้ครึ่งนึงของชั้นกันรึยัง

แดเนียล : ผมว่าบรรยากาศชักจะมาคุแล้ว ทำไงดี

หมวดวิน : ผมขอเสนอ วิธีโยคะ กำหนดลมหายใจเข้าออกครับ

เอ้า ซี๊ดดด เอ้ยยย ซู๊ดดดด

โรส : พี่ๆลืมหนูไปได้ยังไง ถึงหนูจะเงียบๆ แต่ก็ไม่ได้ราบเรียบนะคะ

พอดีเมื่อวานย้อนไปแคปรูปเลยเอามาลงขำๆนะคะ แต่ดูไปดูมานี่อิ่มอกอิ่มใจสงสัยต้องมอบรางวัล ละครอุดมแคลเซียมแห่งปีให้เลย 555