สวัสดีค่ะ ตอนนี้ จขกท. กำลังจะเปิดเทอม เลื่อนชั้นไปสู่ม.ปลาย

จขกท. เรียนประถมที่โรงเรียนไกลบ้านค่ะ พอขึ้นมัธยมเพื่อนๆก็แห่กันไปเรียนโรงเรียนมัธยมซึ่งอยู่ใกล้กับโรงเรียนเก่า แต่ตัวจขกท. ย้ายมาเรียนมัธยมต้นที่โรงเรียนใกล้บ้านค่ะ

จนกระทั่งมัธยมปลายตัวจขกท. ก็ได้โควต้ามัธยมปลายจากทางโรงเรียน แต่ในใจจขกท.อยากไปเรียนโรงเรียนมัธยมที่อยู่ใกล้ๆกับโรงเรียนประถมเก่า เพราะที่นั่นสอนค่อนข้างเยอะ เรียนหนัก และเป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างดี เราก็หวังจะประสบความสำเร็จในชีวิต เลยอยากไปลองสอบดู


จขกท.ลองไปสอบต่อมัธยมปลาย และก็สอบติด วินาทีแรกที่สอบติดก็ดีใจมากค่ะ มากเล่าให้เพื่อนๆฟังเพื่อนก็ตกใจเพราะเป็นการตัดสินใจที่ไม่ได้บอกเพื่อนไว้ก่อน


จนวันเรียนปรับพื้นฐาน จขกท.ได้เจอเพื่อนเก่าสมัยประถมที่มีกลุ่มเพื่อนใหม่ในระดับมัธยมต้นของเค้าเล่นด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ตัวจขกท.ไปสอบคนเดียวไม่มีเพื่อน เพื่อนเก่าจำได้ก็ทักบ้าง แต่ไม่ได้คุยเล่นกันแล้ว จขกท.เครียดมากค่ะ ในใจก็พาลนึกถึงเพื่อนเก่า คิดถึงก็คิดถึง อยากจะกลับไปอยู่ด้วยกันอีก จขกท เป็นคนร่าเริงค่ะ อยู่กับเพื่อนแล้วเฮฮามาก ช่วงเรียนปรับตอนพักกลางวัน เพื่อนๆก็พากันลงไปกินข้าว ไอ้เราก็ไม่มีใคร นั่งอยู่คนเดียวบนห้อง นึกถึงหน้าเพื่อนเก่าทีไรน้ำตาก็จะไหล ต้องคอยพกกระดาษทิชขู่ไว้

ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ปลอบใจ ใหม่ๆก็แบบนี้เดี๋ยวก็มีเพื่อน เดี๋ยวก็ชิน ในใจก็คิดนะคะ เดี๋ยวก็ดีขึ้น แต่ในหัวก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาตลอดเวลา ตอนนี้กลายเป็นว่าจะทำอะไรก็นึกถึงแต่ตอนที่ตัวเองต้องนั่งอยู่คนเดียว เพื่อนไม่มี นึกถึงสมัยมัธยมต้นที่หัวเราะเฮฮากับเพื่อนๆ จขกท.รู้สึกเหมือนอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ของเราเลยค่ะ