สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าเรื่องราวการสู้ชีวิตของผมเอง ณ ปัจจุบัน เผื่อหลายๆท่านเปนเหมือนผม จะได้มาแชร์กัน ปัจุบันนี้ผมมีอายุ24 เคยทำงานบริษัทแห่งนึงมา3ปี10เดือน ฐานเงินเดือนอยู่ที่15,700บาท ผมดูเรื่องStore management และจัดซื้อจัดจ้าง เริ่มตั้งแต่อายุ16ปี ผมต้องดร็อปเรียน ปวช. เพื่อที่จะออกมาช่วยแม่ทำงานหาเงิน เนีองจากผมจะมาวิทยาลัยแต่ละครัง แม่ผมต้องกู้ยืมเพื่อนบ้านทุกเช้า ใครๆก็ไม่อยากไห้ยืม พอจะเข้าเทอม2 ผมตัดสินใจลาออก ตอนนั้นผมเรียนที่วิทยาลัยพณิชยการอินทราชัย หน้ารามครับ ก็เริ่มหางานมาเรื่อยๆ ช่วยแม่มาตลอด แม่ผมเป็นหมอนวดแผนโบราณครับ แกนวดลูกค้าได้ชม.ละ100-200 ปัจจุบันไม่ไหวแล้ว ผมทำงานมาหลายที่ แล้วส่งตัวเองเรียนจนจบ ช่วงนั้นผม ซื้อรถมอไซค์ รถยนต์ ผ่อนมาไม่มีปัญหาครับ พอกินพอใช้ แต่ตอนนี้ บริษัทย้ายสถานที่ประกอบการไปที่ใหม่ เดินทางใกลขึ้น ค่าครองชีพเพิ่มขึ้น เดือนๆนึงผมไม่เหลือเลย สุดท้ายออกมาเพื่อหางานใหม่ ผ่านมา8วัน ยังหาไม่ได้เลย ตอนนี้เงินก็หมดแล้ว รู้สึกท้อครับ 8วันมานี้หางานทุกวัน มีแต่กดเงินเดือน ไม่ถึง13,000บาท ผมเอาตัวเองจนจบปวช.ก็จริง สายคอมฯครับ อย่างจะบอกว่า ประสพการณ์เกือบ4ปีมันไม่ได้ช่วยผมเลย มีแต่คนรับวุฒิป.ตรี ตอนนี้ผมถึงจุดที่ต้องนั่งน้ำตาไหลทุกเย็น เพราะความเกินตัวของผมเอง เดือนๆนึงผมมีรายจ่ายตายตัว8000บาทต่อเดือน ทั้งบ้านมีผมหาเงินคนเดียว แม่ก็ไม่ไหวแล้ว มันจบจริงๆ อยากเพื่อนๆพี่ๆครับ ถ้าทุกท่านเป็นแบบผมตอนนี้ จะทำอย่างไรกัน สำหรับ ยอมอด ดีกว่าแม่ต้องลำบากตาม ทุกวันนี้ท้อ เครียด คิดอะไรไม่ออกจริงๆครับ