หลังจากเฝ้าติดตามและสังเกตการณ์พฤติการณ์ของ อ.วรรณนรี มาได้สักพักในหลายๆตอนที่ผ่านมา หลังจากที่การแสดงของคุณกบ สุวนันท์ ทำให้ฉันคับอกคับใจ หดหู่ หมองเศร้า เคล้าน้ำตาแทนอ.วรรณนรี ซึ่งการแสดงในโหมดดราม่าในตอนที่ผ่านมา มันตอกย้ำการแสดงของนักแสดงคุณภาพที่มันฝังลึกอยู่ในตัวคุณกบ จนยากที่จะลบล้างออกไปแล้ว...พอตอนเมื่อคืนเท่านั้นแหละ อ.วรรณนรี เข้าสู่โหมดของการผ่อนปรนจากความเศร้าหมอง รันทดใจ มาเป็นปล่อยวาง ทำใจ และมาทำตัวเองให้สดใสและสวยงามขึ้นมา พร้อมกับรอยยิ้มที่มีให้เห็น มันเลยพลอยทำให้คนดูละครอย่างป้า มีรอยยิ้ม มีความผ่อนคลาย และสบายใจไปพร้อมๆกับ อ.วรรณนรี ไปด้วย (ต้องขออนุญาตใช้วลีเด็ดที่ว่า "คุณแม่สบายใจ" มาใช้ในโหมดนี้กับชีวิตของ อ.วรรณนรี ด้วยนะคะ)


ตรงนี้คงต้องชื่นชมการแสดงของคุณกบ สุวนันท์ อีกครั้ง ที่ทำได้ออกมาเป็นธรรมชาติ และ นำพาเอาความรู้สึกของคนดูละครให้คล้อยตามอารมณ์ของ อ.วรรณนรี ไปด้วย เหมือนเป็นการผูกใจคนดูให้มัดตรึงไปกับการแสดงของเธอ เมื่อเห็นเธอร้องให้ เจ็บปวดใจ จุกแน่นคับอก คนดูก็พลอยมีอารมณ์ร่วมไปกับการแสดงของเธอไปครึ่งค่อนประเทศ พอเมื่อคนดูได้เห็นรอยยิ้มของเธอ คนดูละครก็พลอยยิ้ม สบายใจ ผ่อนคลายไปกับเธอ...แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า การแสดงที่ดูธรรมชาติของปุถุชนมนุษย์ทั่วๆไป และ มันก็ทำให้คนดูไม่น้อยต่างก็ "อินในอิน" ไปกับการแสดงของนักแสดงที่ชื่อ กบ สุวนันท์