สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดยังไงก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

คืองี้ค่ะเราเรียนมหา'ลัยปี2กำลังจะขึ้นปี3เป็นครั้งที่2
ครั้งแรกขอที่บ้านซิ่วเพราะเป็นคณะที่เราไม่ได้มีโอกาสเลือกเอง
ตอนนั้นเรารู้สึกแย่กับที่นั่นมากถึงขั้นไปเรียนแล้วอ้วกมีอาการขาสั่นมือสั่นเวลาต้องเดินเข้ามหา'ลัย
(ดูสำออยเนอะแต่เราเป็นงั้นจริงๆ)
จนเราได้ออกและซิ่วมาที่ปัจจุบันค่ะ

ทีนี้คือเราได้เรียนคณะและสาขาที่คิดว่าตัวเองชอบค่ะ แต่เรียนไปเรียนมาดันรู้สึกว่าไม่ใช่ขึ้นทุกวันๆ
แถมรู้สึกเหมือนห่างเหินกับเพื่อนๆที่เรียนด้วยกัน แบบเรารู้สึกเหมือนเป็นคนนอกกลุ่มตลอดเวลาเลย
(อย่างไลน์กลุ่มที่เขาอยู่กันครบแก๊งค์ยกเว้นเรา)
เราเหนื่อยกับการพยายามปรับตัวเข้าหาพวกเขามากๆ เหนื่อยเวลาที่ต้องทำตัวไม่เป็นตัวของตัวเองเพื่อพยายามเข้าหาพวกเขา
พอเราเลิกและกลับมาเป็นตัวเองพวกเขาก็ยิ่งห่างกับเราหนักกว่าเก่า

แล้วยังมีเรื่องที่คนในครอบครัวชอบพูดย้ำกับเราว่า
"ลูกคนอื่นอายุเท่าหนูเขาเรียนจบทำงานกันหมดแล้ว"
ตลอดเลยแล้วไหนจะบ่นเรื่องค่าเทอมที่แพงมากๆ
(ทีแรกไม่มีปัญหาเรื่องค่าเทอมอะไรจนกระทั่งน้องก็ขึ้นมหา'ลัย)

หลายๆอย่างมันรวมกันจนเราไม่ค่อยอยากไปเรียนค่ะ
พักนี้ก็ไปหางานพิเศษทำซะแทนเพราะอยู่เฉยๆในห้องก็ฟุ้งซ่าน
เราดันรู้สึกว่าเรายิ่งเรียนเหมือนเป็นภาระของครอบครัวเลยค่ะทุกวันนี้
ยิ่งเรียนยิ่งท้อแถมพักนี้เรารู้สึกแบบแย่มากๆกับการต้องไปเรียนแต่ดันรู้สึกดีเวลาไปทำงาน
เหมือนว่าเราชอบสังคมของคนในที่ทำงานซะมากกว่าด้วย

เราเลยอยากปรึกษาว่าเราควรทำไงดีคะ?
เราอยากบอกครอบครัวเรานะว่าเราไม่ไหวแล้วกับความรู้สึกที่ตัวเองเป็นภาระและการถูกสังคมในชั้นเรียนกีดกัน
ให้เราไปเริ่มต้นใหม่ทีบ้านก็มองว่าหนีปัญหาอีก ไม่สู้อีก อ้างเยอะอีก และเขาคงไม่ให้โอกาสเราแล้ว
ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเรียนนะแต่เรียนคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนที่เข้าใจกันซักคนเราไม่ไหวจริงๆค่ะ