เมื่อวันที่ 29/4/60 ที่ผ่านมาฉันกับเพื่อนได้ไปเที่ยว แร้วมีมูลนิธิได้เข้ามาตั้งให้บริการฟรี ฉันเองก้อไม่หมั่นใจตัวเองเหมือนกัน เพราะตอนนี้คบกับแฟน แฟนแอบหนีเที่ยวในเวลาฉันทำงานมั้ง บางวันก้อไม่กลับมาห้อง จะกลับก้อตอนสายๆ ฉันจับได้หลายครั้งว่าเขาแอบมีคนอื่นทะเลาะกันบ่อย จนเลิกกัน ฉันจึงไม่พุดอะไรมากในเมื่อมูลนิธิเขาเข้ามาพุดคุยเพื่อให้ฉันตรวจฉันจึงตัดสินใจเข้ารับการตรวจเลือดจากมูลนิธิ แร้วผลก้อออกมาเขาถ้าฉันว่า ตอนนี้คุณอยู่ในจุดเสี่ยงรึปล่าว คุณคิดว่าตัวเองน่าจะได้รับเชื้อรึปล่าว ฉันเองก็พูดไม่ออก เพราะไม่ได้บอกเรื่องแฟนด้วยว่าเป็นยังไง ฉันจึงบอกพี่เขาไปว่า ไม่รุ้เหมือนกัน แต่ผลจะออกมายังไงก้อทำใจไว้รอแล้ว พี่เขาเลยถามต่อว่า ถ้าผลเลือดเราเป็นผลบวกเรายินดีที่จะรับฟังไหม ถ้ายินดีพี่ก็จะพุดต่อ ฉันเลยบอกว่า ยินดีที่จะรับฟัง  และแร้วผลออกมาเป็นผลบวก ทางมูลนิธิบอกว่า มีการพบร่องรอย นู๋ได้รับเชื่อ HIV พี่เขาบอกว่า ถ้าอยากแน่ใจว่าเป็นจริงรึปล่าวให้ไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ถ้ามีเชื้อจริงๆพี่จะได้รักษาเรา พี่เขาบอกว่าภายใน1อาทิตย์จะติดต่อกลับมาเพื่อนัดไปตรวจเลือดอีกครั้งให้แน่ใจ ถ้าเป็นจริงก็จะได้หาสาเหตุว่าเป็นนานรึยัง  ตอนนี้พี่เขายังไม่ติดต่อกลับมาเลย ตอนนี้ฉันเริ่มคิดมาก เพราะมันอาจทำให้กระทบหลายส่วน สิ่งแรกคือ เพื่อนรึคนรอบข้างจะมองเรายังไง..ถ้าเปรียบโรคนี้ใส่กับโรคอื่นๆ คนส่วนมากก็มองว่าโรคนี้น่ารังเกียจ ไม่น่าคบ ถึงแม้จะมีคนเข้าใจว่าโรคนี้รักษาได้แต่ไม่หายขาด มันไม่น่าอันตรายอย่างที่คิด ถ้าได้รับการรักษาอย่างถุกวิธี กินยาต่อเนื่อง แต่สภาพจิตใจมันก็ทำให้เราไม่กล้าสู้หน้าใครจริงๆ อย่างที่สองคือ การรักษาโรคนี้ต้องเสียค่าใช้จ่ายมากแค่ไหน บางคนก็บอกรักษาฟรี ไม่รุ้ว่าจริงรึปล่าว แต่ตรวจเลือดอ่ะฟรี ฉันเคยเข้าดูในเว็บ ก้อมีทั้งบอกว่ารักษาฟรี บางคนก้อบอกเสียตัง บางเว็บก็ขายยาต้าน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ฉันยังหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอเลย อย่างที่สามคือ หน้าที่การงาน แน่นอนล่ะทุกครั้งก่อนทำงานรึทำงานครบ1ปีจะต้องมีการตรวจโรค ถ้าเขาตรวจหา HIVก็ถือว่าเป็นความโชคร้ายของฉัน ถ้าตรวจแค่ไวรัสตับก็ดีเพราะโรคนี้ฉันผ่าน แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นสำหรับโรงงาน ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นรึมีเชื้อHIV เขาต้องปลดฉันออกแน่ๆ แร้วฉันจะไปหางานทำที่ไหน ฉันก้อต้องกลายเป็นคนตกงาน ฉันยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่เพราะฉันเป็นลูกคนเดียว ถ้าฉันไม่หาเงินส่งเสียเลี้ยงเขาก้อไม่มีใครเลี้ยงฉันจำเป็นต้องดิ้นรนหางานรองรับทุกอย่างตอนนี้ แต่ก้อไม่รู้ว่าจะไปทำงานอะไร เพราะทุกที่ก้อต้องมาการตรวเลือด ถ้าไม่ตรวจตอนเข้าก็ต้องตรวจตอนทำงานครบ1เดือน ถ้ามีที่ไหนไม่ตรวจก็คงดี แต่ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นเขาคงไล่ฉันออกเหมือนเดิม บางทีฉันก็รุ้สึกท้อนะว่าทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เคยแต่ได้ยินไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง บางทีฉันก้อคิดว่าฉันไม่อยากอยู่บนโลกนี้แร้ว แต่ฉันทำไม่ได้เพราะพ่อกับแม่ของฉันยังไม่มีใครดูแลเลย เขารักฉันมาก แร้วถ้าเขารู้ว่าฉันติดเชื้อHIV เขาจะเสียใจขนาดไหน ไปไหนมาไหนก้อต้องมีคนถามถึง คงต้องอับอายกันไปอีก ฉันเคยลองพุดเล่นกับเพื่อนทั้งๆที่รุ้ว่าตัวเองมีเชื้อว่า ถ้าฉันเป็นเอดส์ พวกแกยังจะคบฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหม?แต่คำตอบที่ได้ ก้อทำให้ฉันเสียใจไม่น้อย ฉันเองก็เข้าใจความรู้สึกของเพื่อนอยู่ ตอนนี้ฉันคงต้องกลายเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจในสายตาเพื่อนๆทุกคนแร้ว.... ฉันควรทำยังไงดี ไหนๆจะหน้าที่การงานอีก  พ่อแม่ที่จะต้องเลี้ยงดูอีก..ฉันควรทำยังไงดี??  ฉันยังหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอเลย??