สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็ก59นะคะ และเรากำลังเป็นมนุษย์ซิ่วปี61ค่ะ เคยศึกษาที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.มหิดล ตอนนี้ลาออกจากคณะได้4-5เดือนแล้วค่ะ

ต้องบอกก่อนเลยว่า เราอยากเป็นหมอตั้งแต่ม.ปลายแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นยังพยายามไม่พอค่ะ ทำให้ไม่ติด ช่วงปิดเทอมม.6 ชีวิตตอนนั้น สภาพจิตใจ คือเหมือนล้มเหลวในชีวิตเลยอ่ะค่ะ คิดว่าทำไมเราไม่พยายามมากกว่านี้นะ และที่แย่ไปกว่านั้นเรายังไม่มีที่เรียนเลย แต่ตอนนั้นก็ยังไม่หยุดทำตามฝันนะคะ ก็ยังอ่านหนังสือทุกวันเหมือนเดิม  จนกระทั่งเราไปเจอคนๆนึงในfacebook อยู่ดีๆโพสต์ของเขาที่ขึ้นว่า มีสิทธิ์เข้าเรียนที่คณะเเพทย์โรงพยาบาลรามาธิบดี ขึ้นมาหน้าfeed ของเรา เรารู้สึกชื่นชมมากในความพยายามของเพื่อน ก็เลยกดแอดเพื่อนไป จากนั้นก็ทักไปคุย นู่นนี่นั้น ทำไงให้สอบติด อ่านหนังสือยังไง คุยกันไม่บ่อยค่ะ แต่ทุกๆครั้งที่ทักไปเขาก็จะตอบดีทุกครั้ง และเขาใจดีมาก และเวลาก็ล่วงเลยมาถึงวันเปิดรับสมัครแอดมิชชั่น เราคิดว่าเราต้องเข้าไปเรียนสักที่ เพราะคิดว่าถ้าซิ่วอยู่บ้าน ต้องเหงาจนสติกระเจิงแน่ๆ เข้ามหาวิทยาลัยสักที่ดีกว่า เผื่อได้มีเพื่อนอ่านซื่วแบบเรา และที่สำคัญคือเราจะไม่เหงา เราคิดว่าเราต้องเลือกสักมหาลัย เรามาพิจารณาดูคะเเนนGAT PAT2 PAT3 ของเรา มันก็ไม่มากเท่าไรนัก แต่ก็ไม่แย่เกินไป และเราไปสืบรู้มาว่า คณะเเพทย์รามาเป็นของม.มหิดล เราจึงตัดสินใจเลือกคณะวิศวกรรมศาสตร์ม.มหิดล เพราะ... จะได้เจอเพื่อนหมอรามาคนนั้น
  
และแล้วก็ถึงวันประกาศผลแอดมิชชั่น ปรากฎว่าเราติดคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่มหิดล (ขอไม่บอกสาขานะคะ เดี๋ยวจะรู้หมดเป็นใคร ถถถถถถ ) เราดีใจมากกกก ที่มีที่เรียนแล้ว และจะได้เจอเพื่อนหมอรามาที่เป็นไอดอลของเราคนนั้น

การรับน้อง เรามีโอกาสไปร่วมกิจกรรมรับน้องซึ่งที่มหิดลเรียกว่า กิจกรรม"รักน้อง" เขาก็จะเเบ่งเป็นประมาณ40กลุ่ม แต่ละกลุ่มก็จะมีปี1หลากหลายคณะเลย  กิจกรรมสนุกมาก พี่ๆปีสอง เพื่อนๆต่างคณะ ล้วนเป็นกันเอง ทุกคนสนุกสนานมาก และที่น่ากรี๊ดดดมากที่สุดสำหรับเราคือ เราได้เจอที่1กสพท.ของประเทศ เขาอยู่กลุ่มเดียวกันกับกลุ่มเรา จำได้ว่าตื่นเต้นมากๆที่ได้เจอ เพราะเคยเจอเพื่อนคนนี้แค่ตามสื่อต่างๆ ก็เข้าไปพูดคุย เพื่อนคนนี้เป็นกันเองมากๆเลย เขาไม่หยิ่งเลย ตอนนั้นเราขอไลน์ไว้ จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังคุยกับเพื่อนคนนี้ เขาก็คอยแนะนำหลายๆเรื่องเลยเวลาไปปรึกษา ก็ต้องขอบคุณมากๆที่ยังคอยให้คำเเนะนำเรา เราจะบอกเขาเสมอว่า เราจะตามไปเป็นSI129นะ 555555 เขาก็บอกให้เราสู้ๆ

การเข้ามาอยู่หอใน ม.มหิดล ศาลายา... เราได้มีโอกาสรู้จักเพื่อนข้างห้องหลายคณะเลย ทั้งพยาบาล คณะวิทย์ เภสัช ทุกคนใจดีมาก เพื่อนมีน้ำใจมากๆ เวลาว่างๆก็จะมาจับกลุ่มคุยกัน เรื่องนู่นนี่นั้น คุยเรื่องความฝันตัวเอง เรียนเป็นยังไง วิชาไหนชอบไม่ชอบ เพื่อนที่คณะโอเคหรือเปล่า ก็รู้สึกได้เลยว่าอบอุ่นค่ะ ทุกคนเป็นมิตรมากๆ

การได้เรียนในรายวิชาMUGE(มูเก้) วิชานี้เป็นวิชาที่ปี1ทุกคนต้องเรียน เขาจะเเบ่งเป็นหลายๆเซค เซคนึงก็ประมาณ200คนนะ เราว่าประมาณนั้น ไม่มั่นใจตัวเลข แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ ประเด็นคือเราได้เรียนรวมกับเพื่อนต่างคณะด้วย และที่ทำให้เราตื่นเต้นไปกว่านั้นคือการได้ทำงานกลุ่มรวมกับเพื่อนคณะเเพทย์  เรามีโอกาสรู้จักเพื่อนหมอสองคน คนแรกเป็นผู้หญิงหมอวชิระ คนนี้ใจดีมากๆ  เวลาเรียนเขาจะนั่งเก้าอี้ข้างหน้าเรา เวลาทำงานกลุ่มก็อยู่ด้วยกัน เราประทับใจมากๆ  เขาจะคอยให้คำปรึกษาเราตลอดด้วย จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคุยกับเราอยู่ ให้กำลังใจเราในการซิ่วตลอด ต่อมา... คนที่สอง เป็นผู้ชาย หมอศิริราช คนนี้ก็ใจดีอีกเช่นกัน เขาจะพูดน้อยๆ แต่เวลาคุยด้วยก็คุยดี เราได้ทำงานกลุ่มกับเขาหลายงานเลย รู้สึกประทับใจเพื่อนคนนี้มาก เขาเป็นหมอศิริราชคนเดียวในเซคที่เราจำชื่อได้จนทุกวันนี้ เเละเป็นหมอศิริราชคนเดียวที่เรา กล้าทัก กล้าเรียกชื่อ กล้ายิ้มให้เวลาเจอ ตอนที่เราขอหนังสือสอบหมอเขามา เขาก็ขนมาให้สองกองใหญ่ๆเลยค่ะ ต้องขอบคุณมากๆค่ะ

และคนที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เราได้มาเจอสิ่งดีๆที่นี่คือ หมอรามาคนนั้น เรากับเขาเรียนมูเก้คนละเซคคะ ไม่ค่อยเจอกัน เจอกันบ้างแบบบังเอิญในม. ส่วนใหญ่จะคุยกันในไลน์ค่ะ เขาเป็นคนที่สอนเราทุกๆอย่าง เวลาเราท้อ เราเครียด เขาคอยให้กำลังใจค่ะ เขาสอนให้เราเข้มเเข็งไม่อ่อนแอ ทำอะไรด้วยตัวเอง ทำอะไรให้จริงจัง จนบางครั้งเหมือนเราจะไม่ค่อยชอบที่เขามาสอนหรือว่าเราแบบนั้น แต่ก็เข้าใจว่าเพื่อนคงหวังดีกับเราค่ะ ก็ต้องขอบคุณจริงๆที่ยังอยู่เป็นกำลังใจให้เรา ^^

เราอยากขอบคุณเพื่อนทุกๆคนเลยที่ดีกับเรามากขนาดนี้ เรารู้สึกมีกำลังใจอ่านหนังสือในทุกๆวันที่คิดว่า จะได้กลับไปศาลายาและได้เจอพวกแก ถ้าพวกแกผ่านมาเห็นกระทู้นี้ นี้คือความรู้สึกของเราที่มีให้พวกแกนะ คิดถึงมากๆเลย จะกลับไปเป็นรุ่นน้องพวกแกให้ได้นะ #SI129

ทิ้งท้าย : สู้ๆนะไฟนอล อย่าเพิ่งยอมแพ้ เรามาที่นี้ก็เพราะเธอนะ และเราซิ่วก็เพราะเธอ ถ้าเธอยอมแพ้จะไม่เรียนหมอแล้ว เราก็จะพลอยเสียกำลังใจไปด้วยนะ สู้ๆๆนะ ถ้าเครียดก็พักแล้วค่อยกลับมาสู้ต่อนะ เราเป็นกำลังใจให้เสมอนะ #RA