แชร์เรื่องราว การตัดใจจากคนที่ไม่รักเรา การเอาคืนและสิ่งที่เราได้เรียนรู้

เราคิดว่ามีหลายคนที่กำลังเจอกับความสัมพันธ์ที่อีกฝ่ายเค้ามาคุย แต่คุยกันนานแล้วก็ไม่ชัดเจน
เหมือนจะเป็นแฟนแต่ก็ไม่แคร์เราขนาดนั้น นึกจะมาก็มา นึกจะหายก็หาย พอเราทำใจได้ก็กลับมาอีก
ความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง เราเลยจะมาขอแชร์เรื่องราวของเราค่ะ


              เราเจอกับผู้ชายคนนึง เค้าเพิ่งได้เข้ามาติดต่อประสานงานกับเรา ช่วงแรกๆก็มีคุยกันเรื่องานปกติ
มีไปทำงานข้างนอกด้วยกันบ้าง แต่เราไม่ได้ไปกับเค้าตามลำพังนะคะ จะมีเพื่อนร่วมงานของเราไปด้วยตลอด
พอผ่านมาซักประมาณเดือนครึ่ง เค้าเริ่มทักเรา เริ่มจีบเราทางไลน์ค่ะ เค้าจะทักไลน์มาหาเราตลอดทั้งวัน
ทำเหมือนเราเป็นคนสำคัญที่เค้ามีเวลาว่างที่จะคุยกับเราได้ตลอด เราเริ่มรู้สึกดี เรามีความสุขที่ได้คุยไลน์กัน
มีความสุขที่ได้ออกไปทำงานข้างนอกด้วยกัน ถึงจะมีคนอื่นไปด้วย แต่เราก็รู้สึกว่าเราใกล้ชิดกันตลอด
จากนั้นมาความสัมพันธ์เริ่มก้าวหน้ามากขึ้น เค้ามาหาเรา คุยกันมากขึ้น บอกรักเรา ขอคบกัน ซึ่งเราก็เต็มใจที่จะคบกับเค้า
เรียกได้ว่าเราให้ความจริงใจกับเค้าไปเต็มที่ แต่ความสุขมันอยู่ได้ไม่นานค่ะ เค้าหายเงียบไปประมาณ 2 อาทิตย์
หายไปแบบที่เราติดต่อเค้าไม่ได้เลย  ช่วงนั้นคือนรกสำหรับเราอย่างแท้จริง เรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ
ถึงเวลากินก็กินได้คำสองคำก็หมดความอยากอาหาร เวลานอนก็ต้องกินยาที่มีฤทธิ์ทำให้ง่วง
แต่เราต้องตื่นมากลางดึกแล้วร้องไห้แทบทุกคืน ในหัวมีแต่คำถามที่หาคำตอบไม่ได้ สภาพคือพร้อมจะร้องไห้ได้ตลอดเวลา
ทุกวันคือต้องตื่นมาแบบซังกะตายไปทำงาน เพราะเราไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอใคร อยากแต่จะนอนซม สภาพคือโทรมสุดๆ
ใครเตือนให้ตัดใจเราไม่ฟังทั้งนั้น เพราะมันยังทำไม่ได้ ทั้งๆที่ตอนนั้นเราก็เจ็บปวดมากๆ แต่เรายังคิดว่าการตัดใจจากเค้า
มันน่าจะเจ็บปวดมากกว่า ไม่ไหวทำยังไงก็ตัดใจไม่ได้

              แต่หลายวันผ่านไปเราเริ่มดีขึ้น เค้าก็กลับมาค่ะ และแน่นอนเราก็ไม่รีรอที่จะรับเค้ากลับเข้ามา คำถามที่เคยมี
มากมายมันหายไปหมดเรากลับมามีความสุข สดใส หัวเราะได้ โลกกลับมาสว่างไสว ความทุกข์ที่เคยมีเรียกได้ว่า
หายเหมือนปลิดทิ้ง  การกลับมาครั้งนี้ดีแค่ช่วงแรกๆค่ะพอนานไปก็เริ่มมาๆหายๆ และทุกครั้งที่เค้าทำท่าว่าจะหาย
เราจะเป็นคนรั้งไว้ตลอด ช่วงนี้เราได้ทำตัวเองให้เป็นของตายของเค้าอย่างแท้จริงเพราะเราเอาชีวิตและจิตใจไปไว้ที่เค้า
วันไหนเค้าไม่มาหา ไม่ติดต่อมาเราก็ทุกข์ กระวนกระวาย ไม่มีจิตใจที่จะทำอะไร แต่พอเค้ามาเราก็มีความสุข
แต่เป็นความสุขที่ไม่ยั่งยืนเลยค่ะ เพราะหลายครั้งที่เรารู้สึกได้ว่าเค้ามาหาเราไปอย่างนั้นเอง หลายการกระทำ
ที่แสดงออกว่าเค้าไม่ได้แคร์เราเลยและแทบไม่มีความรักให้เราเลยด้วยซ้ำ เป็นเราเองที่แคร์เค้าทุกฝีก้าว
เราเคยพยายามที่จะไม่ติดต่อเค้าไปก่อนเมื่อเค้าทำท่าว่าหายไป
คิดโง่ๆว่าเผื่อเราจะมีค่าขึ้นบ้าง แต่สุดท้ายก็เป็นเราที่ติดต่อไปแทบทุกครั้ง


             ***จุดจบของเรื่องมันเกิดจากเค้าหายไปไม่ติดต่อมาเลย 3 วัน ซึ่งเราคิดในใจว่ามันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว
เพราะเค้าได้หายไปแบบนี้มาหลายครั้งมาก มันเหมือนเราถูกทำร้ายความรู้สึกซ้ำๆจนจะไม่ทนกับความสัมพันธ์แบบนี้อีกแล้ว
เราโทรหาเค้าในวันที่ 4 ที่เค้าหายไป โทรหาหลายสายแต่ไม่เคยรับ พอเราใช้เบอร์อื่นโทรไปเค้ากลับรับ
พอรู้ว่าเป็นเราก็เหมือนไม่อยากพูดด้วย อ้างว่ายุ่งงานเลยไม่ได้รับสายเรา พอเราถามว่า "จะไม่คบกันแล้วใช่มั้ย"
เค้าก็บ่ายเบี่ยง บอกว่าเดี๋ยวค่อยคุย แล้ววางสาย วันนั้นเราตัดสินใจ กำหนดเส้นตายให้ตัวเองว่า
เราจะโทรหาเค้าถึงแค่เวลาเลิกงานเท่านั้น เราโทรหาเค้าหลายสิบสาย แต่ไม่เคยรับ ไม่เคยโทรกลับมา
สายสุดท้ายเราโทรที่เวลาเลิกงานพอดีค่ะ  กลับห้องไปก็ร้องไห้ ในหัวมีแต่คำถามเดิมๆวนเวียนอยู่ในหัวว่า
จะจบกันจริงๆใช่มั้ย จะไม่คบกันแล้วใช่มั้ย ตอนเช้าเราตื่นขึ้นมาด้วยใจที่สงบขึ้น
คำถามยังมีอยู่เหมือนเดิม แต่เราไม่คิดจะติดต่อเพื่อหาคำตอบอีกต่อไปแล้ว เพราะการกระทำของเค้า
มันคือคำตอบที่ชัดเจนยิ่งกว่าคำตอบใดๆ มันเกิดความมุ่งมั่นขึ้นมาอย่างประหลาด เราเลือกที่จะหายไปจากชีวิตเค้า
ใช้ชีวิตตามปกติ ตื่นเช้าทำงาน กลับห้อง เป็นเวลา   5 วัน ที่เราอยู่คนเดียวโดยที่เค้าไม่เคยติดต่อมา ไม่มาหา
การผ่านไปแต่ละวันมันไม่ทรมานเหมือนที่เค้าหายไปครั้งแรกแล้วค่ะ
แต่พอเวลาว่างก็มีแว่บๆคิดบ้าง ก็พยายามไม่คิดคิด คิดแต่ว่ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว


             *****การเอาคืน ***********
              
                เวลาที่เราได้เอาคืน เราไม่ต้องรอนานเลยค่ะ เราต้องไปงานๆนึง ซึ่งเราก็รู้ว่าเค้าต้องมาด้วย
แล้วเค้าก็มาจริงๆค่ะ เค้าได้เห็นเราในลุคใหม่ เพราะเราเปลี่ยนทรงผม ท่าทางเราสดใส ร่าเริง ทั้งๆที่เค้าก็อยู่ใกล้ๆ
ในระยะที่มองเห็นแต่เราไม่แม้แต่จะมอง หรือเข้าไปทัก เราคุยกับคนอื่น เมินเฉยใส่เหมือนเค้าเป็นอากาศธาตุ
เราเป็นผู้หญิงอีกคนนึงที่มีแต่ความสบายใจ ไม่ใช่ผู้หญิงที่คอยวิ่งตามเค้า ใจจดจ่ออยู่ที่เค้าอีกต่อไป
ซึ่งเราก็ไม่คิดว่าเราจะเข้มแข็งได้ขนาดนั้น และเค้าก็โทรเข้ามาค่ะ โทรมาเป็นสายแรกของหลายวันที่หายไป
แต่เราไม่รับและไม่โทรกลับ วันนั้นรู้สึกสะใจมากที่ได้เห็นสายตาที่เค้ามองมาแบบคาดไม่ถึง เรารู้สึกเบาสบาย
เหมือนความคับแค้นใจมันได้ชำระแล้ว  

                  แต่การได้แก้แค้น มันเหมือนยาเสพติด เราได้ทำครั้งนึงแล้ว เราก็อยากจะทำอีก รู้สึกว่ามันยังไม่สะใจ
ยังไม่สาสมพอ เราเฝ้ารอให้เค้าติดต่อมาเพื่อจะได้ตอกกลับแรงๆอีก กลายเป็นว่าจากที่เคยเบา โล่ง
เรากลับมาถือมันไว้ให้รู้สึกหนักอีก จนเราได้คุยกับพี่คนนึง เค้าเล่าให้ฟังว่าเค้าเคยถูกทำร้ายจิตใจ
แต่เค้าไม่เคยคิดจะแก้แค้น เพราะวันนึงคนที่เคยทำเราเจ็บ เค้าจะถูกคนอื่นทำเหมือนที่เค้าทำกับเราเอง
โดยที่เราไม่ต้องไปแก้แค้นให้เหนื่อย เราจึงคิดได้ ก็พอดีวันนั้นเค้าโทรเข้ามา จากที่เคยคิดว่าจะด่าเค้าแรงๆให้เจ็บแสบ
แต่เราเลือกที่จะพูดกับเค้าด้วยเสียงปกติ เค้าถามเราด้วยคำถามที่เราเคยถามว่า "ตกลงจะไม่คบกันแล้วใช่มั้ย"
เราอธิบายเหตุผลว่าทำไมเราถึงเลือกที่จะจบความสัมพันธ์ เราได้ให้โอกาสเค้าหลายวันแต่เค้าก็ไม่แม้แต่ที่จะติดต่อกลับมา
โอกาสมันหมดไปแล้ว แล้วก่อนจะวางสายเรายังบอกด้วยว่า ให้เค้าดูแลตัวเองดีๆ

                 แว่บนึงก่อนวางสายเราเกิดความรู้สึกเสียดาย เสียดายที่ถ้าเค้ามีความรักให้เราบ้าง จริงใจกับเรา
เราจะรักเค้าต่อไปได้ เพราะเราเป็นคนที่รักใครรักจริง ทุ่มเทให้ทุกอย่าง และตลอดเวลาที่ยังมีกันเราทำเต็มที่ทุกอย่างแล้ว
แม้แต่วันสุดท้ายที่โทรหาเค้าหลายสิบสาย เราก็ทำเต็มที่แล้วเหมือนกัน แต่ในเมื่อเค้าเห็นเราเป็นของตายที่จะทำยังไงกับเราก็ได้
ยังไงเราก็ไม่ไปไหน ความอดทนมันก็เลยสิ้นสุดลงอย่างที่เห็น

                ********สิ่งที่เราได้เรียนรู้***********

                ถ้าตัดใจไม่ได้ ให้ใครเตือนสติเรากี่คน เราก็ทำไม่ได้ ถ้าใครยังตัดใจไม่ได้ ไม่ต้องไปฝืน ไปเร่งค่ะ
ตัดยังไม่ได้ก็ไม่ต้องตัด วันนึงเราจะคิดได้เองค่ะว่ามันถึงเวลาแล้วนะที่จะออกจากความเจ็บปวดนี้ หลายคนที่ยอมลดศักดิ์ศรีตัวเอง
ง้อเค้าต่างๆนานา เพื่อไม่ให้เค้าไป เราเองก็เคยหลายครั้ง หลายคนต้องได้ยาแรงๆถึงจะคิดได้ แต่ ณ เวลานั้น
ใครมาบอกให้เรานึกถึงศักดิ์ศรีของตัวเอง เราจะไม่นึกหรอกค่ะ ไม่มีใครทำให้เราดีขึ้นได้หรือตัดใจได้ นอกจากตัวเองคนเดียวเท่านั้นจริงๆ


                สำหรับใครที่เลือกจะเดินออกมาได้สักระยะหนึ่ง แล้วเกิดอาการเสียดายหรือลังเล หรือเค้าคนนั้นกลับมาตาม
อยากให้คิดให้ดีๆค่ะ ว่าพร้อมจะกลับไปเจ็บแบบเดิมมั้ย หันกลับไปมองว่าเราเดินทางมาไกลจากจุดเดิมเท่าไรแล้ว
อย่างเราก็มีคิดเสียดายค่ะ เพราะเราคาดหวังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้มาก เค้าเป็นคนที่เข้ามาทำให้เรารู้สึกว่าเรายังมีความรักได้อีก
เราไม่ได้รู้สึกดีๆแบบนี้กับใครมานานมากแล้ว แต่ในเมื่อความรักของเราไม่เท่ากัน เราที่เจ็บปวด รอคอย
และโหยหาเค้าอยู่ฝ่ายเดียว เราเลยเลือกที่จะจบเอง เพราะเราได้เดินมาไกลเกินกว่าจะกลับไปเจ็บเหมือนเดิมอีกแล้ว

               มีคนบอกว่า "การแก้แค้นคนที่ทิ้งเราไปที่ดีที่สุดคือการใช้ชีวิตให้มีความสุข ยิ่งกว่าตอนที่ไม่มีเค้า"
ความสุขในความคิดเราคือไม่ต้องเปลี่ยนลุค แต่งตัวสวยเพื่อให้เค้าเสียดาย แต่มีความสุขที่ออกมาจากใจจริงๆ
อย่างตอนที่เค้าเจอเรา เราเปลี่ยนทรงผมก็จริง แต่เค้าจะไม่สนใจเลยถ้าเราไม่มีความสุข สบายใจ เหมือนได้ปลดปล่อยตัวเอง
ได้ค้นพบความสุขที่ถ้ายังอยู่กับเค้าก็คงไม่สุขได้เท่านี้

            น้องสาวเราบอกกับเราว่า "ไม่มีอะไรจะเจ็บปวดเท่ากับการไม่ได้เป็นที่หนึ่งในสายตาของคนที่เคยรักเรามากๆหรอก"
ครั้งนึงเราเคยรักเค้ามาก โหยหา เฝ้ารอแต่เค้า แต่วันนี้ในสายตาเรามันว่างเปล่า เค้าเคยสำคัญกับเราที่สุดแต่แล้ววันนี้
เค้ากลับไม่มีตัวตนในสายตาเราอีกต่อไปเราว่านี่แหละคือการแก้แค้นที่สะใจที่สุด


          *** ที่สำคัญ รักตัวเองให้มาก เพราะมันเป็นความรักที่ให้ไปเท่าไรก็ได้กลับมาเท่านั้น ไม่มีวันสูญเปล่า
และไม่มีความคลางแคลงใจว่าจะได้รับความรักกลับมามั้ย การที่คนๆนึงเข้ามาในชีวิตเรา ทำให้ชีวิตมันไม่เหมือนเดิม
พอเค้าหายไปการจะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมก่อนที่จะมีเค้า มันยาก แต่ถามว่าอยู่ได้มั้ย อยู่ได้ค่ะ
วันนึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นที่มันยิ่งใหญ่จนเกินจะรับไหวมันจะกลายเป็นจุดเล็กๆในชีวิตเราเท่านั้นเอง
ไม่มีใครตายเพราะขาดใคร จากที่เคยคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า แต่วันนี้เราก็อยู่ได้ เราผ่านมันมาได้แล้วค่ะ
และอยากให้ทุกคนที่อยู่ในภาวะแบบนี้ผ่านไปได้ เหมือนเรา***
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่