ก่อนผมอื่นมารู้จักซีรีย์นี้ก็ตอนภาคนี้เป็นภาคเเรก ตอนนั้นผมยังอยู่ประถมอยู่เลยครับภาษาอังกฤษยังไม่เก่งก็มาเล่นเกมนี้เเบบเอามันส์เนื้อเรื่องไม่สน ตอนซุสเอาดาบโอลิมปัสมาเเทงพระเอกตกนรกนี้ ผมเรียกว่า "ไอเเก่เเย่งดาบ" ซึ่งก็ไม่รู้เลยว่าจริงๆดาบมันเป็นของเขาอยู่เเล้ว เราต่างหากทีขโมยมาใช้ตอนหลัง

                 มาเริ่มกันเลยดีกว่าเหตุผลที่ผมคิดว่าเนื้อเรื่องภาคนี้ดีกว่า

                1.การเดินทางของเครโทสนั้นไกลมาก กว่าจะมาย้อนเวลาเเก้ไขซะตากรรมได้
                ตั้งเเต่ออกมาจากนรกนั้น เครโทสต้องมุงหน้าไปวิหารซะตากกรมเพื่อย้อนเวลา เขียนดูเหมือนสั้นๆ เเต่ตอนเล่นนี่ไม่สั้นน่ะครับ ต้องไปเข้าถ้ำเอาธนูมาจากไททัน ขี่นกไปทางขึ้นวิหาร เจอบาบาเลียนมาล้างเเค้น เจอพี่เมดูซ่ามาล้างเเค้น เจอเพซีอุส หาทางเปิดวิหาร ปลุกฟินิกส์ เจอคารเคน
ขี่ฟินิกส์ ซึ่งกว่าจะถึงจุดนั้น จขกท. ดรอปเกมนี้มา3-4รอบได้ ไม่ใช่เพราะเบื่อน่ะ กุเเก้puzzleไม่ออกโว้ยยยยยย อย่างที่บอกตอนนั้นผมอยู่ประถมครับ

                2.รู้สึกเห็นใจพระเอกที่มีความเเค้น

               ตอนที่พระเอกเผลอฆ่าทหารตัวเองนี่ผมสงสารเครโทสเลย คือจะบอกว่าเครโทสก็ทำไม่ถูกที่ลงมาช่วยชาวสปาตันเเบบโดยที่ไม่ต้องสวดอ้อนวอน เเต่วีรกรรมเหล่าเทพทีกลั้นเเกล้งเครโทสก็ใช่ย่อย เอรีสใช้กลอุบายให้พระเอกฆ่าลูกเมีย อาเธน่าไม่ยอมให้เครโทสตายเพราะเสียใจทีเอาลูกเมียกลับมาไม่ได้ ซุสฆ่าชาวสปาตันเพราะเเค่กลัวว่าจะมาเป็นเสี้ยนหนามซักวัน ตอนที่บอสคราเคนมาเเล้วเครโทสด่าซุสหรือพวกพระเจ้านี้ชอบมากอ่ะ เเบบกุเก็บกดมานาน

                3.ความสร้างสรรค์ของ boss fight

               ตอนสู้กับเทพีโชคซะตา เเล้วจับเราไปสู้บนดาบที่เราใช้ฆ่าเอรีส รู้สึกว่าดูepicในเเบบที่ไม่ต้องพึ่งกราพฟิค เเบบเราต้องคอยปกป้องดาบไม่ให้พังไม่งั้นเราจะเเพ้ในการดวลกับเอรีสภาคเเรก