ครั้งแรกของการเขียนกระทู้ ผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี้เลยนะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนเรามา 9 ปี ครบรอบ 9 ปีเมื่อ 21 มีนาคม ที่ผ่านมา เราเลิกกนเพราะ
เหมือนมันอิ่มตัว แล้วเราก็ห่างกัน แฟนเราไปมีคนอื่น เราก็เลยตกลงเลิกกัน คือเราเองก็เสียใจนะ
แต่ก็ทำใจได้ ไม่ได้อยากได้แฟนกลับคืนมา แฟนเราก็ไปมีความสุขกับคนใหม่ทั้งที่แยกกันได้ไม่ถึงเดือนเลย
ทำไมทำใจได้ง่ายจัง คือเราต่างเป็นแฟนคนแรกของกันและกันที่คบกับแบบลึกซึ้ง
ตัวเราเองก็มีคนเข้ามาคุย แต่เรากับรู้สึกรำคาญ ไม่อยากคบกับใคร ไม่อยากคุย เราไม่รู้ตัวเราเป็นอะไร
ทุกวันนี้เราทำไรเองคนเดียว เที่ยว ดูหนัง กินข้าว อยู่บ้านคนเดียว หรือเราเสพติดการอยู่คนเดียวไปแล้ว
แต่มันเหงามาก ทำไมผู้หญิงเข้าใจยากจัง ทั้งที่เราก็เป็น ผู้หญิง เรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย
มันจะมีวิธีที่ทำให้เราเปิดใจรับคนอื่นเข้ามาในชีวิตเราได้มั้ย? มันเหมือนตัวเรากลัวที่จะมีคนใหม่
เรากลัวว่าจะเจอคนไม่ดี ทำเราเสียใจ และรับเราไม่ได้ในสิ่งที่เราเป็น หรือเราควรอยู่คนเดียว ?