คุณเคยได้อ่านกระทู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของพ่อแม่เมื่อลูกทำผิดมั้ยคะ? และคำที่ได้พบได้ยินกันบ่อยก็คือ"ก็นี่เด็กจะอะไรนักหนา"ใช่มั้ยคะ? ใช่ค่ะ...วันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องนี้นี่แหละ เพิ่งเคยเจอกับตัว แอบช๊อคกับความคิดของพ่อแม่สมัยนี้เหมืนกัน เรื่องมีอยู่ว่า...
ตอนบ่ายของเมื่อวานนี้ เราและแฟนเราได้ไปดูหนังกันที่โรงหนังค่ะ รอบหนังที่เราดูก็ประมาณเที่ยงครึ่ง ยังเหลือเวลาอีกประมาณเกือบๆชั่วโมงกว่าหนังจะฉาย เรากับแฟนเราเลยมานั่งเล่นตู้เกมฆ่าเวลา แล้วตู้เกมมันก็อยู่ใกล้กับที่ขายตั๋วแล้วก็ที่ขายพวกขนมกับเครื่องดื่มไง เลยทำให้เราได้เจอกับครอบครัวเจ้าปัญหา มากัน4คน ประกอบไปด้วย พ่อ แม่ (อายุดูราวๆ30+)แล้วก็น้องผู้ชายอีกสองคน(อายุน่าจะไม่เกิน10ขวบ) ทุกสายตาหันไปมองครอบครัวนี้กันเป็นตาเดียว เพราะพวกนางเสียงดังมาก เด็กๆก็วิ่งซนไปทั่ว แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก (ภาวนาของให้อย่าได้มาดูเรื่องเดียว รอบเดียวกันเลย) จนกระทั่งได้เวลาหนังใกล้ฉาย ก็เดินขึ้นบรรไดไปโรง4(สถานที่เกิดเหตุ) พอได้นั่งประจำที่ปุ๊บ กรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนก็แผลงฤทธิ์ ครอบครัวเซเลปเดินตามมาเลยจ้า แล้วที่แย่กว่านั่น พวกนางนั่งแถวบนถัดจากแถวของเราแถมพิกัดตรงกันเด๊ะๆเลย จะเรียงลำดับที่นั่งของพวกนางให้อ่านกันนะคะ คุณพ่อเดินเข้าไปก่อน แล้วก็เด็กๆทั้งสองนั่งต่อกัน ปิดท้ายด้วยคุณแม่ที่นั่งริมนอกสุดติดทางเดิน ระหว่าที่น้องผู้ชายเดินตามหลังพ่อตัวเองไปนั่งประจำที่ นางเอามือตีพนักเก้าอี้ของเรากับแฟนอย่างเมามัน(แอบมีบางดอกโดนหัวเรา) แต่ก็เฉยไว้ เพราะคนเริ่มเยอะ ไม่อยากส่งเสียงดัง และระหว่างที่มันยังเป็นไตเติ้ลหนังอยู่นั่นเอง ครอบครัวตัวป่วนก็บรรเลงฉีกถุงขนมกันเสียงดังมากๆ คือมันดังมากจริงๆ จนเรากับแฟนหันมามองหน้ากัน แต่แฟนก็พยักหน้าให้ประมาณว่าให้ใจเย็น เราเลยเงียบไว้ จนกระทั่งหนังเริ่มฉาย เด็กสองคนก็เริ่มจ้อกันอย่างสนุกปากโดยไร้เสียงพ่อกับแม่ห้ามปราม พลางกับแกว่งขาไปมา จนขาน้องเค้ามาชนกันพนักเก้าอี้เราหลายครั้งมาก เราได้แต่มองหน้าแฟน(นางก็โดนเตะเก้าอี้เหมือนกัน) จนกระทั่งมันถึงจุดพีคตรงที่น้องเค้าเอาหัวแทรกผ่านช่องหว่าระหว่างเก้าอี้เรากับแฟนแล้วก็หัวเราะอย่างดังข้างๆหู จนเราหมดความอดทน ภาวนาในใจ(ขอให้เอ็งได้เตะเก้าอี้ข้าอีกทีเถิดน้อง แล้วข้าจะหันไปพ่นไฟใส่เจ้า) เหมือนสวรรค์เป็นใจให้ได้ปลดปล่อย เพราะน้องแกเอามือมาวางไว้บนพนักเก้าอี้เราแล้วนางก็กระโดดโหยงๆอย่างสนุกสหนาน เก้าอี้ที่เรานั่งสั่นจนดูหนังไม่รู้เรื่อง เราเลยหันไปทางด้านหลังแล้วพูดว่า...
เรา : ขอโทษนะคะน้อง พอดีน้องทั้งเตะทั้งเขย่าเก้าอี้พี่มาหลายรอบแล้วจ้ะ แบบนี้รบกวนคนอื่นนะคะ(พูดช้าๆเสียงหวานๆประดุจนางงามรักเด็ก)
เด็ก : คับ...(แล้วลงไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม)
แม่เด็ก : เด็กมันก็ซนตามวัยแหละ(บ่นเบาๆคนเดียว แต่เราได้ยิน)
เราได้ยินที่นางพูดนะ แต่ต้องเก็บไว้ก่อน เพราะเราไม่อยากเสียงดังให้คนอื่นเสียอารมณ์ในการดูหนัง จนกระทั่งหนังจบ อิป้าลูกสองก็หันไปคุยกับผัวนางว่า
แม่เด็ก : ถ้าจะเป็นซะขนาดนี้น่าจะรอหนังออกแล้วซื้อแผ่นไปดูที่บ้านนะ
ผัวนาง : อะไรเหรอ?(ยังคง งงๆ กับมนุษย์ป้าที่อยู่ๆก็บ่นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย)
แม่เด็ก : ก็เด็กที่นั่งข้างหน้าเราไง ไอ้XXX(ชื่อเด็ก)แค่แกว่งขาไปโดนนิดหน่อย ทำจะเป็นจะตายหันหลังมาด่า
เรานี่เงิบเลย ให้เราสาบานเลยอ่ะ เรามั่นใจว่าเราพูดสำเนียงนางงามรักเด็กเลย ไม่ได้ด่าเด็กแต่มาหาว่าเราด่าลูกนาง แถมที่ว่าแกว่งขามาโดนนิดหน่อยน่ะ บอกเลยว่าโดนเตะเก้าอี้ทั้งเรื่องค่ะ ไม่ใช่แค่นิดหน่อยแล้วววว!!! มาถึงตรงนี้ปรี๊ดแตกค่ะ ดีที่แฟนเราคว้าแขนแล้วส่ายหน้าเบาๆ ประมาณว่าอย่ามีเรื่องเลย ...
บอกตามตรงว่าได้อ่านกระทู้แนวนี้มาเยอะ ฟังคนอื่นมาเล่าให้ฟังก็เยอะ แต่มันคนละความรู้สึกกันเลยนะพอมาได้มาเจอกันตัวเองแบบนี้ มันทั้งรู้สึกแย่ แล้วก็รู้สึกเซ็งมากนะ บางทีก็เบื่อนะกับคำว่า"ก็นี่เด็กไง จะอะไรนักหนา" ใช่ค่ะ เค้าคือเด็ก แต่คุณน่ะไม่เด็กแล้วนะคะ อย่าเอาความไร้เดียงสาของเด็กมาเป็นข้ออ้าง เพราะเท่าที่เราดูแล้วหลังจากที่เราปรามเด็กไป นางก็โอเค ดูเชื่อฟังดี แต่มันอยู่ที่ตลอดที่หนังทั้งเรื่องฉายคุณไม่ห้ามเด็กเลย ปล่อยให้เค้าเล่นและเอะอะโวยวาย คุยกันเสียงดัง จนรบกวนคนอื่น แถมคุณยังไม่ได้รู้สึกผิดกับมันแม้แต่นิดเดียว มารยาททางสังคมในสมัยนี้หายากยิ่งกว่าฟอสซิลไดโนเสาร์อีก....
ขอบคุณที่ทนอ่านกันจนจบนะคะ ถ้าแปะผิดห้องก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ฝากถึงพ่อแม่และผู่ปกครองทุกท่าน...!!!
ตอนบ่ายของเมื่อวานนี้ เราและแฟนเราได้ไปดูหนังกันที่โรงหนังค่ะ รอบหนังที่เราดูก็ประมาณเที่ยงครึ่ง ยังเหลือเวลาอีกประมาณเกือบๆชั่วโมงกว่าหนังจะฉาย เรากับแฟนเราเลยมานั่งเล่นตู้เกมฆ่าเวลา แล้วตู้เกมมันก็อยู่ใกล้กับที่ขายตั๋วแล้วก็ที่ขายพวกขนมกับเครื่องดื่มไง เลยทำให้เราได้เจอกับครอบครัวเจ้าปัญหา มากัน4คน ประกอบไปด้วย พ่อ แม่ (อายุดูราวๆ30+)แล้วก็น้องผู้ชายอีกสองคน(อายุน่าจะไม่เกิน10ขวบ) ทุกสายตาหันไปมองครอบครัวนี้กันเป็นตาเดียว เพราะพวกนางเสียงดังมาก เด็กๆก็วิ่งซนไปทั่ว แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก (ภาวนาของให้อย่าได้มาดูเรื่องเดียว รอบเดียวกันเลย) จนกระทั่งได้เวลาหนังใกล้ฉาย ก็เดินขึ้นบรรไดไปโรง4(สถานที่เกิดเหตุ) พอได้นั่งประจำที่ปุ๊บ กรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนก็แผลงฤทธิ์ ครอบครัวเซเลปเดินตามมาเลยจ้า แล้วที่แย่กว่านั่น พวกนางนั่งแถวบนถัดจากแถวของเราแถมพิกัดตรงกันเด๊ะๆเลย จะเรียงลำดับที่นั่งของพวกนางให้อ่านกันนะคะ คุณพ่อเดินเข้าไปก่อน แล้วก็เด็กๆทั้งสองนั่งต่อกัน ปิดท้ายด้วยคุณแม่ที่นั่งริมนอกสุดติดทางเดิน ระหว่าที่น้องผู้ชายเดินตามหลังพ่อตัวเองไปนั่งประจำที่ นางเอามือตีพนักเก้าอี้ของเรากับแฟนอย่างเมามัน(แอบมีบางดอกโดนหัวเรา) แต่ก็เฉยไว้ เพราะคนเริ่มเยอะ ไม่อยากส่งเสียงดัง และระหว่างที่มันยังเป็นไตเติ้ลหนังอยู่นั่นเอง ครอบครัวตัวป่วนก็บรรเลงฉีกถุงขนมกันเสียงดังมากๆ คือมันดังมากจริงๆ จนเรากับแฟนหันมามองหน้ากัน แต่แฟนก็พยักหน้าให้ประมาณว่าให้ใจเย็น เราเลยเงียบไว้ จนกระทั่งหนังเริ่มฉาย เด็กสองคนก็เริ่มจ้อกันอย่างสนุกปากโดยไร้เสียงพ่อกับแม่ห้ามปราม พลางกับแกว่งขาไปมา จนขาน้องเค้ามาชนกันพนักเก้าอี้เราหลายครั้งมาก เราได้แต่มองหน้าแฟน(นางก็โดนเตะเก้าอี้เหมือนกัน) จนกระทั่งมันถึงจุดพีคตรงที่น้องเค้าเอาหัวแทรกผ่านช่องหว่าระหว่างเก้าอี้เรากับแฟนแล้วก็หัวเราะอย่างดังข้างๆหู จนเราหมดความอดทน ภาวนาในใจ(ขอให้เอ็งได้เตะเก้าอี้ข้าอีกทีเถิดน้อง แล้วข้าจะหันไปพ่นไฟใส่เจ้า) เหมือนสวรรค์เป็นใจให้ได้ปลดปล่อย เพราะน้องแกเอามือมาวางไว้บนพนักเก้าอี้เราแล้วนางก็กระโดดโหยงๆอย่างสนุกสหนาน เก้าอี้ที่เรานั่งสั่นจนดูหนังไม่รู้เรื่อง เราเลยหันไปทางด้านหลังแล้วพูดว่า...
เรา : ขอโทษนะคะน้อง พอดีน้องทั้งเตะทั้งเขย่าเก้าอี้พี่มาหลายรอบแล้วจ้ะ แบบนี้รบกวนคนอื่นนะคะ(พูดช้าๆเสียงหวานๆประดุจนางงามรักเด็ก)
เด็ก : คับ...(แล้วลงไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม)
แม่เด็ก : เด็กมันก็ซนตามวัยแหละ(บ่นเบาๆคนเดียว แต่เราได้ยิน)
เราได้ยินที่นางพูดนะ แต่ต้องเก็บไว้ก่อน เพราะเราไม่อยากเสียงดังให้คนอื่นเสียอารมณ์ในการดูหนัง จนกระทั่งหนังจบ อิป้าลูกสองก็หันไปคุยกับผัวนางว่า
แม่เด็ก : ถ้าจะเป็นซะขนาดนี้น่าจะรอหนังออกแล้วซื้อแผ่นไปดูที่บ้านนะ
ผัวนาง : อะไรเหรอ?(ยังคง งงๆ กับมนุษย์ป้าที่อยู่ๆก็บ่นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย)
แม่เด็ก : ก็เด็กที่นั่งข้างหน้าเราไง ไอ้XXX(ชื่อเด็ก)แค่แกว่งขาไปโดนนิดหน่อย ทำจะเป็นจะตายหันหลังมาด่า
เรานี่เงิบเลย ให้เราสาบานเลยอ่ะ เรามั่นใจว่าเราพูดสำเนียงนางงามรักเด็กเลย ไม่ได้ด่าเด็กแต่มาหาว่าเราด่าลูกนาง แถมที่ว่าแกว่งขามาโดนนิดหน่อยน่ะ บอกเลยว่าโดนเตะเก้าอี้ทั้งเรื่องค่ะ ไม่ใช่แค่นิดหน่อยแล้วววว!!! มาถึงตรงนี้ปรี๊ดแตกค่ะ ดีที่แฟนเราคว้าแขนแล้วส่ายหน้าเบาๆ ประมาณว่าอย่ามีเรื่องเลย ...
บอกตามตรงว่าได้อ่านกระทู้แนวนี้มาเยอะ ฟังคนอื่นมาเล่าให้ฟังก็เยอะ แต่มันคนละความรู้สึกกันเลยนะพอมาได้มาเจอกันตัวเองแบบนี้ มันทั้งรู้สึกแย่ แล้วก็รู้สึกเซ็งมากนะ บางทีก็เบื่อนะกับคำว่า"ก็นี่เด็กไง จะอะไรนักหนา" ใช่ค่ะ เค้าคือเด็ก แต่คุณน่ะไม่เด็กแล้วนะคะ อย่าเอาความไร้เดียงสาของเด็กมาเป็นข้ออ้าง เพราะเท่าที่เราดูแล้วหลังจากที่เราปรามเด็กไป นางก็โอเค ดูเชื่อฟังดี แต่มันอยู่ที่ตลอดที่หนังทั้งเรื่องฉายคุณไม่ห้ามเด็กเลย ปล่อยให้เค้าเล่นและเอะอะโวยวาย คุยกันเสียงดัง จนรบกวนคนอื่น แถมคุณยังไม่ได้รู้สึกผิดกับมันแม้แต่นิดเดียว มารยาททางสังคมในสมัยนี้หายากยิ่งกว่าฟอสซิลไดโนเสาร์อีก....
ขอบคุณที่ทนอ่านกันจนจบนะคะ ถ้าแปะผิดห้องก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ