เราเคยคบกันคนนึงน่าช่วงประมาณม.2 หรือจะขึ้นม.2 เราจำไ่ค่อยได้นานมากเพราะตอนนี้เรากำลังจะขึ้นปี 1 ช่วงเวลาที่คบกันมันเป็นช่วงเวลาที่ถือว่าดีที่สุดในช่วงชีวิตนึงเลยทีเดียวแต่เราก็นอกใจแฟนคนนี้แล้วก็คบๆเลิกๆคือทะเลาะกันทุกวันจนเป็นเรื่องปกติวันไหนไม่ทะเลาะกันนั่นแหละวันนั้นไม่ปกติ มีครั้งนึงที่เลิกกันไปแล้วเราก็ไปชอบรุ่นน้อง ตอนนั้นก็ไม่ได้อะไรสุดท้ายก็กลับมาคบกันแฟนเหมือนเดิมแต่ทีนี้เพราะอะไรหลายๆอย่างเลยทำให้ได้เลิกกันจริงๆ แล้วเขาก็ไปมีแฟนใหม่ยอมรับตอนนั้นเสียใจมาก แฟนทิ้งเราไปตอนที่เรารักแค่แฟนคนเดียว แต่เราก็คุยกันบ้างเวลาแฟนเศร้าใจก็จะทักไปหาเหมือนให้รู้ว่ามีเราอยู่ข้างๆตลอดแต่ก็นานๆไปพอไม่ได้คุยกันเคยคิดนะเดี๋ยวก็ลืมไปเอง เรากับแฟนเก่าเราก็ไม่ได้ติดต่อกันสักพักนึงทีนี้เราก็กลับไปจีบรุ่นน้องตอนที่เราเคยชอบตอนม.ต้น แล้วก็ได้เป็นแฟนกัน คบกันสักพักพองานวันเกิดเราแแฟนเก่า็มาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ปกติเราก็เลยกลับมาคุยกันแต่ไม่ได้คุยบ่อยคุยแค่ถามข่าวคราว ไอ้เรื่องมันอยู่ตรงเนี้ยยย ความรู้สึกเดิมๆมันย้อนกลับมา เราไม่แน่ใจอะไรกับตัวเองเลยแม้แต่อย่างเดียวเลยบอกเลิกรุ่นน้องที่คบอยู่ตอนนี้ แล้วก็ไปคุยกับแฟนเก่าแบบปกติ เป็นความรู้สึกว่าแค่ไดุ้ยกันก็พอทีนี้แฟนเก่าก็ไปมีคนคุยเราก็เลยห่างออกมา ล่าสุดพึ่งพึ่งกลับมาคุยกันตอนสิ้นเดือนมีนา คุยกันถึงก่อ่วงสงกรานต์ถือว่าช่วงเวลาตอนนั้นคือมันดีมากๆดีเหมือนตอนคบกันแล้วเราก็เลิกคุยกันสักพักแฟนเก่าเราไปมีแฟนใหม่เฉยเลย ทั้งๆที่ตอนกลับมาคุยกันครั้งล่าสุดปากบอกเองว่ารักเรา ไม่เคยบอกว่ารักให้คนอื่นเลย บอกอยากมีเราอยู่ข้างๆ อ้าวแล้วไปมีแฟนใหม่ซะงั้น งงงวยเลยทีเดียวคนโดนเนี้ย ก็เลยบล็อคทุกอย่างก็คงจะไม่กลับไปรู้จักแล้วแหละ เลือกได้ขอไม่เจอเลยดีกว่า ขอให้เลิกกันไวๆนะ ถึงแม้ว่าจะยังคิดถึงอยู่เสมอก็ตาม แต่เดี๋ยวก็ทำใจได้เองแหละ แต่แค่งงๆเอาเวลาไหนไปคุยกันหรอทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็คอลกับเราเกือบทั้งวัน แล้วไอ้ที่บอกว่ารัก มันรักจริงๆไหมหรือแค่กลัวไม่เหลือใคร ?ทำกับคนที่รักมากๆแบบนี้ได้ด้วยหรอ