สมัยเรียนเราเคยคบผู้หญิงเป็นแฟนคนสองคนแล้วก็เลิกกันไปตามประสาวัยรุ่น เราก็ไม่ได้จริงจังมากว่าจะต้องหาแฟนเป็นตัวเป็นตน แบบจริงๆ จังๆ คือสมัยที่เรียนอยู่เราก็ทำงานควบคู่ไปด้วย ก็เลยคิดว่าเรียนจบมาเดี๋ยวค่อยหาก็ได้มั้ง ฮ่าๆ แต่เปล่าเลยพอจบมาทำงานสังคมยิ่งแคบกว่าเดิม เจอแต่เพื่อนร่วมงานไม่เจอใครใหม่ๆ เท่าไหร่ มันก็เลยเกิดคำถามขึ้นมาว่า

1.พอคุณทำงานแล้วนอกจากเพื่อนร่วมงานแล้วช่วยเล่าประสบการณ์ในการหาโอกาสได้เจอคนใหม่ๆ ของคุณให้ฟังหน่อย แล้วผลเป็นยังไงบ้าง

2.มุมมองความรักของคุณตอนนี้เป็นยังไงบ้าง มันต่างจากมหาลัยไหม ความรู้สึกหรือรูปแบบมันมีอะไรที่แตกต่างไปบ้าง

3.มีใครเคยมีประสบการณ์ไหมที่แบบว่าคุยกันตรงๆ แล้วเป็นแฟนกันได้เลย คือเราแค่รู้สึกว่าแบบมีไหมที่ไม่ต้องมานั่งจีบเหมือนตอนวัยรุ่น ไม่ต้องมาใช้ช่วงโปรแล้วรอวันหมด แต่แบบเป็นตัวของตัวเองได้ตั้งแต่เริ่มคุยกันเลย ไม่ต้องคุยกันบ่อยแต่คุยกันรู้เรื่อง เวลาที่มีให้กันจะเยอะจะน้อยไม่สำคัญเท่ากับคุณภาพของเวลาที่มีให้ หรือเป็นเพราะเราเริ่มทำงานแล้วมันเลยไม่รู้สึกเหมือนตอนเป็นวัยรุ่นหรือเปล่า

4.อยากถามคนที่กล้าเข้าไปคุยกับคนแปลกหน้าว่าพอเข้าไปคุยแล้วเกิดอะไรขึ้นบ้าง ดี ไม่ดียังไง / แล้วถ้าหากคุณอยากจะทำความรู้จักกับคนแปลกหน้าแต่ไม่กล้าเข้าไปทักอะไรเป็นตัวที่ทำให้คุณไม่กล้าเข้าไป

หรือใครมีประสบการณ์อย่างอื่นก็มาแชร์กันได้ครับ