สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้ที่ผมตั้งใจตั้งมาก

ผมชื่อ-?- ตอนนี้ผมก็อายุจะ20แล้ว เรียนโรงเรียนพานิชแห่งนึงในย่านรามคำแหง
ผมเมื่อก่อนนี้เรียนอยู่ชั้น ปวช. สายคอมพิวเตอร์ธุรกิจ เเต่ด้วยเป็นคนไม่เก่งอังกฤษขนาดวันจันทร์ถึงอาทิตย์
ไม่ว่าจะอ่าน เขียน ผมทำไม่ได้เลยเเล้วต้องมาเจอกับพวกโปรเเกรมไรอีกภาษาซีอีกผมเลยเลือกที่จะออกมาเเล้วมาเรียน
ต่อ ปวส สาย ทวิภาคี ผมทำงานที่โฮมโปรทำไปเรียนไป ชีวิตตอนนี้ก็เวิคอยู่ในระดับนึง

ตอนผมอยู่ ปวช3 ผมคบกับแฟนได้ราวๆ4-5เดือนก็เป็นอันเลิกกันเพราะผมไม่ชอบเพื่อนของแฟนทำไห้ทะเลาะกันบ่อย
เเละเขาก็ติดเพื่อนมากจนเราเลิกกัน จากนั้น เขาก็มีแฟนใหม่ ทั้งๆที่สัญญากับผมว่าเราจะรอกันเรียนจบค่อยคบกันเราจะไม่มีใคร
เเต่สุดท้ายเขาก็มี แต่เขาก็ไปไม่รอด และเขาก็รุ้สึกผิดและขอกลับมาคบกับผม ผมด้วยที่ยังรักอยุ่เลยให้โอกาศ ปรากฏว่า เขาทำตัวน่ารัก
มีงอนมีกวนงีนอยมีขี้เเยขี้ระเเวงบ้าง จนผมไม่คิดที่จะมีคนอื่นหรือคิดชอบใครอีก ตอนนี้ก็คบกันได้ 3เดือนกว่าๆแล้ว

แต่สิ่งที่ผมกังวนเเละคิดหนักก็คือ แฟนผมจะไปต่อ ปวส ที่ มีนบุรี ส่วนผม ก็จะเข้าโครงการของวิทยาลัยไปทำงานญี่ปุ่น 3ปีกว่าๆ ซึ่ง
มันจะทำให้ผมกับแฟนต้องเเยกทางกัน ตีสะ 4 ปีเต็มๆ สาเหตุที่ผมอยากไปทำงานญี่ปุ่นเพราะหากไปผมอาจจะมีเงินเก็บเมื่อกลับมา
4-5 แสนบาท ซึ่งเงินจำนวนนั้นผมก็จะเอามาสุ่ขอแฟนเพราะกว่าผมจะจบเขาคงเรียนจบมหาลัยพอดี และที่เหลือก็เอามาลงทุนทำอนาคต
นี่คือสิ่งที่ผมคิด ซึ่งผมมั่นใจเเน่นอนว่าถ้าผมไปนั่นผมจะไม่นอกใจแฟนแน่นอนเพราะถ้าผมอยากก็เอาออกได้ แต่ผมกลัวว่า
บางทีความห่างจะทำไห้เเฟนผมเหงาทนไม่ไหวและมีคนอื่นเพราะเเฟนผมเป็นคนคิดมากเก็บกด ผมเลยอยากจะถาม
ผู้หญิงว่า ถ้าเป็นคุณที่ปกติอยุ่ใกล้ชิดแฟนไปเที่ยวกอดหอมจับมือ กลับต้องมาคบกันแบบทางไกล โทรคุยคลอคุย อย่างเดียว
คุณจะ รอได้ไหม ? ครับ