เราเรียนอยู่ปีสามเทอมสอง มหาลัยสีชมพูกลางเมืองค่ะ ผลการเรียนดีมาตลอด ไม่ดีมาก แต่ก็ไม่แย่ อยู่ประมาณ 3 ต้น ๆ ยังพอมีลุ้นเกียรตินิยมอยู่บ้าง จนเมื่อไม่นานมานี้ เจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจอย่างมากมาค่ะ
คุณพ่อของเราป่วย แล้วก็เข้าโรงพยาบาลอยู่หลายเดือน ตั้งแต่ก่อนเราเปิดเรียนเทอม 2 อีกค่ะ คุณพ่ออยู่ห้องพิเศษ ต้องมีคนเฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง เรากับคุณแม่ก็ผลัด ๆ กันมาเฝ้า แต่ด้วยความที่ทางบ้านมีคุณแม่ทำงานคนเดียว (เพราะคุณพ่อป่วยจนทำงานไม่ได้มาหลายปี) ส่วนใหญ่คุณแม่ก็จะไปทำงาน เราก็มาอยู่กับคุณพ่อที่โรงพยาบาลค่ะ ก็เลยไม่ค่อยได้ไปเรียน เพื่อนก็ดี ช่วยเก็บชีทให้ คอยบอกว่าอาจารย์สั่งงานอะไร จนไม่กี่สัปดาห์ก่อน คุณพ่อก็จากไปอย่างสงบค่ะ เราเสียใจมาก แล้วก็ต้องทำงานศพ ไม่ได้ไปเรียนเลย หลังจากนั้นก็ตั้งตัวอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าจะไปเรียนได้ ไปอีกทีก็ไม่ทันเพื่อนแล้วค่ะ
เราคิดว่าถ้าเราฝืนเรียนต่อไป เกรดต้องแย่ ฉุดลงอย่างหนักแน่ ๆ แล้วก็เหลืออีกแค่สัปดาห์เดียวก็จะสอบปลายภาคแล้ว เราไม่พร้อมเข้าสอบเลยค่ะ ทั้งเนื้อหาและสภาพจิตใจ เราอยากดรอป แต่เรามีเวลาตัดสินใจไม่มาก ถ้าจะดรอปก็ต้องทำภายในอาทิตย์นี้แล้ว
ถ้าเกรดเทอมนี้ฉุด ชวดเกียรตินิยมแน่ ๆ เมื่อเทอมที่แล้วเกรดเราดีมากค่ะ เกือบแตะ 4 เลย แต่เฉลี่ยรวมแล้วก็ยังอยู่ประมาณ 3 ต้น ๆ ช่วงที่คุณพ่อป่วยหนัก ๆ ท่านก็คุยกับเราว่าจะได้เกียรตินิยมไหมเนี่ย เราก็บอกไปว่า "ต้องได้สิ แต่พ่อต้องอยู่ดูให้ได้นะ" เราไม่อยากให้เกรดฉุดค่ะ เรายังอยากได้อยู่ แล้วก็หวังมาก ๆ ด้วย รู้สึกเหมือนให้สัญญากับท่านไว้แล้ว อยากทำให้ท่านภูมิใจ
แต่ประเด็นคือถ้าจะดรอป เราต้องดรอปสองเทอม เพื่อไม่ให้เวลาเรียนเกินหลักสูตร (8 เทอม) คือเทอมนี้กับเทอมหน้า ตั้งใจว่าถ้าดรอปเทอมหน้าไป เราจะไปลงเรียนที่ราม เพื่อไม่ให้ตัวเองห่างหายกับการเรียนมากเกินไป เดี๋ยวจะต่อไม่ติด ส่วนตัวแล้วไม่ซีเรียสกับการไม่จบพร้อมเพื่อนนะคะ
เราไม่ค่อยสนิทกับคุณแม่ค่ะ เพราะคุณแม่ทำงานหนัก แล้วก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน เราก็เลยไม่กล้าปรึกษา ปกติมีอะไรเราก็คุยกับคุณพ่อตลอด และที่บ้านก็ไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน ไม่จำเป็นต้องรีบจบรีบทำงาน เรียนจบเราคิดว่าเราจะเรียนต่อเลยด้วยซ้ำ เพราะเคยคุยกับคุณพ่อเอาไว้แล้ว
ยังไงก็ตาม เราคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ชั่ววูบมาก ๆ อยากทราบความเห็นของผู้ใหญ่คนอื่น ๆ หรือคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกแล้ว จะยอมให้ลูกดรอปไหมคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ รับฟังปัญหาของเราและช่วยให้คำแนะนำค่ะ
สภาพจิตใจไม่ไหว เรียนก็ไม่ไหว ดรอปดีไหม ไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วค่ะ
คุณพ่อของเราป่วย แล้วก็เข้าโรงพยาบาลอยู่หลายเดือน ตั้งแต่ก่อนเราเปิดเรียนเทอม 2 อีกค่ะ คุณพ่ออยู่ห้องพิเศษ ต้องมีคนเฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง เรากับคุณแม่ก็ผลัด ๆ กันมาเฝ้า แต่ด้วยความที่ทางบ้านมีคุณแม่ทำงานคนเดียว (เพราะคุณพ่อป่วยจนทำงานไม่ได้มาหลายปี) ส่วนใหญ่คุณแม่ก็จะไปทำงาน เราก็มาอยู่กับคุณพ่อที่โรงพยาบาลค่ะ ก็เลยไม่ค่อยได้ไปเรียน เพื่อนก็ดี ช่วยเก็บชีทให้ คอยบอกว่าอาจารย์สั่งงานอะไร จนไม่กี่สัปดาห์ก่อน คุณพ่อก็จากไปอย่างสงบค่ะ เราเสียใจมาก แล้วก็ต้องทำงานศพ ไม่ได้ไปเรียนเลย หลังจากนั้นก็ตั้งตัวอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าจะไปเรียนได้ ไปอีกทีก็ไม่ทันเพื่อนแล้วค่ะ
เราคิดว่าถ้าเราฝืนเรียนต่อไป เกรดต้องแย่ ฉุดลงอย่างหนักแน่ ๆ แล้วก็เหลืออีกแค่สัปดาห์เดียวก็จะสอบปลายภาคแล้ว เราไม่พร้อมเข้าสอบเลยค่ะ ทั้งเนื้อหาและสภาพจิตใจ เราอยากดรอป แต่เรามีเวลาตัดสินใจไม่มาก ถ้าจะดรอปก็ต้องทำภายในอาทิตย์นี้แล้ว
ถ้าเกรดเทอมนี้ฉุด ชวดเกียรตินิยมแน่ ๆ เมื่อเทอมที่แล้วเกรดเราดีมากค่ะ เกือบแตะ 4 เลย แต่เฉลี่ยรวมแล้วก็ยังอยู่ประมาณ 3 ต้น ๆ ช่วงที่คุณพ่อป่วยหนัก ๆ ท่านก็คุยกับเราว่าจะได้เกียรตินิยมไหมเนี่ย เราก็บอกไปว่า "ต้องได้สิ แต่พ่อต้องอยู่ดูให้ได้นะ" เราไม่อยากให้เกรดฉุดค่ะ เรายังอยากได้อยู่ แล้วก็หวังมาก ๆ ด้วย รู้สึกเหมือนให้สัญญากับท่านไว้แล้ว อยากทำให้ท่านภูมิใจ
แต่ประเด็นคือถ้าจะดรอป เราต้องดรอปสองเทอม เพื่อไม่ให้เวลาเรียนเกินหลักสูตร (8 เทอม) คือเทอมนี้กับเทอมหน้า ตั้งใจว่าถ้าดรอปเทอมหน้าไป เราจะไปลงเรียนที่ราม เพื่อไม่ให้ตัวเองห่างหายกับการเรียนมากเกินไป เดี๋ยวจะต่อไม่ติด ส่วนตัวแล้วไม่ซีเรียสกับการไม่จบพร้อมเพื่อนนะคะ
เราไม่ค่อยสนิทกับคุณแม่ค่ะ เพราะคุณแม่ทำงานหนัก แล้วก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน เราก็เลยไม่กล้าปรึกษา ปกติมีอะไรเราก็คุยกับคุณพ่อตลอด และที่บ้านก็ไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน ไม่จำเป็นต้องรีบจบรีบทำงาน เรียนจบเราคิดว่าเราจะเรียนต่อเลยด้วยซ้ำ เพราะเคยคุยกับคุณพ่อเอาไว้แล้ว
ยังไงก็ตาม เราคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ชั่ววูบมาก ๆ อยากทราบความเห็นของผู้ใหญ่คนอื่น ๆ หรือคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกแล้ว จะยอมให้ลูกดรอปไหมคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ รับฟังปัญหาของเราและช่วยให้คำแนะนำค่ะ