ตอนนี้เรารู้สึกสับสนว่าเราควรจะไปต่อ หรือว่าควรหยุดเอาไว้แค่นี้ดี

แบคกราวน์ของเราและแฟนนะคะ
เราอายุ 27 ปี ทำงานประจำมีเงินเดือนเฉลี่ยนเดือนละประมาณ 30,000 บาท พอกินพอใช้ มีเงินเก็บประมาณนึง อยากกินอะไรก็ได้กิน
ที่บ้านก็ไม่มีหนี้สินอะไร ใช้ชีวิตชิวๆ ไม่ต้องดิ้นรนอะไรก็อยู่ได้อ่ะค่ะ

เรามีแฟนอายุ 25 ปี เรียนไม่จบปวส. เคยทำงานเป็นช่างฟรีแลนซ์อยู่พักนึง ซึ่งก็มีงานเข้ามาไม่ขาดสาย จนกระทั่งมีหนี้ก้อนใหญ่ของที่บ้านเข้ามา เค้าต้องรับผิดชอบตรงนี้เองทำให้เงินที่ได้จากฟรีแลนซ์เริ่มไม่พอ (เพราะบางอาทิตย์ก็ไม่มีงานเข้ามาเลย แต่รายจ่ายที่มีมันต้องจ่ายอย่างคงที่ค่ะ) เราเลยแนะนำให้เค้าทำงานประจำ ซึ่งตอนนี้ยังไม่ผ่านโปร จะได้เงินเดือนประมาณ 7,000 - 9,000 บาท แต่ถ้าผ่านโปรก็จะขยับได้ถึง 12,000 - 15,000 บาท
ซึ่งแฟนเราก็ผ่านไปได้อย่างยากลำบากในแต่ละเดือน ไม่กล้ามาเดทกับเราเพราะว่ากลัวตังค์ไม่พอกินข้าว
เราก็เลยชอบทำกับข้าวใส่กล่องฟรีซไว้ให้ พอเค้าแวะมาหาก็จะเอาอาหารที่ทำไว้ให้เค้าไว้ไปกินที่ทำงานได้เป็นอาทิตย์ๆ

และเดือนที่ผ่านมาแม่แฟนเราไม่มีเงินใช้ แฟนเราเลยเอาเงินให้หมด แล้วก็ไม่มีข้าวกิน เราเลยให้ยืมไปเกือบหนึ่งหมื่นบาทค่ะ เพื่อเอาไปซ่อมรถ เอาไปกินข้าว

แล้วเราก็มานั่งคิดว่าในอนาคตแล้วถ้าเค้าใช้เงินแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง คิดจะช่วยคนอื่น แต่ไม่คำนึงถึงชีวิตที่เหลือในเดือนนั้นๆ
ต่อไปสร้างครอบครัว เราจะลำบากกันหมดรึเปล่า เราจะกลายเป็นผู้นำครอบครัวเหรอ
ทำงานก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาเหนื่อยกับครอบครัวสามีอีกเหรอ
ยิ่งเวลาเค้าเครียดเรื่องเงิน บางครั้งเค้าก็ชอบตะคอกใส่เรา ซึ่งพอเค้าอารมณ์เย็น เค้าก็จะมาขอโทษเราทุกครั้ง

อีกจุดที่ทำให้เราคิดว่าเค้าจะดูแลเราได้รึเปล่า ก็คืออาทิตย์ที่ผ่านมาเราต้องผ่าตัดใหญ่ค่ะ ซึ่งเรากลัวมากๆ เค้าสัญญาว่าเค้าจะมาเยี่ยมเรา
แต่สุดท้ายก็ไม่มาค่ะ ทำให้แม่เราไม่ปลื้มเอามากๆ (ซึ่งก่อนหน้านี้แม่เราไม่ค่อยสบายใจที่แฟนเราจบไม่สูง เงินเดือนน้อยกว่าเราหลายเท่า มีรอยสักแล้วก็ยังไม่เคยมาเจอที่บ้านเราค่ะ แม่เราก็อยากให้คบคนที่เท่ากันกว่านี้ อันนี้ต่างกันเกินไป) ทีนี้เวลาจะคุยกันก็ต้องแอบคุย ไม่ให้แม่เห็นว่าคุยกัน เพราะแม่อยากให้เลิกกัน แม่บอกว่าเค้าดูแลเราไม่ได้
เพื่อนๆเราเองก็ไม่ชอบที่เค้าไม่รักษาสัญญาที่จะมาเจอเราบ่อยๆ ยิ่งไม่มาเยี่ยมเรา เพื่อนเราก็ไม่ชอบไปกันใหญ่

เราเองก็โกรธและเสียใจมากนะคะ แต่เราอยากลองให้โอกาสเค้าดูค่ะ ครั้งสุดท้าย ถ้าจากนี้เค้ายังเป็นแบบนี้อยู่เราทิ้งเค้าไปเราจะใจร้ายไปรึเปล่า
อย่างที่เกริ่นไปข้างต้น เรื่องเงินกับอย่างอื่นไม่ได้สำคัญกับเราเลย
แต่ความใส่ใจและการรักษาคำพูดสำคัญกว่า ซึ่งถ้าเค้ารักษามันไม่ได้ เราคงไม่มีเหตุผลที่จะรักเค้าต่อไปแล้ว

เราให้โอกาสเค้ามากไปรึเปล่าคะ มีคำแนะนำสำหรับเรื่องนี้อย่างไรบ้างคะ ขอบคุณค่ะ

เพิ่มเติมเนื้อหากระทู้ค่ะ


ขอบพระคุณทุกความเห็นที่เข้ามาให้คำแนะนำที่มีคุณค่า ร่วมกับแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของแต่ละท่าน
เราตั้งใจอ่านทุกความเห็นจริงๆค่ะ

เรายังคงหงุดหงิดที่เค้าไม่มาเยี่ยม เลยทะเลาะกันอีกหลายทีค่ะ
เค้าบอกว่าเค้าต้องทำงาน กว่าจะเสร็จจ๊อบสองก็สี่ทุ่มกว่า ซึ่งมันเลยเวลาเยี่ยมแล้ว เค้าจะมาเยี่ยมเราอีกวัน แต่เราออกโรงบาลไปก่อน
ซึ่งตรงนี้เราก้ไม่พอใจนะ เพราะเค้าก็รู้ว่าเราเข้าโรงบาลวันไหน ก่อนจะไปทำจ๊อบสองเค้าสามารถมาหาเราก่อนได้
จนหลุดมาว่า กลัวที่จะต้องเจอแม่ของเราอ่ะค่ะ เราเลยไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่

ตอนนี้เราคิดว่านี่คือเนื้อแท้ของเค้าแล้วค่ะ ที่ไม่รู้จักวางแผน และไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ เค้าแคร์เราน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด เอาแต่บอกว่าจะเอาเราเป็นเป้าหมายชีวิต แต่ระหว่างที่เค้ากำลังเดินทางไปยังเป้าหมาย เค้าไม่ใส่ใจเรา นัดกันก็เทง่ายๆ
มีเวลาให้กับทุกๆอย่าง ให้เราเป็นลำดับท้ายๆ เพราะรู้ว่ายังไงเราก็ให้อภัย


ตอนนี้ยอมรับเลยว่าความรักที่มีมันลดลงไปมากหลังจากเราผ่าตัดและมาพักฟื้นที่บ้านค่ะ เรามองไปยังอนาคตข้างหน้าแล้วจินตนาการได้รางๆว่าถ้าเค้ายังไม่ปรับปรุงตัวคงจะเลวร้ายกว่านี้แน่นอน ถ้าเราโสดแล้วเรามีความสุขกว่านี้ ตอนนี้เราพร้อมจะเลิกกับแฟนเราแล้วค่ะ แต่แฟนเราขอร้องให้อยู่ข้างๆเค้าไปก่อน แต่เราก้คงค่อยๆลดระดับความสัมพันธ์ไปก่อนค่ะ เพราะลึกๆเราเองก็สงสารที่เค้าเองต้องทำงานหนักและต้องรับผิดชอบหลายๆอย่างของทางบ้าน