เราคบกับแฟนมามิถุนายนนี้3ปีแล้ว
เมื่อคืนอยู่ๆ แฟนเราก็. มาบอกว่า มีอะไรจะพูด
เค้าพูดประมานว่า สังเกตมั้ยว่าเราไม่ค่อยคุยกีนเลย เราห่างกัน โทหากันแค่ตอนนอน ไม่ได้เจอกัน
เค้ารู้สึกว่าแบบเค้าอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากแคร์ใคร.  ไม่อยากมานั่งเป็นห่วง ว่าใครทำอะไร ตอนแรกเค้าก็ดีนะคะปกติ พึ่งมา แบบ เรารู้สึกว่าเค้าแปลกๆได้3-4วีน จนเมื่อคืน. เค้าก็ตัดสินใจ ที่จะเลิกกัน เค้าบอกว่ารักเรา แต่ไม่เท่าเดิม มีแค่ความเปนห่วง  ผูกพัน เค้าบอกว่าเค้าตัดสินใจนานแล้ว. เลือกแล้ว เค้าทำใจนานมากแล้ว เราก้ขอร้องอ้อนวอนให้เค้า อย่าไป เค้าก้ร้องไห้.  เค้าก้คงเจบปวด. เค้าบอกว่า. ทำไมเราจะกลับมานักกีนไม่ได้ เรานัสึกมีความหวังขึ้นมา0.0000000000000001% แต่มันก้คือความหวัง.  พอหลังจากวางสายไป.  เรารุ้สึกว่าแบบเราไม่ำด้ร้องไห้ครวญคราง เราไม่ได้แบบ โหยหา หรือเปนบ้า เหมือนทุกคนั้งที่เราบอกเลิกัน. เรารุ้สึกชาๆนิ่งๆ. เสียใจนะแต่เรารู้สึกชาๆ นิ่งๆทไม่รุ้ทำไมเหมือนกัน ตอนนี้เราไม่กลัวอะไร นอกจากการเจอหน้าเค้า. เค้ามีคนถามถึงเค้าทตอนนั้นแหละเราร้องไห้แน่ๆ เรารักเค้ามาก มากที่สุด. เค้าคือคนแรกที่นักมากขนาดนี้ เห้ออ.. เรารุ้สึกว่าเราอยสกแบบทำงาน เรียนให้มันลืมๆความเส้านี้ไป อะไรก้ได้ ให้มันลืมความเส้านั้ไป. เราจะทำยังไงดี เราจะทำยังไงกับตอนนี้ดี