เราคบกับ"บี(ชื่อสมมุติ)"มาปีกว่าๆ เค้าซื่อสัตย์กับเรามากไม่เคยนอกใจเลยสักครั้งเป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข เวลาทะเลาะกันบีก็จะคอยง้อตลอดไม่ว่าจะถูกหรือผิด ก่อนคบกันบีกินเหล้าและสูบบุหรี่ตลอดพอมาคบกับเราๆบอกว่าไม่ชอบผู้ชายสูบบุหรี่ก็เลิกสูบุหรี่และกินเหล้าน้อยลงเพราะอยากจะมีเวลามาคุยกับเรา เรารักกันมากเราเลยตัดสินใจบอกพ่อกับแม่แต่พ่อกับแม่เราไม่ให้คบกันเพราะบ้านบีค่อนข้างต่างฐานะกับเราดูไม่มีอนาคตดูแลเราไม่ได้ แต่เราก็ยังเลือกที่จะแอบคบกัน เราต้องแอบหลบๆซ่อนๆเพื่อที่จะคุยกับบีมาประมาณอีกเกือบปี อยู่ๆบีก็หาเรื่องทะเลาะด่าเราไล่เราเพื่อบอกเลิกเราเพราะอยากให้เราเจอคนที่ดีกว่าบีแต่บีก็ใจอ่อนเห็นเราเจ็บเราก็กลับมาคุยกัน แต่กลับมาคุยกันเหมือนแฟนแต่ไม่ใช่แฟนบีบอกจะทำให้พ่อกับแม่เราเห็นว่าดูแลเราได้ ตั้งแต่ทะเลาะกันไปบีก็กลับมากินเหล้ากินเบียสูบบุหรี่หนักเหมือนตอนก่อนคบกัน พอกินเหล้าก็ติดค่าเหล้าอีกไหนจะค่าส่งตัวเองเรียนอีก เวลาแอบมาเจอกันเราก็ต้องออกค่าน้ำมันให้เกือบทุกครั้ง พอเราห้ามเรื่องกินเหล้าบอกให้เก็บเงินไว้ใช้ในยามจำเป็นบ้าง บีก็ตอบเรากลับมาว่าวันนี้มีเงินก็อยากใช้ถ้าหมดก็แค่อด เราเลยเอาคำตอบจากบีมาคิดว่า แล้วถ้าอนาคตเราสองคนได้อยู่ด้วยกันเราจะไม่ลำบากหรอไหนจะเรื่องลูกอาหารการกินความเป็นอยู่อีก ไหนบอกจะทำให้พ่อแม่เรายอมรับให้คบกันให้ได้แล้วที่ทำอยู่นี่คืออะไรแค่ดูแลตัวเองยังไม่ได้เลยจะมาดูแลเราได้ยังไง ไม่เห็นทำให้เรามั่นใจเลยว่าจะดูแลเราได้จริงๆ ใครๆเขาก็ต้องการความมั่นคงซึ่งเราก็คือหนึ่งคนที่คิดแบบนั้นเมื่อก่อนคิดว่าบีจะพยายามสร้างเนื้อสร้างตัวให้ดีขึ้นแต่ตอนนี้คืออะไร เราก็คิดมานานอยู่ว่าเราจะเลิกกับบีดีไหม เราต้องการมีอนาคตที่ดีที่มีความมั่นคงและเพื่อครอบครัว เราไม่ได้ต้องการคนรวยแต่เราต้องการคนที่จะสร้างอนาคตไปด้วยกันต้องการคนที่สามารถดูแลเราและครอบครัวได้ ไม่ใช่ใช้ชีวิตอยู่เพื่อให้ผ่านในแต่ละวันไป ถ้าเจอคู่ชีวิตแบบไม่มีอนาคตเราก็ขอเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า
เคยคิดว่าถ้าเรารักกันมากพอเราจะผ่านทุกอย่างไปได้ เเต่ตอนนี้เราคิดว่าแค่รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ
เราจะดูเห็นแก่ตัวไปไหมถ้าเราจะทิ้งบีไปถึงแม่จะยังรักอยู่