สวัสดีค่ะ เราเป็นแฟนคลับบังทัน (อาร์มี่) แต่ว่าไม่ได้ติดตามตั้งแต่แต่ช่วงแรกๆเนอะ ได้ยินชื่ออยู่แต่ไม่ได้ติดตาม เริ่มมาติดตามช่วงปล่อยเพลง Fire คอนเสิร์ตปีที่แล้วเราก็พลาดเนอะไม่ได้ไป นี่เป็นคอนเสิร์ตครั้งแรกของเราเลย ตื่นเต้นมากๆ โดยคอนเสิร์ตในครั้งนี้เราซื้อบัตรรอบวันอาทิตย์ที่ 23 เมษายน ที่ผ่านนี้ค่ะ เวลาผ่านไปเร็วมากๆเลยค่ะ อยากจะมาเล่าความรู้สึกของการไปคอนเสิร์ตครั้งแรกให้กับคนอ่านได้ลองอ่านดูนะคะ

         ความรู้สึกของคนเด๋อหลังจากไปคอนมา รู้สึกประทับใจมากถึงจะมีเรื่องแบบการรันคิวบ้าง อากาศบ้าง ลงหลุมคนเดียว แต่มันไม่ได้ทำให้ความประทับใจน้อยลงเลย ส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเพราะอยากเต็มที่กับคอนเสิร์ต แต่ก็ถ่ายช่วงโปรค กับตอนคอนจบแล้วมานิดหน่อย

         เริ่มแรกตอนเช้าไปถึงแล้วเราต้องไปต่อแถวเอามี่บอมบ์(มันคือแท่งไฟ)รอบสั่งกับผู้จัด  คือต้องอธิบายก่อนว่าเราไปกับเพื่อน และเพื่อนของเพื่อนอีกคนหนึ่ง รวมเราเเล้วเป็น 3 คน (เพื่อนสองคนนี้ไปบัตรนั่ง 5,500 ส่วนเราลงหลุม AR ) แต่ก็แยกกัน เพราะเราต้องมาต่อแถวเอาของ ส่วนเพื่อนสองคนก็ไปเดินรอบๆงาน คือไปแล้วมันก็ตื่นเต้นนะ แบบว่าทำอะไรไม่ถูกเลยคนเยอะไปหมด สุดท้ายหาแถวเจอก็ไปต่อแถว ก็แอบเหงานะมานั่งคนเดียวไปเดินก็ไม่ได้เพราะเอาของตั้ง 10 โมง แล้วเอาของสร็จก็ต้องไปรันคิวเข้าฮอลล์อีก  แต่ว่ามาเจอคนที่ต่อแถวข้างหน้า แบบดีมาก ชื่อ พี่ฝน พี่กุ้ง น้องเมย์ ชวนกันคุย ใจดีมาก สุดท้ายพี่กุ้งบอกว่าเฝ้ากระเป๋าให้ ให้เราไปเดินกับน้องเมย์ดูของแจก ดูบรรยากาศรอบงาน เรานี่ก็โอเค เพราะอยากไปด้วย  ไปต่อแถวดูของนู่นนี่ ไปซื้อของกับพี่เขา ไม่เหงาเลย

          สุดท้ายแยกกันตอนรันคิว เพราะพี่ๆเขาลง AL เรียกรันคิวเกจ 1 เรา AR เรียกรันคิวที่ เกจ 4 ไม่ได้ขออะไรที่ติดต่อได้ไว้ แต่แบบเรารู้สึกดีมาก อยู่คนเดียวแต่แบบแฟนคลับคนอื่นก็คุยง่าย นิสัยดีมาก (เท่าที่เราเจอนะ)

          ต่อมาก่อนเข้าคอนตอนรันคิวนี่แบบเจอฝรั่งสองคน จำได้ว่าเจอเขาตอนไป Show Dc ด้วยละแบบนี่ก็ยืนเด๋อๆอยู่ ละคนข้างๆก็ถามกันว่า เขาจะรู้ไหมเนี่ยว่าเรียกถึงคิวไหนแล้ว แต่ก็ไม่มีคนเข้าไปคุยแบบก็กลัวๆกัน นี่ก็เด๋ออิ้งด้วย สุดท้ายก็ขยับๆยืนข้างเขา ละก็ช่วยบอกเลขคิวเขา แต่ไม่ได้ชวนคุยอะไรเลย แบบเกร็ง คอยแต่บอกเลขคิวกับแบ่งปันพัดลม เขาก็น่ารักแบบแบ่งพัดลมละทำหน้าฟิน แต้งกิ้วด้วยรอยยิ้มหวานมาก พอบอกถึงคิวพวกเขาแล้วก็ขอบคุณเราใหญ่ ก็แบบเออรู้สึกดีอ่ะ มาลงหลุมคนเดียวเด๋อๆ แต่แบบก็คุยกับคนข้างๆที่เป็นอาร์มี่ด้วยกันได้ ไม่มีใครเหวี่ยงชวนคุยกันได้น่ารักกันมากๆ

           ประสบการณ์กับชาวต่างชาติอีกคน คิดว่าน่าจะเป็นคนจีนนะ ตอนรันคิวเหมือนกัน แล้วมายืนข้างเราละถามบัตรคิวเรา เราไม่แน่ใจว่าเขามาคนเดียวรึเปล่าแต่แบบยืนอยู่คนเดียวไง เหมือนเขาก็ไม่ค่อยเก่งอิ้งเหมือนกัน นี่ก็ชูบัตรคิวให้เขาดู ละบอกเลขเขาไปว่าเรียกถึงไหนละ เหมือนจะเขินๆกัน สักพักเขาก็ถามว่าเราเมนใคร เราก็บอกไปยุนกิๆ เขาก็ค้นรูปในมือถือให้ดู เหมือนเขาจะไปคอนที่โซลมาด้วย คุยเหมือนใช้คำคีย์เวริดอ่ะ ยุนกิๆ เราก็เออๆออๆ ดูรูปไป ตลกดี เราก็ถามเขากลับว่าแบบไปมากี่คอนแล้วเนี่ย เหมือนเราจะพูดเด๋อไปหน่อย เขาตอบกลับมาว่า  จีมินๆ เราก็เออๆ คุยกันไปดูรูปกันไปสรุป ก่อนจะแยกไปตามคิว

         เรื่องเข้าคิวนี่ก็ได้ไปเจอกับอีกคน คิวก่อนหน้าเรา ก็ช่วยกันเกาะไหล่เพราะมีตอนก่อนเข้าฮอลล์มีตอนเร่งละทุกคนวิ่งจะเข้าให้ได้ แต่สุดท้ายก็ได้เรียงคิวอีกที แต่แยกกันตอนตรวจของเพราะเราตรวจเสร็จก่อนก็เข้าไปเลย

         มาถึงบรรยากาศในคอนฯลงหลุม อากาศร้อนมากๆ แต่แบบถ้าสูงหน่อยเงยหน้านี่จะเจอแอร์เย็นๆสบายขึ้นเยอะเลย นี่ก็เงยหน้ารับแอร์ได้นิดเดียวเพราะเตี้ย ตอนคอนฯเริ่มนี่เบียดหนักมาก  ไม่ต้องโยกเลย เพราะเบียดกันจนโยกเอง ความเด๋ออีกครั้งคือน่าจะเพลง Not today โบกมี่บอมบ์ไปโดนหัวคนข้างหน้าเด้อ ขอโทษเขาใหญ่เลย เขาก็บอกไม่เป็นไร เราไม่ได้ตั้งใจนะ T_T ความตลกต่อมาแปปเดียวเองมั้ง คนข้างหลังก็โบกอแท่งไฟมาโดนหัวเราเช่นเดียวกัน นี่แอบขำเลยแบบกรรมติดจรวดสุด
  
           ความเด๋อขั้นสุด ตอนที่เบียดๆกันอยู่เนี่ยเราก็ไม่ถอย พยายามแบบรักษาที่ตัวเองแต่ไม่ได้เบียดไปข้างหน้าเพราะแน่นมาก รู้สึกตัวอีกทีคือ เห้ย ทำไมขยับตัวได้แล้วอ่ะ อ๋อ สรุปโดนดันลงมาข้างหลังตอนไหนไม่รู้ ตลกโครตแบบคนข้างๆเราก็งงแบบ ได้ยินเขาพูดเหมือนกันว่าโดนดันออกมาตอนไหน แต่ก็คือไม่ได้หลังมากขนาดนั้น แบบยังเห็นอยู่ อาจจะเพราะลงหลุมด้วย เราก็โอเค ไม่ได้อะไร มันส์เลยค่ะรออะไร โบกโยกเต็มที่ อาจจะมีคนรำคาญอ่ะ แต่คงไม่ได้โฟกัสกันมากหรอก เพราะทุกคนโฟกัสที่บังทัน

          ประทับใจการแสดงของบังทันมากกก รู้สึกคุ้มค่าที่แบบได้ไปเห็นกับตาตัวเอง เสตจเดี่ยวนี่แบบ โห เจ๋งมากอ่ะ

          เสตจ (Begin) ของกาตุ่ย (จองกุก) นี่ กรี้ด เสต็ปขาน้องแรงมาก

          เสตจ (Lie) จีมินนี่แบบว่า ตะโกนเลยอ่ะว่า จีมินเจ๋งโครต ชอบตอนจีมเต้นผูกตามากก

          เสตจยุนกิ (First Love) นี่ก่ะมาดูเมนละกรี้ดให้เต็มที่ สรุปเงียบเลยอ่ะ ยืนกอดอาร์มี่บอมบ์แนบหน้า สลับกะชะเง้อดูเสตจ สลับกับมองบนจอ เจอสายตาพี่เขาตอนกวาดมองแฟนๆละแบบ เห้ย มันรู้สึกได้อ่ะว่าแบบ เขาตั้งใจมาก นี่ก็เด๋อไปเลย เจ๋งมากก

          เสตจที่รอคอยของนัมจุน โห รอมาฟังเพลงนี้เลยอ่ะ (Refection) ในบรรดาเพลงเดี่ยว คือชอบเพลงนี้มาก นัมจุนไม่ทำให้ผิดหวังเลยอ่ะ ร้องคลอไปด้วย ชอบมาก

           เสตจเจ้าแท (วี - Stigma) นี่ก็จ้องหน้าไปดิ ชอบมาก แทหล่อแรง เสียงโคตรมีเสน่ห์ เราชอบเสียงแทอยู่แล้วอ่ะ พอมาได้ยินชัดแล้วเรารู้สึกคุ้มค่าอ่ะที่ได้มา

           เสตจของพี่จิน (Awake) เราชอบเพลงนี้มากอีกเช่นกัน พี่เขาแสดงให้เห็นว่าพี่เขาตั้งใจแค่ไหนกับการแสดง ตอนแฟนๆช่วยกันร้องคลอไปปด้วย นี่รู้สึกประทับใจมากๆเลย

           พีคสุดคือเสตจของเจโฮป (MAMA) เพราะมาแสดงข้างหน้า นี่แบบชะเง้อขั้นสุด โฮปหล่อแรงมาก แต่ที่แย่งซีนคือ แบคอัพค่ะ คนที่ผมหยิกๆ นี่คือมาแย่งซีนเลย เพราะเราอยู่ด้านข้างละแบบ มองขึ้นไปก็เห็นแบคอัพก่อนเลย อมยิ้ม35

          ช่วงอื่นๆมีอันหนึ่งชอบมาก ตอนเพลง Blood Sweat & Tears จบ (อันนี้ไม่แน่ใจ) แล้วบังทันต้องเข้าไปพัก สิ่งที่เกิดขึ้นคือแฟนๆร้องแฟนชานท์เรียกบังทันกัน  ชอบมาก นี่ตะโกนไป พอหลายรอบเข้า เริ่มหัวเราะ แบบเอาสิเราจะไม่หยุดนะ ชอบบรรยากาศมาก ตอนนั้น น้องอาร์มี่คนข้างๆก็หันมาขำกัน ตอนเสียงเริ่มแหบ บรรยากาศดีมากตอนนั้น ประทับใจสุดๆไปเลย

         ขาดไม่ได้เลยตอนบังทันพูดไทย โหหหห กรี้ดไป เขินไป วนอยู่อย่างงี้ ช่วยกันกับน้องอาร์มี่ข้างๆ แบบก้มหน้ามาถามกันแบบตอนฟังไม่ออก เขินยุนกิมาก ตอนที่พูดซารังเฮ หลายๆรอบ ละสุดท้ายยุนกิก็หันมาเขินเอง นี่ก็เขินพี่ว้อยยยย บังทันแสดงให้เห็นถึงความพยายามที่จะคุยกับแฟนๆโดนที่ไม่ใช้ล่ามแปล เรารู้สึกว่าเราได้รับอะไรที่มันมีค่ากับใจเรามากเลย มันแสดงให้เห็นว่าเขาตั้งใจเพื่อแฟนคลับกันขนาดไหน

          อีกหนึ่งช่วงเสตจ Cypher 4 ที่รอคอย โอโหหห  โครตเจ๋ง นัมจุน ยุนกิ เจโฮป หล่อมากก  แต่พลาดน้ำมนต์ยุนกิไปเพราะยุนกิไปหลุมอีกฝั่ง แต่มีช็อตหนึ่งนัมจุน กับ ยุนกิมายืนฝั่ง AR พร้อมกัน แบบกรี้ดไปเลยอ่ะ นัมจุนกับสีน้ำเงินคือดีมาก ยุนกิกับเจโฮปเท่ห์มาก

           ช่วงสุดท้ายตอนทำโปรเจคมันออกมาสวยมากเลย ชอบตอนเล่นแหวนไฟ มองขึ้นไปละแบบเห้ยสวยอ่ะ กับโปรเจค BE UR WING FOREVER นี่สวยมาก สุดท้ายมาน้ำตาแตก ตอนร้องเพลง 2 3 กับบมนัล ความรู้สึกแบบมันจะจบแล้วอ่ะ น้ำตามาเลย งงมากเหมือนกันไม่คิดว่าจะร้องไห้ มีความประทับใจอีกหลายๆช่วงเลยมันเยอะมาก พอจบคอนแล้วก็คิดถึงอ่ะ เป็นความรู้สึกที่ทุกคนก็เป็น  ได้ยินบมนัลละแบบแอบน้ำตาซึม นี่อยากพิมพ์เก็บไว้และแบ่งปันให้คนอื่นๆฟัง คือจะไปรู้ต่อไปเราอาจจะลืม อาจจะขาดหายไปเพราะเวลาก็ทำให้อะไรเปลี่ยน T_T


           อยากขอบคุณทีมงานโปรเจค และอาร์มี่ทุกๆคนที่แบบทำให้คอนเสิร์ตมันออกน่าประทับใจแบบนี้และทีมงานผู้จัดถึงแม้มันจะมีปัญหาต่างๆ มีรู้สึกแย่กับผู้จัด แต่แบบเขาก็มีส่วนที่ทำให้คอนเสิร์ตนี้เกิดขึ้น หวังว่าจะปรับปรุงแก้ไขต่อไป
สุดท้ายคือบังทันของพวกเรา ขอบคุณพวกเขาที่ไม่เคยลืมอาร์มี่ไทย ประทับใจมากๆ คิดถึงมากๆ จะรอวันที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งค่ะ

            ปล. อันนี้เป็นความรู้สึกของเราในฐานนะที่เป็นแฟนคลับที่รอได้ไปเจอศิลปินที่เราชอบ อาจจะมีคนคิดว่าพูดอะไร หรือแสดงออกมากเกินไป ต้องขอโทษด้วยนะคะ

           ท้ายที่สุดอยากจะบอกว่าเราอยากติดตามดูความก้าวหน้า ก้าวต่อไปของบังทันไปเรื่อยๆ เราไม่ได้เริ่มต้นมากับพวกเขาแต่เราจะเดินด้วยต่อไปค่ะ อยากให้ทุกคนได้รู้จักพวกเขาผ่านทางคุณภาพงานเพลงหรือผลงานอื่นๆที่แสดงออกมาไม่ใช่จากประเด็นอื่น ให้ทุกคนที่รู้จักบังทันโซยอนดันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ผลงานของเขาน่าติดตามเเละเยี่ยมมากแค่ไหน ตัวตนของแต่ละคนก็น่ารัก และตั้งใจทำงาน มีความคิดในการดำเนินชีวิตทำตามความฝันที่ดีมากเลยค่ะ แต่จะไปถึงจุดไหนเราก็จะคอยติดตามและเป็นส่วนหนึ่งในการสนับสนุนเขาต่อไปค่ะ ยังต้องเดินทางกันอีกไกล จนถึงตอนนี้พูดได้ว่าเราไม่ผิดหวังที่เป็นแฟนคลับของบังทัน
      
       ยังไงปีหน้าเราก็ไปร่วมสร้างความทรงจำดีๆกันอีกนะคะ ^_^