ทั้งในด้านคำพูดหรือการกระทำ
ด้านคำพูดไม่ใช่ดุด่าในเชิงสั่งสอน
แต่เป็นการใช้ถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจ

ทำไมเราขึ้นกูกับพ่อแม่ไม่ไดั แต่พ่อแม่ทำได้คะ? ตัวเราไม่เคยพูด เคยแค่พูดเสียงดังให้ท่านหยุดฟังเรา ส่วนใหญ่เราจะพูด "ทำไมต้องว่า พูดดีๆกับหนูไม่ได้ห รอ" แล้วน้ำตาเราจะคลออัตโนมัติ จะโดนตอบกลับว่า "ไม่พูดดีหรอกๆ มึ..สมควรได้รับแต่คำแบบนี้" เราโดนแบบนี้แต่เด็กค่ะ ไม่รู้สึกชินหรือเข้มแข็งขึ้นเลย ตีกับท่านเสร็จจะปิดประตูอยู่ในห้องร้องไห้ทุกครั้ง ร้องแบบขาดใจเลย เปิดเพลงดังๆกลบเสียง เพราะถ้าท่านเห็นเราร้องไห้ จะโดนตีหรือด่าซ้ำ ว่าเรียกร้องความสนใจ เรารู้สึกว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาหน่อยๆ คนอื่นเขาจะมองว่าเราเป็นคนร่าเริงยิ้มง่าย แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเราทุกข์มากๆ

พ่อแม่เราเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ค่ะ คนรู้จักเยอะ ท่านห่วงเรื่องภาพลักษณ์ เราเลยโดนปิดกั้นหลายอย่าง เหตุผลเพราะ"เป็นลูกพ่อกับแม่" ตอนเด็กๆเราโดนตีเลยจะวิ่งออกจากบ้านไปหาคนเลี้ยง แต่โดนดึงไว้ จำได้แม่นเลย แม่พูดว่า "อยากให้ก..อับอายต่อหน้าคนอื่นรึไง"

เราทะเลาะกับท่านทุกวัน เลยไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน ออกไปเรียนพิเศษแทบทุกวัน+กลับบ้านช้าๆค่ะ