สวัสดีค่ะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะ
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันเนาะ
เราชื่อหญิงมีแฟนเป็นทอมชื่อน้ำคบกันมา 1 ปี 9 วัน เรา 2 คนอยู่ไกลกัน เราอยู่ขอนแก่นส่วนแฟนเราอยู่นนทบุรี นานๆทีถึงจะได้เจอกัน
เมื่อวันที่ 16 เมษาที่ผ่านมาคือวันครบรอบของเรา 2 คน แฟนเรามาเล่นสงกรานต์ที่ขอนแก่นแฟนมาวันที่ 10 เมษา
เราไปหาแฟนวันที่ 12 เราอยู่ด้วยกันถึงวันที่ 17 แฟนเราก็กลับนนทบุรีของเย็นวันนั้น
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่บ้านอยู่บ้านได้ 2 วัน พอวันที่ 20 เราก็ไปนนบุรีเราไปอยู่ที่นั้นจนถึงวันที่ 24 เรากลับตอนเย็นของวันนั้นเลย
วันที่ 25 เราก็เริ่มแปลกใจว่าแฟนเราดูแปลกๆไป จนแฟนถามเราว่า "แม่เธอได้บอกให้เราห่างกันป่ะ" เราก็ตอบไป "แม่ไม่บอกนะทำไมหรอ"
แฟนเราก็ตอบมาว่า "แม่เธอไม่ได้บอกให้เราห่างกัน แต่ที่บ้านเค้าบอกให้เค้าห่างกับเธอ" ตอนนั้นเรางงมาก จนเราถามว่า "ให้ห่างหรือให้เลิก"
แฟนเราก็ตอบมาว่า "ก็ทั้งสอง แล้วยังบอกให้กลับไปคบกับคนเก่าด้วย" ( เอ่อออ คนเก่าของแฟนเราเขาคบกันมา 3 ปี 8 เดือน )
ที่ต้องเลิกกันเพราะครอบครัวของแฟนไม่ชอบเรา ครอบครัวแฟนไม่ได้อคติกับการคบเพศเดียวกัน แต่ครอบครัวของแฟนไม่ชอบเราเป็นการส่วนตัว
ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนกำลังตกเหว และแล้ววันนั้นเราก็เลิกกัน เราร้องไห้เกือบทั้งคืน ร้องจนเผลอหลับ ตื่นมาก็ร้อง ร้องเกือบทั้งวัน ปกติก็จะคุยกันตลอด ทั้งเหงา ทั้งคิดถึง ได้แต่ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนวันที่ 26 แฟนเราก็ไปง้อคนเก่า ตอนนี้ก็กลับมาคบกันใหม่แล้ว
น่าจะเริ่มต้นใหม่กันด้วย เราจะพยายามไม่คิดถึงเขา รูปคู่ที่ลงในเฟส ไอจี ก็ลบออกหมด แต่เราไม่ได้ลบในโทรศัพท์หรือในโน๊ตบุ๊คไปด้วยหรอก
เราถือว่ามันเป็นทั้งความทรงจำที่ดีและบทเรียนที่ดี ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต แฟนเราเขายอมเราหมดทุกอย่าง แต่น่าเสียดายที่ต้องเลิก
ถามว่าเสียดายเวลามั้ย ไม่เสียดายเวลาที่ได้คบ แต่เสียใจมากกว่าที่ต้องเลิกกัน เราลองถามแฟนดูว่า
"แล้วเคยต้องเลิกกับใครทั้งที่ยังรู้สึกรักคนๆนั้นป่ะ" แฟนเราก็ตอบมาว่า "ก็ไง" เราก็ถามไปอีกว่า "แล้วรู้สึกยังไง มันแย่ใช่มั้ย" แฟนก็ตอบมาว่า
"ก็แย่นะ" คือเราก็ดีใจนะเว้ยที่อย่างน้อย แฟนเรามันยังรู้สึกเหมือนกับเรา อ้ออ เราลืมเล่าตรงที่ว่าทำไมเราถึงยอมเลิกให้นะ ที่เรายอมเลิกก็เพราะว่าแฟนเราขัดใจคนในครอบครัวไม่ได้ เราทั้งคู่ก็ทำอะไรได้ จนในที่สุดแล้วต้องยอมจำใจเลิกกันทั้งคู่
แต่ตอนนี้เราก็เริ่มทำใจได้แล้วล่ะ เราเปลี่ยนสถานะจากคนรักมาเป็นเพื่อนทั้งแฟนเราและก็คนเก่าของแฟนเราด้วย ยอมรับนะว่ามันแย่มาก แย่จนเราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้วอ่ะ.... (ขอจบเรื่องเพียงเท่านี้)
เราอยากถามว่าถ้าครอบครัวของแฟนบอกให้เลิกกันทุกคนที่เข้ามาอ่านจะยอมเลิกไหม
ต้องเลิกกับแฟนเพราะครอบครัวแฟนไม่ชอบเรา ต้องทำยังไงดี?
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันเนาะ
เราชื่อหญิงมีแฟนเป็นทอมชื่อน้ำคบกันมา 1 ปี 9 วัน เรา 2 คนอยู่ไกลกัน เราอยู่ขอนแก่นส่วนแฟนเราอยู่นนทบุรี นานๆทีถึงจะได้เจอกัน
เมื่อวันที่ 16 เมษาที่ผ่านมาคือวันครบรอบของเรา 2 คน แฟนเรามาเล่นสงกรานต์ที่ขอนแก่นแฟนมาวันที่ 10 เมษา
เราไปหาแฟนวันที่ 12 เราอยู่ด้วยกันถึงวันที่ 17 แฟนเราก็กลับนนทบุรีของเย็นวันนั้น
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่บ้านอยู่บ้านได้ 2 วัน พอวันที่ 20 เราก็ไปนนบุรีเราไปอยู่ที่นั้นจนถึงวันที่ 24 เรากลับตอนเย็นของวันนั้นเลย
วันที่ 25 เราก็เริ่มแปลกใจว่าแฟนเราดูแปลกๆไป จนแฟนถามเราว่า "แม่เธอได้บอกให้เราห่างกันป่ะ" เราก็ตอบไป "แม่ไม่บอกนะทำไมหรอ"
แฟนเราก็ตอบมาว่า "แม่เธอไม่ได้บอกให้เราห่างกัน แต่ที่บ้านเค้าบอกให้เค้าห่างกับเธอ" ตอนนั้นเรางงมาก จนเราถามว่า "ให้ห่างหรือให้เลิก"
แฟนเราก็ตอบมาว่า "ก็ทั้งสอง แล้วยังบอกให้กลับไปคบกับคนเก่าด้วย" ( เอ่อออ คนเก่าของแฟนเราเขาคบกันมา 3 ปี 8 เดือน )
ที่ต้องเลิกกันเพราะครอบครัวของแฟนไม่ชอบเรา ครอบครัวแฟนไม่ได้อคติกับการคบเพศเดียวกัน แต่ครอบครัวของแฟนไม่ชอบเราเป็นการส่วนตัว
ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนกำลังตกเหว และแล้ววันนั้นเราก็เลิกกัน เราร้องไห้เกือบทั้งคืน ร้องจนเผลอหลับ ตื่นมาก็ร้อง ร้องเกือบทั้งวัน ปกติก็จะคุยกันตลอด ทั้งเหงา ทั้งคิดถึง ได้แต่ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนวันที่ 26 แฟนเราก็ไปง้อคนเก่า ตอนนี้ก็กลับมาคบกันใหม่แล้ว
น่าจะเริ่มต้นใหม่กันด้วย เราจะพยายามไม่คิดถึงเขา รูปคู่ที่ลงในเฟส ไอจี ก็ลบออกหมด แต่เราไม่ได้ลบในโทรศัพท์หรือในโน๊ตบุ๊คไปด้วยหรอก
เราถือว่ามันเป็นทั้งความทรงจำที่ดีและบทเรียนที่ดี ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต แฟนเราเขายอมเราหมดทุกอย่าง แต่น่าเสียดายที่ต้องเลิก
ถามว่าเสียดายเวลามั้ย ไม่เสียดายเวลาที่ได้คบ แต่เสียใจมากกว่าที่ต้องเลิกกัน เราลองถามแฟนดูว่า
"แล้วเคยต้องเลิกกับใครทั้งที่ยังรู้สึกรักคนๆนั้นป่ะ" แฟนเราก็ตอบมาว่า "ก็ไง" เราก็ถามไปอีกว่า "แล้วรู้สึกยังไง มันแย่ใช่มั้ย" แฟนก็ตอบมาว่า
"ก็แย่นะ" คือเราก็ดีใจนะเว้ยที่อย่างน้อย แฟนเรามันยังรู้สึกเหมือนกับเรา อ้ออ เราลืมเล่าตรงที่ว่าทำไมเราถึงยอมเลิกให้นะ ที่เรายอมเลิกก็เพราะว่าแฟนเราขัดใจคนในครอบครัวไม่ได้ เราทั้งคู่ก็ทำอะไรได้ จนในที่สุดแล้วต้องยอมจำใจเลิกกันทั้งคู่
แต่ตอนนี้เราก็เริ่มทำใจได้แล้วล่ะ เราเปลี่ยนสถานะจากคนรักมาเป็นเพื่อนทั้งแฟนเราและก็คนเก่าของแฟนเราด้วย ยอมรับนะว่ามันแย่มาก แย่จนเราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้วอ่ะ.... (ขอจบเรื่องเพียงเท่านี้)
เราอยากถามว่าถ้าครอบครัวของแฟนบอกให้เลิกกันทุกคนที่เข้ามาอ่านจะยอมเลิกไหม