เริ่มเรื่องคือ...
             เพื่อนผมทักมาว่าขอให้แฟนผมมาเป้นเเบบให้หน่อยจะถ่ายไปทำพอต ผมก้โอเค บอกให้มันติดต่อเดฟนผมเลย จากนั้นเพื่อนผมก้มาหาเเล้วผมก้ให้ขึ้นไปถ่ายบนดาดฟ้าของตึกที่ผมอยู่ จากนั้นผมก้ให้เขา2คนขี้นไปก่อนเพราะผมมีอะไรที่จะต้องจัดการในห้อง พอเสร้จเเล้วก้ตามขึ้นไปล็อคห้องล็อคอะไรเรียบร้อยเเล้วเเต่ดันลืมหยิบกุญเเจห้อง โทรศัพท์ แต่ก้ไม่อะไรเด้ะจะขอยืมกุญเเจเพื่อนอีกคนที่อยู่ในตึก(ให้เพื่อนเก็บไว้ดอกนึง เผื่อตัวเองลืม) ก้ขึ้นไปถึงดาดฟ้าดูเพื่อนผมถ่ายรูปแฟนผมอยู่ จากนั้นพอถ่ายเริ่มใกล้จะเสร้จละผมก้ไปหาเพื่อนที่มีกุญเเจห้องผม เเต่เพื่อนดันไม่อยู่ เลยจะโทรหามันเเต่ลืมเอาโทรศัพท์มา เลยจำเป้นต้องยืมโทรศัพท์ของเเฟน(จริงๆไม่อยากจะยืมมาโทรเลยเพราะจับโทรศัพท์เเพนเมื่อไหร่ต้องเจอปัญหาตลอด) พอยืมมาปุ๊บ เเฟนของผมก้เริ่มอาการเเปลกๆ เช่น เดินตามผม บอกเด้ะกดโทรให้ จะเอาคืนบ้าง บอกนู้นนี่นั้น. ผมเลยรุ้เลยว่ามันต้องมีอะไรเเน่เลย ก้เลยเปิดไลน์ไป ตอนเเรกไม่มีอะไรคับ หาไม่เจอเเต่มีคนญี่ปุ่นคนนึง ผมก้งงว่านี่ใครมีเพื่อนญี่ปุ่นด้วยหรอ ก้เลยกดเข้าไปดู จากนั้นสีหน้าเเฟนเริ่มไม่ดีละ ผมเลยยิ่งอยากจะรู้ พออ่านเเชทไปเรื่อยๆก้เหมือนไม่มีอะไร(พิมพ์ภาษาอังกฤษคุยกัน) เเต่เลื่อนๆขึ้นไป มีทั้งรูปถ่ายว่าทำไร อยุ่ที่ไหน เรื่อยไปเท่าไหร่ก้ไม่สุดเเชทสักครั้ง ละจุกหนักเลย เห็นรูปที่เเเฟนตัวเองไปนั่งกินข้าวละก้ถ่ายรุปคู่หน้าตาดูมีความสุข ทีนี่ก้หัวร้อนสิครับรอไร ผมเลยยื่นโฟนคืนเเฟนไปละถาม4-5 คำถาม...
1. รูปวันไหน เเฟนผมบอกว่าจำไม่ได้ ไม่ใช่เมื่อวาน เเต่คือในรูปมันเป้นเมื่อรืนวาน วันนั้นแฟนผมกลับบ้านดึกมาหาผมไม่ได้(ปกติจะกลับมานั่งเล่นกันก่อนเเล้วค่อยกลับบ้าน) เเฟนก้เงียบ
2.ที่กลับช้าวันนั้นเเล้วไม่ได้มาหาเพราะไปกับไอยุ่นนี่ใช่ไหม เเฟนตอบ ไปแปปเดียวเขาเป้นลูกค้าที่ร้าน ละเจ้าของร้านบอกให้ไป ได้เงิน ไปนั่งเล่นได้เงิน
3.ปฎิเสธไม่ได้หรอ ทำเเบบนี้มันทำให้ผมอึดอัดป่าวๆ เเฟนตอบ ก็ได้อยากจะไปเเต่มันได้เงินแกต้องเข้าใจ
4.เเล้วแอบกันเเบบนี้ปิดบังเเบบนี้มันใช่เรื่องเหรอ? เเฟนตอบ ก้ถ้าบอกผม เเล้วผมจะให้ไปไหม?? (ผมนี่งงเลยพูดเเบบนี้แปลว่าก้อยากไปนิ)
5.ผมโกรธนะทำเเบบนี้ ถ้าผมทำบ้างเธอจะโกรธเราไหมละ? เเฟนตอบ เงียบ...
จากนั้นผมก้นึกได้ว่าเพื่อนซ่อนกุญเเจไว้ในรองเท้าหน้าห้อง เเล้วเข้าไปเอากุญเเจเเล้วมาห้องตัวเอง จากนั้นผมก้ไม่อยากคุยกับแฟนเลย เพราะเพื่อนก้อยู่ เกรงใจเพื่อนถ้าจะมาทะเลาะกันต่อหน้าเพื่อน
ตอนนั้นก้เวลาสัก3-4โมงละ ได้เวลาเเฟนผมไปทำงานผมก้เดินไปส่ง เเต่แฟนผมบอกขอคุยกันก่อน (ณ ตอนนั้นสมองชาจากการสตั้นเเละหัวร้อน)ผมก้ไม่รู้จะคุยไงกับแฟนดี เพราะเรื่องเเนวนี้มันเกิดขึ้นบ่อยจะผมเองก้เอือมๆ (จริงๆเเล้วก่อนเราคบกันเธอไม่เฟรนลี่ขนาดนี้) ผมเลยนั่งๆคิดๆละก้ถามไปว่า...
เเล้วคุยกันเยอะขนาดนนี้ รูปมาด้วยกันงี้ มันจะไม่เยอะไปหน่อยหรอ สำหรับคนที่เป้นลูกค้า เธอพูดๆบลาๆ เเล้วผมถามว่าถ้าจำไม่ผิดวันนี้แกโทรมาหาเรา 10.30 บอกเราว่าพึ่งตื่น เเต่ทำไมในเเชทคุยกับไอยุ่นตั้งเเต่8.30 ละ เเล้วเเฟนก้เงียบเลย เเล้วผมก้ถามอีกว่าคุยกันถึงตี1-2เลยหรือ ไหนบอกพวก ว่านอนเเล้ว เเฟนเงียบอีก(ผมเองก้จนปัญญา) เเล้วเเฟนก้จะชอบพูดเรื่องที่ผมเคยโกหกเขา เช่น แอบไปกินเหล้าบ้าง ไปกินข้าวไกลๆบ้าง บอกว่าไม่อยู่ที่บ้านบ้าง เเต่นั่งเล่นเกมส์อยู่ไรประมาณนี้(นั้นก้เมื่อประมาณ1ปีที่เเล้วมั้ง เเต่ที่ผมโกหกทั้งหมดทั้งมวล ผมก้ไปเเค่กับเพื่อนๆพี่ๆ ที่อยู่กันมาไม่น้อยกว่า3ปี ก่อนรู้จักกับเเฟนผมอีก) ผมเลยงงว่าเรื่องเเบบนี้พูดขึ้นมาทำไม ถ้าผมไปหาผญคนอื่นที่เธอไม่รู้จักแบบนี้ค่อยมาพูด ทุกๆครั้งไปข้างนอกไปอื่น ก้ส่วนใหญ่ๆก้มีเเต่เพื่อนผช.ทั้งนั้น ส่วนเพื่อนผญ.ก้ไม่ใช่ว่าจะอยู่กันมาเเค่1ปี เเต่อยู่มา3ปีเเล้ว เเล้วเพื่อนผญ.ส่วนนึงนี่ละที่ทำให้เราได้คบกัน เพราะทุกคนเชียร์ให้เราคบกัน เเต่ทำไมเธอพูดเเบบนี้กับเพื่อนผม มีหลายๆคำถามเลยก้ถามไปเเล้วเธอไม่ยอมตอบ ผมเองก้ไม่รุ้จะไง จากๆนั้นๆๆๆๆๆ พวกก้ส่งแฟนไปทำงาน เเล้วบอกว่าตอนดึกให้กลับมาคุยกันนะ แฟนก้โอเค จนพอถึงเวลา  มาถึงห้องผมก้นั่งคุยกัน เเต่พอถึงตอนนั้น ก้ไม่รุ้จะคุยไรก้เธอดี ผมเป้นเรื่องเเบบนี้มีเป้นปีๆเเล้ว แฟนเก่าผม ผมก้พูดนะ เเต่ไม่คิดว่าต้องมาพูดเรื่องพวกนี้กับคนปัจจุบัน จากนั้นเราก้เถียงกันในห้องนิดๆหน่อยๆ เเต่ผมพยายามไม่อยากให้มารุนเเรง เพราะเคยทะเลาะกันจนถึงขั้นเลือดซิบ(ผมเองนะที่เลือดซิบ5555) เเต่ผมก้บีบคอมือจนบวมเหมือนกัน เรื่องนี้ผมเสียใจมากที่ทำไป เลยไม่อยากให้เกิดขึ้นอีกเพราะเจ็บทั้งใจเเละกายทั้งคู่ จากนั้นนนๆๆๆ เราก้คุยๆกันได้สักครู่ก้คุยกันมีขึ้นเสียงลงเสียงบ้าง จนเธอพูดมาคำนึงมันทำให้ติดอยู่ในภวังไปเลยครัชชคือ *จะเอาไง เค้ายังไงก้ได้ ได้หมด*
คือเเบบ ไอ ยยย!!! นี่คือถึงขั้นที่เเบบจะเลิกก้ได้ ไม่เลิกก้ได้ชิวๆ ความคิดในตอนนั้นคือ เลิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๅๅ เเต่พอจะพูดมันก้ดาดปากพูดเเล้วจะร้อง(รู้จักกัน1ปีก่อนคบ เเล้วก้คบอีก2ปี รวมเเล้ว3ปี อาจจะไม่นานเท่าไหร่หรอกเเต่ก้อยู่ด้วยกันตั้งขนาดนี้) ผมเลยเอ๋อเเดกไปเลย จากนั้นก้เริ่มพูดว่าเข้าใจเธอหน่อยเพราะเธอทำงาน ต้องดูเเลลูกค้า ที่บ้านก้ขัดสนนิดหน่อย เธอไม่ได้อยากทำ เเต่มันจำเป้นต้องทำ ลูกค้าทักมาก้ต้องตอบ ไม่คิดอะไร คุยไปเฉยๆ เด้ะนานๆเข้าก้เลิกกันเองแหละ เเล้วผมก้เลยถามว่า เเล้วจำเป้นต้องคุยกันตั้งเเต่ตื่นนอนจะเข้านอนเลยเหรอ ทำไม่เวลาเธอกลับมาถึงบ้านถ้าไม่อยากคุยทำไมไม่บอกลูกค้าไปละว่านอนเเล้วนะ เพราะไลน์มันก้ไม่ได้ขึ้นออนเหมือนเฟสนิ เเต่ทำไมก้ยังนั่งคุยกันในขนาดที่คุยกับผมด้วยละ คุยกันเเล้วมันได้เงินไหม เธอก้เงียบ ผมเลยถามว่ามันเกินความจำเป้นไปเหมือนเธอ ก้ไม่ตอบบ ผมเลยบอกว่ากลับจากทะเลาะกันเสร้จแกกลับยังไม่ถึงบ้านเลย เด้ะแกก็คุยกันเหมือนเดิม เธอตอบว่า ไม่รู้! (คือคำว่าไม่รู้เนี่ย มันหมายถึงคุยเเน่นอนใช่ไหมละครับ?) ผมก้เครียดเข้าใหญ่ว่าทำไมมันถึงเป้นเเบบนี้ไปได้ เเล้วเธอก้ชอบเปรียบว่าตอนที่ผมเลิกกับเเฟนเก่าผม เเล้วคบกับเธอ เเฟนเก่าผมยังมาหาที่บ้านผมเลย! เรื่องนั้นมันก้จริงครับ เเต่คือมาบอกลา ลากันจริงๆนี่ละ จากนั้นก้ไม่พบกันอีกเลย ตอนนั้นมันก้เมื่อ2ปีกว่าๆที่เเล้ว คือกับปัจจุบันมันเท่ากันไม่ได้เลย ฟังดูเเย่ๆนะที่ผมให้เเฟนเก่ามาบ้าน เเต่ถ้าคุณรู้จักเเฟนเก่าจะอยากรุ้เลยว่าทำไมยังอยากเจอกันก่อนจบกันจริงๆ เเต่เรื่องมันก้นานละ เอาเรื่องปัจจุบันเนอะ เธอก้มักจะเปรียบเทียบเเบบนี้ตลอด บอกว่าผมไม่ชอบฟังเหตุผลของเธอ จริงๆเเล้วผมฟังนะ เเต่ผมงงว่าตอนเธอพูดกับตอนเธอทำมันขัดเเย้งกันผมก้งงๆ ก้คุยก่อนไปเรื่อยๆ จนดึกมากละ ผมก้จะไปส่งเธอ แต่ก่อนจะไปส่งผมเดินไปเป่าผมเพราะมันเปียก เเล้วอยู่ๆเธอก้เดินออกจากห้องไปเเล้วก้ปิดประตูผมเลยบอกว่างั้นกลับดีๆนะ เเต่สุดท้ายผมก้เดินตามลงมา เห็นเธอยืนรอวินจะกลับบ้าน ผมเลยเดินผ่านเธอไปกดเงินเเล้ว เเล้วเดินกลับมาเธอก้ยังรอรถอยุ่ผมเลยเดินเข้าเซเว่นซื่อน้ำมา2ขวด จะให้เธอขวดนึง เเต่ออกมาเธอก้ไปซะเเล้ว ผมก้กลับขั้นห้อง เเล้วก้โทรหาเธอบอกให้เธอตอบไลน์ด้วย ผมก้พูดไป ว่า ถ้าเลิกกันมันจะดีไหม มันคงดีน่ะว่าไหม. ผมเจอคำนี้อีกเเล้วครับ เธอตอบมา *เเล้วทำไมไม่บอกตั้งเเต่เมื่อกี้ละ เค้าอะยังไงก้ได้*ตกในภวังอีกเเล้วครับท่าน...  เธอบอกเธอรุ้สึกผิดที่ทำเเบบนี้กับผมเธอเลยบอกผมว่าเธอน่ะเลิกกันไปก้ดีดีผมจะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องเเบบนี้ซ้ำๆอีก เเต่ในใจผมอะเเทบทรุดเลย จะร้องก้ร้องไม่ได้ เเต่หลายๆอย่างที่รู้ หลายๆภาพที่เห้น มันมีความรุ้สึกว่าเลิกเหอะๆคนนี้อะ เลิกไปเลย เเต่เอาเข้าจริงๆมันยากมากๆที่จะเลิก พอเธอถึงบ้านเะอเราก้เริ่มจะทะเลาะกันอีก ผมถามคำถามเดิมๆซ้ำๆหลายรอบเเต่คำตอบมันไม่มีอะไรชัดเจนเลย ผมเเทบบ้าในเวลานั้น คิดอยุ่ว่าเลิกไป เรามีพ่อมีเเม่นะอยุ่กับเราตลอดถึงจะคนละบ้านเเต่พ่อกับเเม่ก้อยุ่กับเราตลอด เเค่ผญ.คนเดียวกูจะอะไรหนักหนาตัดสินจะเลิกพูดจะพูดออกไปกลับรุ้ว่าต้องมาเสียใจทีหลังเเน่ๆ เราก้คุยกันทะเลาะกันจนดึกมากๆเเล้ว เธอบอกขอนอนก่อนเพราะเธอเหนื่อยมาก ละพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าอีกผมก้เลยโอเคไปนอนจากนั้นก้ส่งกันเข้านอน คืนนั้นไม่นอนเลยจนเช้าจนโทรปลุก เพราะอยากคุยกับเธอเป้นคนเเรก เรื่องมันก้มีประมาณนี้ละครับ เเต่มันก้ยังไม่จบเลยครับ วันนี้ว่าจะเคลียร์ ไงก้เเนะนำได้คับผมควรทำไงผมตึบไปหมดเเล้ว
...........................................................ขอบคุณที่อ่านที่ผมบ่นไปนะครับ