วันพุธที่ 27 เมษายน เวลาประมาณ 8.35 เธอขึ้นจากพระราม 9 (น่าจะเป็นสถานีนี้นี่แหละ ตอนนั้นเธอเดินเข้ามาพร้อมกับคำว่า I think Im love man อยู่ในหัว นึกว่าหนังฝรั่ง) สายหัวลำโพง

เธอสูงประมาณ 172-174 ผมยาวเลยไหล่มานิดๆ สีออกน้ำตาลๆ ใบหน้าเรียว จมูกโด่ง ปากของเธอทาลิปสีชมพูปานกลาง รองเท้าคัทชูสีชมพูอ่อน มีโบว์ผูกตรงส่วนเกือบหัวรองเท้า

ตอนแรกผมแค่รู้สึกปลื้มเธอเฉยๆ เพราะยืนอยู่คนละฝั่งประตู แต่พอถึงป้ายสุขุมวิท ผู้โดยสารลงเยอะ เธอเลยเดินมาฝั่งที่ผมยืนอยู่ (ผมลงลุมพินี) พอได้ยืนใกล้ๆเธอแล้วรู้สึกเขินมากจนทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ทำฟอร์มหันหลังให้เธอ แต่จริงๆแอบยิ้มคนเดียวอยู่ พอถึงป้ายคลองเตย มีชาวต่างชาติเข้ามาสองคนเป็นผู้ชายกับผู้หญิง ผมเลยแกล้งเดินถอยมายืนข้างๆเธอ หันหน้าเกือบจะตรงกัน ผมพยายามมองหน้าเธอแล้วก็ยิ้มๆ แต่เธอเล่นโทรศัพท์อยู่ จำได้ว่าตอนนั้นเธอเล่นไอจี ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เข้าจุ้คส์เปิดเพลง แค่บอกว่ารักเธอ บัฟตัวเองเต็มที่ แต่ก็มัวแต่เขิน พร้อมกับสถานการ์บีบคั้นที่ต้องลงป้ายหน้า สุดท้ายผมก็เขินไม่กล้าคุยกับเธอ จนต้องบังคับใจให้ลงจากรถไฟ (จริงๆอยากไปต่อ แต่เข้างานสายแน่ๆ)

พอลงมาก็ด่าตัวเสียซะเสียหมาเลยครับ ไอกาก ไอขี้ป๊อด อยากเอาหัวโขกกำแพงซักร้อยที

ใครเข้ามาอ่านก็ฝากแชร์ด้วยนะ เธออาจจะมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยผมก็ได้พูดในสิ่งที่ผมอยากพูดแล้ว


ปล. ผมคือคนที่สะพายกระเป๋าสีแดง เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีดำครับ <3
ปล.2 ก๊อปมาวางจากในเฟสผมครับ