เราเป็นลูกคนสุดท้องมีพี่1คนเราจะขึ้นม.4แล้วแต่ความรู้สึกตั้งแต่ป.3เหมือนพ่อแม่เราไม่รักเราเลยเราลองมาอ่านกระทู้ในพันทิปเค้าก็บอกว่ารักเท่ากันแต่ห่วงไม่เท่ากันแต่ของเรานี้ไม่ใช่เลยตอนเราอยู่ป.3พี่เราก็ได้สอบเรียนมอต้นที่รร.แต่สอบไม่ได้พ่อแม่ก็ช่วยและพี่เราก็ยังได้โทสับอูคูเลเล่อีกด้วยร่วมแล้วก็เกือบ2หมื่นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่พอเราสอบมอต้นรร.เดียวกับพี่ได้ไม่มีใครดีใจกับเราเลยพ่อแม่ก็ไม่สนใจของขวัญก็ไม่เคยให้เราก็น้อยใจนะแต่เราได้โทสับที่พี่ใช้แล้วแบบปุ่มกดพังแม่บอกใช้ๆไปเถอะและพี่เราก็ได้คอมเราก็นึกว่าให้ใช้ด้วยกันแต่พี่เราตั้งรหัสไว้เราก็บอกแม่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอนนั้นเราคิดว่าเราไม่ใช่ลูกเค้าเราไม่เคยได้อะไรจากพ่อแม่เลยยกเว้นเรื่องการศึกษานะแต่พี่เราได้ทุกอย่างที่ขอมาเลยเราแอบร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆพอเปิดเทอมเข้าม.1ฟันเรามันทุเรศมากๆเราก็ขอพอแม่ดัดแต่เค้าบอกว่าไม่มีเงินเลยสักบาทแต่พี่เรามาขอซื้อโทสับใหม่เท่านั้นแหละแม่ถามเลยเอาa7ไหมล่ะคือเราเกือบร้องไห้ออกมาเราเลยเก็บเงินดัดเองเราบอกแม่ว่าถ้าหนูได้ถึง1หมื่นแล้วที่เหลือแม่ออกให้หนูนะแม่บอกเออเราก็เก็บถึงจนได้แต่พอไปบอกแม่ว่าถึงแล้วแม่กลับบอกว่าอย่าปัญญาอ่อนตอนนั้นเราโมโหมากจนพูดเรื่องพี่สอบไม่ติดไปและของอื่นๆที่พ่อแม่ซื้อให้พี่เราแม่บอกว่ามันก็ไม่ได้ไร้สาระแบบคือเพื่อนเราล้อว่าอีฟันประหลาดเลยนะโทสับตั้งแต่ม.1เรายังใช้เครื่องเดิมอยู่เพราะพี่ไม่ให้เครื่องเก่าเรางงมากทำไมเราต้องมาอยู่ในครอบครัวนี้😭