สวัสดีค่ะ ทุกคนนนน อันย๊งงงงง ! >< วันนี้เรารู้สึกว่างๆค่ะ เลยจะมาขอรีวิวคอนของบังทันหรือบีทีเอสที่พึ่งผ่านไปเมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ ♥
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาเราจะขอเริ่มรีวิวตั้งแต่วันคอนเลยนะคะ ขอข้ามวิธีกดบัตรอะไรเลยเนอะ

ใครขี้เกียจอ่านเริ่มอ่านจากที่เรา ** ไว้ได้เลยนะคะ

วันแรกเราตื่นประมาณหกโมงกว่าๆ ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอน 7.15 ผลสุดท้ายคือตื่นก่อนเวลาเป็นชั่วโมงเลยค่ะ 5555 ตื่นเต้น แต่พอตื่นมาแล้วเราก็ยังนั่งเล่นโทรศัพท์ไถทวิตไปเรื่อยตามประสาค่ะ เข้าแท็กคอนดูความคืบหน้าเป็นยังไงบ้างสรุปมีบางคนไปถึงอิมแพ็คแล้วค่ะ คุณ ! ในขณะที่ดิฉันยังไม่อาบน้ำเลยค่ะ สภาพคือศพที่พึ่งลุกออกมาจากโลงชัดๆ แต่ไม่ซีค่ะเราก็ยังนั่งตาดำตาคล้ำเล่นทวิตต่อไปจนประมาณ 7 โมงถึงลุดไปอาบน้ำแต่งตัวประมาณ 8 โมงถึงได้ออกจากหอค่ะ หอที่เราไปพักอยู่หลังเซ็นแจ้ง นั่งวินไปประมาณ 10 นาทีก็ถึงค่ะ ความรู้สึกที่ควบวินไปแล้วพี่วินขับ เหมือนเขาไม่อยากให้เราถึงอิมแพ็คอ่าค่ะ
นั่งพุทโธ พุทโธ ธัมโม สังโฆอยู่หลายรอบมากแต่สุดท้ายก็ถึงอย่างปลอดภัยค่า ฮืออ เดชะบุญค่ะ

ถึงคอนแล้วคนเริ่มประปรายค่ะ ตามลักษณะของติ่งทั่วๆไปที่ชอบมาก่อนเวลาเพื่อจะมาซื้อของออฟเดินเล่นดูบรรยากาศในงาน
เราไปถึงแล้วคือเพื่อนพี่อะไรที่นัดไว้ยังมาไม่ถึงค่ะ เราก็เตร็ดเตร่ตามทางของเราไป จนประมาณแปดโมงครึ่งก็เจอเพื่อนคนนึงที่เขามาแล้ว เราเป็นคนกดบัตรให้เขาล่ะเราต้องไปรับบัตรให้ก็เลยไปยืนตรงจุดรอรับบัตรด้วยตนเอง คือตอนนั้นไปถึงล่ะแบบ หะ ! แถวนี้เหรอ แถวนี้จริงอ่ะ ทำไมมันยาวแบบนี้ ตอนแรกนึกว่าแถวซื้อของออฟคือมันยาวเป็นงูเลื้อยเลยค่ะ T T แต่ก็เอาว่ะ ยังไงก็ต้องเอาบัตรให้เพื่อนก็ต่อไปค่ะ ไปต่อตั้งแต่ประมาณเก้าโมงจนประมาณสิบโมงครึ่งถึงพึ่งได้บัตรมา พอได้บัตรมาก็เอาไปให้เพื่อนแล้วก็เดินไปคุยไปแล้วก็แยกกันค่ะ มันจะมีแดนซ์โปรเจคตอน 10 โมงหน้าอิมแพ็คอ่ะล่ะคืออินี่ไปดูไม่ทัน มีความเสียดายหนักมากกกกกกกกกก
แล้วตอนระหว่างที่รับบัตรพี่ที่เรารู้จักก็กำลังต่อแถวซื้อมี่บอมบ์เวอร์2อยู่ (ขอไม่เล่าถึงความอนาถาในการซื้อของค่ะ ลำบากลำบนเหลือแรง) จนประมาณ 11 โมงพี่เขาก็ยังไม่เสร็จ เราก็เลยตัดสินใจโทรไปหาพี่เขาว่า เออ ขอไปกินข้าวก่อนนะ เพราะเราไปบัตรยืนแล้ววันนั้นเรายังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะก็เลยต้องรีบไปกินเดี๋ยวหมดแรงก่อน พี่เขาก็โอเคไม่ได้อะไรกันมาก เราก็ไปกินข้าวแล้วรอรันคิวค่ะ สรุปคือวันนั้นของแจกอะไรเราไม่ได้ไปเอาเลยค่ะ เหมือนจะมีเวลาเยอะแต่พอไปจริงๆแล้วทำอะไรไม่ค่อยทันเลยค่ะ เหมือนว่าเวลามันผ่านไปเร็วมาก พี่ที่นัดกันไว้ก็ไม่ค่อยได้คุยเลย ล่ะกับคนที่อยากเจออีกแสนแปดก็ไม่ได้เจอเลย เสียดายมากอยากเจอหลายคนแต่ก็เหมือนเวลามันไม่ทันจริงๆ
พอเรากินข้าวไรเสร็จเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก็ไปเริ่มรันคิวค่ะ ทางไอมี่แจ้งว่าจะรันคิวตอน 12.00 แต่พอไปจริงๆ 12.20 พึ่งเริ่มรันค่ะแล้วเขาให้มี่รันกันเอง ตอนแรกก็มีสตาฟมาเรียก เรียกแบบตะโกนอ่าค่ะ - - มันคงจะได้ยินทุกคนแหละเนอะ อ่ะเราข้ามช็อตนี้ไปดีกว่าค่ะ มันเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยมีอะไรดีมาก เราข้ามไปตอนเข้าฮอลล์ดีกว่าค่ะ สุขสันต์บันเทิงใจดีกว่า เราโดนตรวจกระเป๋ากับลูบตัวแต่ของเราคนตรวจเป้นผู้หญิงและเขาลูบข้างๆเราก็โอเคไม่อะไรมาก จนเขาเจาะบัตรค่ะ เขาเจาะเลยรูมาประมาณนึง เราก็โอเค๊ ไม่เป็นไรอย่างน้อยสามีเราก็ไม่ได้ขาขาด เท้าขาดอะไรพอเจาะบัตรปุ๊ป วิ่งสิคะ วิ่งค่ะ
อ่านไม่ผิดค่ะ รีบวิ่งเข้าไปค่ะ ต้องรีบไปเล็งที่ (เราคิว 38x) เข้าไปฮอลล์ก็ยังว่างๆอยู่ ด้านข้างสองข้างที่เป็นสเตจยื่นมาจากสเตจรองยังติดรั้วได้ค่ะแต่แล้วเราก็เลือกที่จะอยู่ตรงกลางซึ่งเราเชื่อว่าเราเลือกไม่ผิดเพราะในคอนเห็นบังทันชัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
และแล้วเรื่องราวในหลุมก็เริ่มบังเกิดค่ะ ประมาณ 15.30 คนแห่ลุกกรูกันขึ้นมาดันค่ะ เราก็งงๆดันกันทำไม บังทันก็ยังไม่มา จะรีบดันกันไปทำไม
ไปๆมาๆถึงได้รู้ค่ะมีคนจีนดันมาทำให้เราต้องยืนแบบเบียดๆตั้งแต่ 15.30 จนคอนเริ่มประมาณ 5-6 เพลงถึงเริ่มคลายได้แบบยืนสบายๆ

** คอนเริ่มเปิดมาคือเพลง Not today คือพอมันเป็นเพลงเปิดคนจะแห่กันดันมาข้างหน้าแล้วด้วยความที่เราเป็นคิวต้นๆมุมมองสเตจเลยจะไม่ค่อยกว้างแต่ดีหน่อยที่สเตจหลักมันสูงมาจากสเตจรองก็เลยยังมองเห็นบ้างแต่เพลง not today เรามองไม่ค่อยเห็นเพราะมันดันกันและทิศทางในการมองยังไม่คงที่คือเบียดแบบเบียดจริงๆค่ะ แต่ซาวด์ก็บิ้วเหลือเกินแบบไม่ อิชั้นจะต้องไม่ตายวันนี้ เอาว่ะค่ะ สู้ตายค่ะ ต้องไม่ตายค่ะ
!! แต่ !! เหตุฉุกลหุกคือเราล้มค่ะ T T! แต่เราไม่ได้ล้มคนเดียวคือล้มกันเป็นก้อนเลยค่ะ พอแถวเราล้มอาร์มี่ข้างๆเราดีมากเลยค่ะ เรามองหน้าแล้วมีทั้งไทยทั้งต่างชาติ เขาพยายามบล็อกไม่ให้มี่คนอื่นดันเข้ามาอีก แล้วพยายามดึงพวกเราขึ้นมา จนสุดท้ายลุกกลับมาได้ค่ะ ในหลุมคนก็มีเป็นลมบ้างก็เดินออกกันบ้างเป็นพักๆแล้วไอจังหวะเดินออกเนี่ยแหละมันจะมีคนแทรกตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่แต่พอมาดูเราอีกทีจากเราที่อยู่ประมาณแถวที่ 4-5 ดันมาอยู่กลางหลุมเลยค่ะ (แต่ขอบอกยังชัดอยู่ ชัดแบบมาก ใครร่างกายยังไหวแนะนำไปหลุมเลยค่ะ ฟินมากจริงๆ) เราหันหลังไปมองข้างหลังคนมันก็แบบกระจัดกระจายไปไม่เบียดไม่โล่ง เราก็แบบมาอยู่ตรงนี้แล้วก็ช่างมันเถอะ ขี้เกียจจะกลับไปแทรกแล้วค่ะเพราะมันออกมาไกลจากรั้วแล้ว เราก็เลยเอออ่ะ อยู่ตรงนี้ก็ได้ มันส์ได้เหมือนกัน วันนี้เราไปเน้นมันส์ค่ะ เพลงอะไรมันส์หมดแฟนชงแฟนชานท์ไม่ต้องค่ะ ร้องมันทั้งเพลงนี่ล่ะ
มาเพลงพีคๆหน่อยค่ะ เบบเซ เพลงที่พวกเราทุกคนรอคอยและไม่ผิดหวังเลยค่ะ พิฮปเราแรงจริง พริ้วจริง คิดอะไร /-/ เราหมายถึงเวลาเนี่ยแรงจริงแน่นจริงงงงง [แต่คุณพี่ฮปเด้งแรงจริงค่ะ คอนเฟิร์ม แอบอิจฉา AL กับ AR เลย งุ้ยย]
เพลงของจองกุก BEGIN กระต่ายของพวกเราหล่อจริงๆค่ะ สเต็ปเท้าดีมาก (แต่เรามองไม่ค่อยเห็นด้วยความที่เตี้ย T T) พริ้วมากจริงๆ พอจบน้องจองกุกจะต่อด้วย LIE ของจีมินค่ะ อันนี้เราชอบมากๆๆๆๆ เพราะเป็นเมนเราเอง อิอิ ชอบเสียงจีมินเป็นทุนเดิมพอยิ่งไปในคอนมันเพราะจริงๆค่ะ ตอนที่เขาแบ็คอัพยกจีมินขึ้นคือขนลุกจริงๆ เราจะพยายามสอดส่องจีมินให้ได้มากที่สุดค่ะเผื่อจะมีอะไรลอดออกมา //-//
เพลงที่เราประทับใจมากๆคือเพลง AWAKE กับ STIGMA ค่ะ โดยส่วนตัวของแทแทจะเป็นเพลงที่เราชอบอยู่แล้วเพราะมันทุ้มมันลึกแต่มันก็ยังมีหวีดยิ่งตอนไฮโน้ตคือปรี๊ดจริงๆ ปรี๊ดในคอนแบบเสียงมันก้องกังวาน ลองให้เพื่อนกรี๊ดอัดหูดูค่ะ รู้สึกแบบนั้นเลยแต่ของแทแทคือมันเพราะไงคะ Y Y เสียงทุ้มขึ้นไฮโน้ตคือมันได้จริงๆ
ส่วนเพลงของพี่จินเราก็ฟังได้แต่อาจจะไม่ได้ชอบถึงขนาดเข้าฟังเพลงแล้วต้องกดฟังเพลงแรกแต่พอไปในคอนเพราะมากจริงๆค่ะพลังเสียงสุดยอดมากจริงๆยิ่งตอนไฮโน้ตคือบาดใจจริงๆ เราน้ำตาตกเลยค่ะ มันบาดจริงๆยิ่งต้องต้องฮุก 2 ที่พี่จินจะร้องว่า Maybe I I can never fly แล้วเขาจะยกสเตจไวโอลินข้างๆพี่จินขึ้นแล้วเอาพี่จินลง คือแบบ โอ้โห เรายอมคนคิดจริงๆค่ะ คือมันสื่อถึงว่าเขาบินไม่ได้จริงๆในขณะที่คนอื่นกลับล่องลอยขึ้นไปบนนั้นแต่พี่เขากลับต้องดิ่งลงมาจากคนอื่น ร้องไห้สิคะ รออะไร เนื้อเพลงก็ดี เสียงก็แน่น อาร์มี่ก็ร้องตามด้วยค่ะ ไฮโน้ตก็ปรี๊ดแบบไม่ไหวแล้ว กราบค่ะพี่จิน
ตอนเพลง REFLECTIONของคุณนัมจุน เราชอบตอนที่อาร์มี่พร้อมใจกันเรียก คิมนัมจุน ทั้งสองวันเลย มันสื่อถึงว่าเรารับรู้ในสิ่งที่คุณจะบอกและเราก็จะตอบรับคุณเอง i wish i could love my self .. คิมนัมจุน ^____^
ของพี่ก้า FIRST LOVE จะมีเปียโนมาด้วยคือเท่ค่ะคุณ มี 100 เอาไปเลย 1,000 แรปได้สะกดคนจริงๆ ทุกคนต้องสนใจพี่ก้าเท่านั้นค่ะ หลุดโฟกัสไปคือจะต้องหลั่งน้ำตาเพราะความเสียดาย
HEY MAMA มาแสดงสเตจรอง หวานหมูสิคะ คนอยู่หลุม B เห็นชัดแน่นอนเราอยู่กลางหลุมตอนนั้นยังชัดค่ะ เราร้องคอแตกมาก HEY MAMA อาร์มี่ทุกคนก็ตะโกนเหมือนกันค่ะ มันส์มากเพลงของพิฮป
พอมา Cypher.4 มีเหรอคะ อาร์มี่จะไม่ร้อง Sorry bae ยังติดใจติดปากมาถึงตอนที่พิมพ์อยู่ค่ะ โคตรมันส์ มันเป็นสิ่งที่พวกเรารู้ๆกันค่ะ
มาช่วงเมดเล่ย์ มันส์ทุกเพลงจริงๆ ยิ่งตอน Run เหมือนมี่ทุกคนจะฮึกเหิมค่ะ พร้อมกันกระโดด ทาชี รัน รัน รัน ยิ่งวันที่สองที่มีแหวนไฟด้วยยิ่งฮึกเหิมค่ะ วันอาทิตย์เราไปบัตรนั่งลุกทั้งโซนค่ะ กระโดดโลดเต้นกันมันส์มาก [ ณ ตรงนี้ขอขอบคุณทีมโปรเจคมากค่ะ คิดโปรเจคออกมาได้ขนลุกจริงๆ ล่ะบังทันก็คงจะชอบมากๆด้วยเช่นกัน ^^ ]
เพลงนี้เลยค่ะทุกคน 21st ท่อน all my lady put your hands up คือพร้อมใจกับชูมือทั้งสองข้างเลยค่ะ นึกสภาพคนถือมี่บอมบ์แล้วยกมือสองข้างล่ะโบกไปข้างหน้าพร้อมกันอย่างกับอยู่ในผับ มีผับที่ไหนจะมันส์เท่าที่นี้อีกมั้ยคะ รับรองว่าไม่มี !
จบเพลง 21 ก็มาต่อกันที่เพลง WINGS เพลงนี้ เพราะมากมาแสดงสเตจรองเห็นใกล้ๆยิ่งฟินแต่ในความฟินความเศร้าเริ่มมาเยือนแล้วค่ะเมื่อต่อด้วยเพลง 2!3! .. มันเป็นเพลงที่กระตุ้นความรู้สึกได้ดีจริงๆค่ะ ด้วยจังหวะเพลง ด้วยเนื้อร้องความหมาย เพลงนี้เป็นเพลงเดียวที่เราอยากจะร้องได้เต็มปากโดยไม่ต้องดำน้ำซึ่งเราทำได้ค่ะ T T ล่ะเพลงนี้มีโปรเจคด้วยคือการแปลอักษรเป็นภาษาเกาหลีที่แปลว่า "เชื่อในทิ่งที่เรียกว่าบังทัน" ตามตัวเลยค่ะ เราจะจับมือแล้วนับ 1 2 3 แล้วลืมเรื่องที่มันร้ายๆไปเพราะเราเชื่อในตัวของบังทันค่ะ เราเริ่มร้องไห้ตั้งแต่ต้นเพลงตั้งแต่ซาวด์ขึ้นเลยค่ะ คือมันเป็นเพลงที่มีความหมายกับเรามากจริงๆ ยังค่ะ ยังไม่หมดเพลงจบคอนคือเพลง Spring day .. จี้จุดค่ะ โพโกชิบตา ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปร้องเพลงไปด้วยค่ะ ร้องไปร้องมาถึงเวลาทำโปรเจคค่ะ คือให้ถือกระดาษภาษาเกาที่แปลว่า "ถึงแม้ว่าจะยังมองเห็นอยู่ ก็ยังคิดถึง" คือมันจริงๆค่ะ ขนาดเราเห็นอยู่เราก็ยังร็สึกคิดถึงเขาเลย ไม่อยากจะคิดตอนจบคอนเลยจะเป็นขนาดไหน .. แต่เมื่อมีพบก็ต้องมีจากค่ะ เวลาแห่งการร่ำลามาถึงแล้วค่ะ เมื่อคอนต้องจบ เมื่อแสดงทุกเพลงครบตามที่กำหนด เราก็ต้องบอกลากันแล้วค่ะ มันเป็นเวลาที่ยากลำบากมากที่จะบอกลาเขาคนที่เรารอมาเกือบปีแล้วได้มาเจอกันเป็นเวลาเพียงประมาณ 3 ชม. แต่ยังไงการได้พบเจอก็คือความสุขค่ะ แค่ไม่กี่นาทีเราก็มีความสุขแล้ว แค่นี้ที่เราจะสามารถทำได้คือไปเจอเขาผ่านสิ่งที่เรียกว่าคอนเสิร์ต ได้พบได้คุยได้ยิ้มไปพร้อมกัน มันคือเวลาแห่งความสุขจริงๆค่ะ ถึงจะเจ็บที่ต้องลาแต่เราเชื่อว่าทุกคนจะต้องมีความสุขมากกว่าความเศร้าแน่นอนค่ะ ♥

เราขอจบการรีวิวแบบสรุปยอดไว้เพียงเท่านี้ แต่ แต่ แต่ ! เดี๋ยวเราจะมาเขียนรีวิวต่อพรุ่งนี้นะคะ >< เกี่ยวกับ
- รอบซ้อม
- บัตรนั่งโซนวันอาทิตย์
- โปรเจควันอาทิตย์

แต่เราจะไม่พูดถึงสเตจของแต่ล่ะคนแบบละเอียดแล้วนะคะเพราะว่าเราเขียนไว้แล้ว ขอบคุณทุกคนที่อ่านมากรีวิวกากๆของเรานะคะ เราอยากจะแชร์ความรู้สึกของเราผ่านตัวอักษรกับทุกคนว่าเรารู้สึกยังไง ♥ แล้วทุกคนเป็นยังไงบ้างคะ ประทับใจกับคอนครั้งนี้มั้ยคะ ♥♥