ครอบครัวเราพุทธนะ แถมเคร่งมาก เข้าวัดแทบจะสัปดาห์เว้นสัปดาห์  งานปิดทองฝังลูกนิมิตร งานกฐิน ผ้าป่า มีขอให้บอกไกลแค่ไหนก็จะไป

จนวันหนึ่งเหมือนรู้สึกไม่ชอบไปวัดแบบเบื่อ+รำคาญเสียงเรี่ยราย เสียงคนจอแจ  เบื่อความวุ่นวาย เบื่อการแย่งกันทำบุญ เบื่อคำว่าบุญๆๆ

หลังๆที่ยังชอบอยู่คืออ่านหนังสือศาสนา ปรัชญา จิตวิทยา อ่านแล้วสงบกว่าการไปวัดอีก ที่บ้านก็ยังบังคับไป เราไม่มีความสุขกับการไปวัด  แต่ถ้าเป็นอยุธยา สุโขทัย วัดเก่าๆแบบไปดูอะไรเก่าเราคือชอบมาก

สุดท้ายจากที่เล่ามา ขอถามว่า
1.แบบเราเรียกว่าไม่มีศาสนาไหม  เอาความจริงคือเราไม่ชื่อเรื่องบาปบุญ นรกสวรรค์ เราเชื่อแค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ กับ ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเองและผู้อื่น
2. หนังสือที่อ่านส่วนมากที่ชอบคือ ปรัชญาจวงจื่อ + หนังสือชื่อ มงคลยอดชีวิต (ที่ห้องสมุด) ของพระมหาธีรวงศ์ (หนังสือเก่ามากแล้ว) + เจ้าชายน้อย ของ อ็องตวน เดอ แซ็งแตกซูว์เปรี อันนี้กึ่งๆแบบให้ข้อคิดที่ดี  เหมือนจะชอบหลายศาสนา

ีรบกวนหน่อย ขอบคุณมากๆนะครับ

อยากได้แนวคิดทั้งคนมีศาสนาและไม่มีศาสนาครับ