ทำไม "ชายรักชาย" จึงถือว่าเป็นรสนิยมทางเพศ ไม่ใช่อาการทางจิตครับ

ต้องบอกก่อนนะครับว่าผมไม่ได้เป็นเกย์และยอมรับเรื่องเพศที่สาม

วันก่อนผมคุยกับเพื่อนคนนึงเรื่องเกณฑ์ทหาร ละมันบอกผมว่ากะเทยที่ไม่ต้องเกณฑ์ทหารจะถูกระบุว่าวิกลจริต (ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าจริงรึป่าว) จากนั้นก็คุยประเด็นนี้กันต่อว่าความจริงแล้วการเป็นกะเทยหรือเป็นชายรักชาย ถือว่าผิดธรรมชาติมั้ย

ในมุมของผม ผมมองว่ามันเป็นความสุขที่ยินยอมทั้ง2ฝ่าย ต่างคนต่างพอใจซึ่งกันและกันก็ไม่ใช่เรื่องผิด มันคือรสนิยมอย่างนึง แต่เพื่อนมันแย้งว่าการมีเพศสัมพันธ์ ก็เพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ต้องเป็นเพศตรงข้ามกันทำกัน ถ้าจะอ้างว่าเป็นรสนิยม คนที่ชอบมีอะไรกับสัตว์ก็ควรถือเป็นรสนิยม ไม่ใช่โรคจิตเหมือนกัน เพราะสัตว์ไม่ได้มีมาเพื่อผสมพันธุ์กับมนุษย์เหมือนที่ทวารหนักไม่ได้มีไว้เพื่อมีเพศสัมพันธ์

พอผมแย้งว่านั่นเป็นการทรมานสัตว์เพราะเราสนุกคนเดียวแต่สัตว์มันไม่ได้สนุกกะเราด้วย ไม่เหมือนคู่เกย์ที่เขามีความสุขกันทั้ง2ฝ่าย มันก็แย้งมาอีกว่า งั้นพวกลุงที่ชอบเด็กสาวๆอายุ13-14 ก็ไม่ถือว่าโรคจิตสิ ต้องนับว่าเป็นรสนิยมด้วยเหมือนกันเพราะเด็กวัยนี้ก็สามารถมีความสุขกับการมีเพศสัมพันธ์ได้แล้ว ก็ถือว่าเป็นความสุขทั้งคู่เหมือนกัน(อันนี้คือว่ากันตามธรรมชาตินะครับ ยังไม่นับเรื่องกฎหมาย)

ยอมรับตรงๆว่าผมก็ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้ดีพอที่จะโต้แย้งเพื่อน แต่โดยความรู้สึกแล้วคือผมว่ามันไม่ใช่โรคจิตอะครับ มันเป็นความชอบส่วนบุคคล พอผมบอกว่ามันไม่เปิดใจคุยไปก็เท่านั้น มันก็หาว่าใช้เหตุผลสู้ไม่ได้แล้วหัวร้อน (ยอมรับว่าหัวร้อนจริงๆในตอนนั้น)

เลยอยากถามท่านผู้รู้ในนี้ครับว่ามีหลักการเหตุผล หรือข้อมูลเชิงวิทยาศาสตร์อะไรที่ผมพอจะไปตอกหน้าเพื่อนได้มั่งครับ ว่าชายรักชายคือรสนิยมอย่างนึงไม่ใช่การป่วย เพราะผมข้องใจกะมันมาก ขอแบบเป็นวิชาการยิ่งดีครับ ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่