สวัสดีครับเพื่อน พี่   น้อง..เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งมาประมาณ 1ปี  เราเจอกันเกือบทุกวันหลังเลิกงาน แต่นอกจากผมไปทำงานต่างประเทศบ่อยตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมาไปทุกเดือนเดือนละ 25 วันเลยไม่ค่อยมีเวลาเจอกันแต่ผมกลับมาไทยก็จะรีบไปหาโดยทันที..แต่เรื่องเกิดเมือวันเสาร์ที่ผ่านมาผมกลับมาจากทำงานที่ต่างประเทศลงเครื่องป็บก็รีบไปหาแฟนทันทีเพราะเรานัดกันไปกินข้าวด้วยกันพอไปถึงร้านแฟนผมก้บอกว่าวันนี้นัดรุ่นน้องไว้ด้วยมากินข้าวด้วยกันผมก็โอเครเพราะรุ่นน้องคนนี้ผมก้สนิทอยู่แล้ว...พอถึงเวลาทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเรากินเราดื่มอย่างสนุกสนานผมเป็นคนที่เวลาเที่ยวก้เที่ยวสุดๆสนุกกับการใช้ชีวิตเป็นคนเฮไหนเฮนั้น...ผ่านไปจนถึงเวลาเที่ยงคืนแฟนผมเริ่มเมา..อยู่ก็ดึงผมไปนอกร้านบอกขอคุยอะไรด้วยหน่อยผมก็เดินไปปกติ..คำพูดแรกที่เธอบอกผมคือ..เราเลิกกันเถอะ...ผมถามกลับไปว่าอันนี้มีสติไหมว่าพูดอะไรเธอตอบแบบชัดเจนเลยว่าสติครบทุกประการ.เธอคิดเรื่องนี้มาได้4เดือนแล้วที่จะเลิกกับผมเพราะผมทำงานมากเกินไปไม่สนใจเลยว่าตัวเค้าต้องการอะไรคิดแบบไหน...คือบอกตรงๆผมงงมา.นิ่งไปชั่ว ขณะ...และตอบเถอไปว่า เอางี้เราเช็คบิลและกลับห้องนอนพักและเช้าเราค่อยมาคุยกันใหม่....ผมเดินกลับไปทีโตีะไปเช็คบิล...ให้เงินรุ่นน้องไปและบอกว่า แฟนเมามากและขอกลับก่อน..ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีแฟนผมหายไป..โทรไปไม่รับ.ไปดูที่รถไม่เจอ  ถามเด็กที่ร้าน เด็กบอกวาแฟนพี่กลับไปแล้วผมส่งขึ้นรถไปเมื่อกี้บอกให้แท็กซี่ไปส่งที่คอนโดย่านลาดประเค้า....ผมก็โอเครขับรถกลับไปที่คอนโดไปถึงดอนโดเธอ..เธออาบน้ำอยู่ผมก็เดินไปนอนที่เตียงและเผลอหลับไป..ตินมาไม่เจอเะอแล้วพร้อมกับเธอเก็บเสื้อผ้าและของของเะอไปหมดทิ้งโน็ตไว้ว่า  "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา"  แค่นี้สั้น..วันอาทิตย์ไปตามหาทุกที่..บ้านแม่บ้านพี่สาวและบ้านเพื่อนทุกที่ที่เรารู้จัก...จนเมื่อวานมีคนโทรมาหาและบอกเราว่า....พี่ครับผมเป็นคนรู้จักแฟนพี่นะครับ  แฟนพี่ให้โทรมาบอกว่าเลิกยุ่งกับเค้าได้แล้วเค้าต้องการออกจากชีวิตพี่แล้วครับ....และก็วางสายไป...ผมโทรกลับไปก็..ปิดเครื่อง  เบอรืแฟนผมก็ ปิดเครื่องตั้งแต่วันอาทิตย์...จนล่าสุดก็ไม่สามารถติดต่อได้........ผมอยากรู้ว่า  ผมผิดหรอที่ทำงานเพื่ออนาคตตัวเองมากเกินไป........