ขอเกริ่นเรื่องนิดนึงคะ
หมู่บ้านที่เราอยู่นับถือคริสต์  ศพของคนคริสต์จะไม่เผาเหมือนคนอื่น
แต่จะใช้วิธีเก็บแทน หรือเรียกว่าเก็บไว้ในคอนโด โดยการทำเป็นห้องเล็กๆหลายชั้นเหมือนคอนโด
และอีกวิธีคือ ฝังดิน จึงไม่มีการเชิญวิญญาญแบบคนพุทธ วิญญาญจึงวนเวียนอยู่กับครอบครัว  

เริ่มเรื่องเลยจ้า   เรื่องนี้ผ่านมา20กว่าแล้ว...
ป้าแขกเป็นหลานของย่าเรา  ป้าแขกเป็นคนตาโต ผมสั้นดกดำ ขาวสูง นิสัยเงียบๆ ช่วงที่ป้าแขกตาย แกจะไปหาญาติแกทุกคน(เราจำอายุและสาเหตุที่แกตายไม่ได้)  
..บ้านของเราเป็นบ้าน2ชั้น พื้นยกสูง ข้างหลังบ้านเป็นป่าน่ากลัวมากๆ ชั้นบนมีห้องน้ำอยู่ห้องเดียวอยู่หลังบ้านด้วยคะ
และบ้านเราก็ติดกับบ้านป้าแขก วันนั้นเวลา3ทุ่มกว่าๆ  อาเราออกไปอาบน้ำข้างหลังบ้านพออาบเสร็จก็รีบเดินเข้าบ้าน พอปิดประตูบ้านปุปเดินผ่านหน้าต่างเท่านั้นแหล่ะ
ได้ยินเสียงคนเดินอยู่ข้างล่าง เดินลากเท้าช้าๆ  อาเอาหน้าตัวเองติดมุ้งลวดมองลงไปเห็นผู้หญิงผมสั้น ใส่เสื้อสีขาวเดินไปเดินมา อาคิดว่าคงเป็นพี่สาวของตัวเองกวาดใบไม้ข้างบ้าน  แต่เอะใจเพราะทรงผมไม่เหมือนกันเลยตะโกนเรียก ขอสมมุติชื่อนะคะ
อา: พี่นาๆ ทำอะไร
ผู้หญิงเสื้อขาว: ฮือ ฮือ
อา:พี่เป็นอะไร เงยหน้าสิ
ผู้หญิงเสื้อขาวค่อยๆเงย ดวงตาแดงฉาน ผิวขาวเหมือนกระดาษ เงยหน้าจนเหมือนคอหัก  แล้วก็ทำคอยาวๆเลี้อยขึ้นมาช้าๆ อาเราตกใจจนพูดไม่ออก ขยับตัวไม่ไม่ได้ ดึงหน้าตัวเองที่ติดมุ้งลวดกลับมาไม่ได้อีก หน้าของป้าแขกมาอยู่ตรงหน้าของอาเรา อยู่ใกล้กันแค่มุ้งลวดกั้น ป้าแขกยิ้มกว้างจนน่ากลัว ทำเสียงฮื้อออ แล้วก็พูดว่า คิดถึงเธอจัง....ง
เท่านั้นแหล่ะ อาเราหลุดออกมาได้ วิ่ง100คูณ100เมตรเลยจ้า  เดี่ยวมาเล่าต่อนะ