ผมแอบชอบเพื่อนคนนึงครับ เป็นคนที่ไม่รู้ว่าโผล่หัวมาจากไหน รู้จักกันโดยบังเอิญ
ทีแรกผมไม่ค่อยสนใจเขาหรอก เพราะผมสนใจคนอื่นมากกว่า
สุดท้ายแล้ว มันมีอะไรดลใจให้ผมต้องเลือกเขา
ทุกครั้งที่เขายิ้ม ผมจะมีความสุขมาก
บางครั้ง เวลาที่ผมโกรธเขา เวลาผมหายโกรธ ผมขอโทษ เขาก็จะเป็นคนที่ให้อภัยผมมาโดยตลอด
เขาก็มองผมเป็นเพื่อนสนิทคนนึง ผมก็มองเขาเป็นเพื่อนสนิทคนนึง แต่หลังๆ ผมเริ่มรู้สึกดีกับเขา
และผมก็เริ่มรู้สึกหึง บางทีมีเพื่อนผู้ชายเล่นแต๊ะอั๋งกับเพื่อนผม ผมก็จะหงุดหงิดมากๆ
ผมเป็นฝ่ายเลือกที่จะบอกให้เขาเลิกยุ่งกับผม เพราะผมไม่อยากรู้สึกแบบนี้
รู้สึกดี รู้สึกรัก รู้สึกอยากดูแล อยากใส่ใจ อยากห่วยใย อยากทำอะไรเพื่อเขาทุกอย่าง แต่ด้วยความที่ไม่สามารถบอกได้ ผมก็รู้สึกอึดอัด
สุดท้ายแล้ว ผมก็ต้องพ่ายแพ้กับความหลังที่ดีต่อกัน ผมเลือกที่จะกลับไปหาเขาเหมือนเก่า
ด้วยความหวังที่ว่าเขาจะต้องรู้สึกเหมือนเรา สักวันหนึ่งจะมีโอกาสสักครั้งที่ได้สารภาพรักกับเขา
ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็มีความรู้สึกที่ว่า เขากำลังชอบคนอื่นอนู่ ที่ไม่ใช่ผม
แรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะสุดท้ายแล้ว ถ้าเขามีแฟน ก็คงต้องยอมรับแต่โดยดีว่าผมเป็นฝ่ายที่คิดไปเองมาโดยตลอด
แต่ผมทำใจไม่ได้เลย ถ้าวันนึงเขามีแฟน แล้วเขาก็หายไปจากผม อยู่กับคนที่เขารัก แต่ผมไม่มีสิทธิ์รั้งเขาได้เลย
ผมสับสนมากว่าผมควรจะทำไง ระหว่างเลือกที่จะบอกความในใจไปทั้งหมด กับ เลือกที่จะตัดใจจากเขาไปเสีย
ผมควรทำยังไงดีครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพื่อนผมที่ชอบอยู่เป็นผู้ชายครับ