เพิ่งเป็นเมื่อตอนหัวรุ่งเลยค่ะ คือเราเพิ่งกำลังจะหลับแล้วอยู่ๆก็เป็น
จริงๆ เคยเป็นหลายครั้งแล้ว เริ่มเป็นครั้งแรกตอนอยู่ม.2 แล้วก็เป็นมาเรื่อยๆ มันเป็นประกอบกับที่เขา
เรียกว่าอาการผีอำ แต่เราไม่ได้เชื่อว่าผีมาอำจริงๆ เพราะเราไม่ได้เจอผีตนไหนนะ แต่เห็นเค้าเรียกกันแบบนี้
อาการก็คือตาเปิดอยู่ มองเห็นหมดสิ่งของรอบๆ ทุกอย่าง (เราชอบนอนเปิดโคมไฟ) แล้วรู้สึกว่าตัวเองขยับตัวได้
แต่ตาที่เรามองเห็นอะคะ มันเห็นกายหยาบของเราอยู่นิ่งๆ ไม่ขยับตาม มันเหมือนแค่วิญญาณเท่านั้นที่ขยับอย่างไงอย่างงั้น

ส่วนครั้งนี้ที่เราเป็น รู้สึกมันเป็นหนักกว่าปกติ เพราะปกติตอนเป็นจะรู้สึกว่าวิญญาณมันหลุดแค่ช่วงแขนและมือ
แต่วันนี้มันรู้สึกตัวเบาเกือบทั้งตัว เราได้ยินเสียงเพื่อนเมทยังนอนคุยกันเสียงดัง (มันยังไม่หลับ)
(วันนี้พอดีทำงานเราเลยนอนอยู่บนโซฟา ห้องนั่งเล่น ระหว่างห้องนอนกับห้องนั่งเล่นมีแค่ partition กั้น ทำให้ได้ยินเสียงเมทได้)
ทีนี้ตอนนั้น เราก็มีความรู้สึกว่า เห้ย เป็นอีกแล้วเหรอ แล้วรู้สึกอยากจะลุกไปหาเมท
แต่เรายังมีสติว่า 'ไม่ ฉันจะไม่ลุกไปเด็ดขาด' เรากลัววิญญาณเราจะหลุดออกไปจริงๆ
แล้วยังได้ยินเสียงรถวิ่งแบบชัดมาก หนวกหูเลย ซึ่งหอเรามีถนนใหญ่อยู่ใกล้ๆ แต่เสียงมันดังกว่าปกติที่เคยได้ยิน
ทีนี้เราก็หายจากอาการเเบบนี้ เพราะเราปล่อยมัน ไม่ได้ไปสนใจ
สักพักกลับมาเป็นอีก เป็นเหมือนเดิมเลย เราคิดอยากจะลองลุกไปดู
แต่เหมือนมีเส้นอะไรตรงช่วงท้องทางซ้ายมันรั้งวิญญาณอยู่เหมือนผูกกับร่าง ทำให้ไปไม่ได้
แถมมีความรู้สึกเจ็บตรงนั้น เราเลยโอเคไม่ลุกไปล่ะ
แล้วเราก็สะดุ้งตัว ตื่นแบบจริงๆจังๆ เลย ตอนนั้นหอบมาก หายใจถี่ๆ
เรากลัว เราไม่อยากเป็นอีก
(ปกติเป็นคนไม่ได้สวดมนต์ หรือนั่งสมาธิอะไรนะคะ)

งง ว่ามันคืออะไร?  แต่มันเหมือนวิญญาณหลุดจริงๆ นะ ให้ความรู้สึกแบบนั้น  แต่ก็ยังไม่แน่ใจ