เรื่องมันเริ่มจากเขาชวนผมไปเที่ยวบ้านเขาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขา แน่นอนว่าต้องไปเจอพ่อแม่เขาแน่ ผมรู้ว่าเขาอยากพาผมไปเจอพ่อแม่ แต่ตอนนั้นผมไม่กล้าไปเจอพ่อแม่เขาเพราะแม่เขาบอกเขาอย่าพึ่งมีแฟน ผมเลยไม่กล้าสุ้หน้าเขา แต่ที่พีคคือแม่เขาถามหาผมตอนที่เจอเขา ไม่ได้ไม่ชอบผมอย่างที่คิดไปเอง ผมรุ้สึกพลาดและเสียดายมาก
ขากลับแฟนเริ่มไม่ตอบผม บอกผมว่าตอนที่เขาต้องการผม ผมไม่อยู่ ทั้งที่เขาชวนหลายครั้งม แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการผมละ เขาว่าเขาอยุ่คนเดียวได้แล้ว พอเขากลับมาผมก้รีบไปหาเขาเพื่ออธิบายและง้อ แต้เขาร้องไห้ ผมก้บอกประมาณว่าขอโอกาสอีกครั้ง ( เราเคยทะเลาะกันหลายครั้งจนเกือบเลิก) แต่เขาบอกว่าผมเห็นแก่ตัว พูดแต่เรื่องตัวเอง ขนาดเขาร้องไห้หนักขนาดนี้ผมยังไม่รุ้วิธีทำให้แฟนหยุดร้องเลย สมเพศตัวเองมาก
วันต่อมาเขาก้บอกเขาโอเคขึ้นละ และเขาจะไปจากผม พอผมขอให้เขาอยู่ เขาก้บอกว่าอย่าทำให้เราเจ็บไปกว่านี้เลย
ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยชวนทะเลาะ จะผิดจะถูกผมก้ขอโทษไว้ก่อน เวลาเขาหงุดหงิดก้ลงกะผมบ้างบางครั้ง แต่ผมไม่เคยโกรธเขาเลย เขาบอกอย่านอกใจเขา ผมก้ไม่นอกใจ แต่กลายเปนว่าผมทำเรื่องอื่นไม่ดีพอ จนเปนสาเหตุที่ผมเหมือนบีบให้เขาไป อยากรุ้ว่าทำไงดีถึงจะกลับมาเปนเหมือนเดิมได้?