ผมยอมรับว่าไม่ดีคือผมเป็นคนหึงหวงไม่มีใครเกิดมาแล้วดีทุกอย่างอยู่แล้วแต่ผมเป็นคนขี้ึงขี้หวง
ความคิดส่วนตัวนะครับเข้าใจว่ามีงานต้องเข้ากับสังคมแต่บางทีก็ไปกินเหล้าถี่ไปผมก็เป็นคนขี้ระแวงนู้นระแวงนี่หวงการแต่งตัวลอยสักผมไม่ชอบให้สักเลยความคิดผมคือไปบาร์ร้านเหล้าพับถี่เกินไปอยู่กันมา 3 ปีไม่พูดไม่เป็นไรยอมทำที่เราขอพอเมื่อเดือน 2 ปี 60 เขาก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยแคร์เราสักเท่าไหร่ไม่สนใจผมเข้าใจว่าห้ามมากเกินไปในความคิดเห็นส่วนตัวนะว่าถ้าแต่งตัวโป้ๆคุยกับผู้ชายที่ไปเที่ยวแต่คบกับเราเรานอนอยู่กับเราแต่เขาไปเที่ยวเริ่มถี่ขึ้นผมคิดว่าแบบนั้นมันเหมือนไม่รักกันแล้วผมก็ป่วยอยู่นิ้วโป้งก็เกือบขาดทำอะไรลำบากแต่เขาก็เหมือนไม่สนใจยังคิดจะไปกินเหล้าไปเที่ยวพับเที่ยวบาร์ผมก็ทำใจไว้ส่วนหนึ่ง ล่าสุดเขาบอกจะไปกินเหล้ากับเพื่อนที่บ้านผมก็ถามว่าแน่นะผมเลยลองตัดสินใจไปดูบ้านเพื่อนคนนั้นกลับถูกปิดเงียบที่แท้ไปเที่ยวบาร์จากนั้นผมก็บอกเลิกกันซึ่งฝ่ายหญิงเป็นคนบอกเลิก ตรงอดีดหรือเรื่องพวกนี้ผมไม่ได้อยากจะเล่าให้ละเอียดมากเท่าไหร่ครับ แต่เพียงแค่ว่ามันทรมารเจ็บตรงหน้าอกได้ยินอะไรก็จะร้องไห้ตลอดเวลาแค่ 3 ปีกว่ายังทรมารขนาดนี้ทั้งความรักและความผูกพันธ์ยังทรมารขนาดนี้แล้วย่างที่คบมามากกว่าผมเป็นไงบ้างครับพอมีอะไรทำให้ความรู้สึกเหล่านี้เริ่มเบาขึ้นบ้างครับผมไม่ได้อยากโทษฝ่ายหญิงว่าไม่ดีตัวผมเองแหละที่ไม่ดีที่คิดมากขี้หึงหวงระแวง โปรดอย่าไปว่าฝ่ายหญิงเลยนะครับว่าผมคนเดียวก็พอ ท้าถามผมว่าผมกินเหล้าสูบบุหรี่ไหม เหล้าผมนานๆๆๆจริงๆจะกินนะครับปีนึ้งได้จับแค่ 2 - 3 ครั้งเอง บุหรี่ผมไม่สูบครับเคยแค่จับให้เพื่อนไม่เคยสูบเพราะผมก็แพ้บุหรี่ด้วยเรื่องพวกยาผมไม่เคยข้องเกี่ยวครับอยากถามผมเพิ่มเติมมาคุยกันได้ครับ ผมก็อยากรู้ว่ามีวิธีเบาๆลงบ้างไหมครับ