เรื่องการศึกระหว่างเมืองอังวะ และ อาณาจักรจีนนั้นปรากฎความในหนังสือราชาธิราช ในตอนที่สมิงพระรามอาสาออกรบกับกามะนี แม่ทัพจีนที่ยกมาล้อมกรุงอังวะ
พระเจ้ากรุงต้าฉิงแห่งประเทศจีน ยกทัพมาล้อมกรุงอังวะ ต้องการให้พระเจ้ามณเฑียรทอง ออกไป
ถวายบังคม และขอให้ส่งทหารออกมาขี่ม้ารำทวนต่อสู้กันตัวต่อตัวกับกามะนีทหารเอกของเมืองจีน
ถ้าฝ่ายกรุงรัตนบุระอังวะแพ้ต้องยกเมืองให้ฝ่ายจีน แต่ถ้าฝ่ายจีนแ้พ้จะยกทัพกลับทันทีพระเจ้ากรุงอังวะ
ประกาศหาผู้ที่จะอาสาออกไปรบกับกามะนี ถ้าสามารถรบชนะกามะนีทหารเอกของเมืองจีน
จะโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้เป็นพระมหาอุปราชและแบ่งสมบัติให้กึ่งหนึ่ง เมื่อสมิงพระรามทราบ
ข่าว ก็คิดตึกตรองว่า หากจีนชนะศึกครั้งนี้ จีนคงยกทัพไปตีเมืองหงสาวดีของตนต่อไปแน่ ควรคิด
ป้องกันไว้ก่อนจึงอาสาออกรบ แม้แรกๆ จะเกรงว่าการอาสารบนี้จะเป็น "หาบสองบ่า อาสาสองเจ้า"
ก็ตาม โดยขอพระราชทานม้าฝีเม้าดีตัวหนึ่ง และได้เลือกม้าของหญิงม้าย สมิงพระรามนำม้าออกไป
ฝึกหัด ให้รู้จกทำนองรบรับจนคล่องแคล่วสันทัดดี พร้อมทั้งทูลขอ ขอเหล็กและตะกรวยผูกข้างม้า
ในระหว่างการรบ สมิงพระรามเห็นว่า กามะนีมีความชำนาญด้านการรบเพลงทวนมาก และยังสวม
หุ้มเกราะไว้แน่นหนา สมิงพระรามจึงใช้อุบายว่าให้แต่ละฝ่ายแสดงท่ารำให้อีกฝ่ายรำตามก่อนที่จะ
ต่อสู้กัน ทั้งนี้เพื่อจะคอยหาช่องทางที่จะแทงทวนให้ถูกตัวกามะนีได้ เมื่อได้หลอกล่อให้กามะนีรำตาม
ในท่าต่าง ๆ จึงได้ช่องใต้รักแร้กับบริเวณเกราะซ้อนท้ายหมวกที่เปิดออกได้ สมิงพระรามจึงหยุดรำให้
ต่อสู่กันโดยทำทีว่าสู้ไม่ได้ ขับม้าหนีของกามะนีเหนื่อย เมื่อได้ทีก็สอดทวนแทงซอกใต้รักแร้ แล้วฟัน
ย้อนกลีบเกราะตัดศีรษะของกามะนีขาด แล้วเอาขอเหล็กสับใส่ตะกรวยโดยไม่ให้ตกดิน นำมาถวาย
พระเจ้ามณเฑียรทองเมื่อฝ่ายจีนแพ้ พระเจ้ากรุงจีนก็สั่งให้ยกทัพกลับตามสัญญา พระเจ้ามณเฑียรทอง
พระราชทานตำแหน่งมหาอุปราชและพระราชธิดา ให้เป็นบาทบริจาริกาแก่สมิงพระรามตามที่ได้รับสั่งไว้
แต่ที่สงสัยคือ
1) กรุงต้าฉิง อ่านดูก็แปลงเป็นได้ทั้ง กรุงต้าหมิง และ กรุงต้าชิง แต่กรอบเวลาในเรื่องราชาธิราชนั้นจะอยู่ในช่วงปี 1385–1424 ซึ่งเป็นช่วงต้นราชวงศ์หมิงพอดี เลยสงสัยว่า ตกลงเป็นกรุงต้าหมิง หรือ กรุงต้าชิง กันแน่
2) ในสมัยหมิง ผมไม่แน่ใจว่ามีบันทึกหรือไม่ว่า มีการยกทัพลงมารบกับอังวะ แต่เท่าที่ทราบคือไม่น่าจะมีนะครับ เพราะถ้าอ่านตามท้องเรื่อง ศึกนี้เกิดเมื่อพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องขึ้นเป็นกษัตริย์อังวะแล้ว และเสร็จศึกตีทัพของพระเจ้าราชาธิราชถอยร่นลงไป มอญกับอังวะพักรบกันไปหลายปี
ซึ่งเทียบกรอบเวลาคงเป็นราวๆปี 1402-1411 ซึ่งตรงกับรัชกาลของจักรพรรดิหย่งเล่อพอดี ตัวจักรพรรดิหย่งเล่อเองก็ไม่น่าจะเคยเสด็จลงใต้ไกลกว่ากุ้ยโจวเลยด้วยซ้ำ คงยกมารบกับพม่าเองไม่ได้แน่นอน
3) ในพงศาวดารมอญนั้น มีเหตุการณ์นี้หรือไม่ครับ หรือว่าเป็นเรื่องที่แต่งเพิ่มในภายหลังโดย นักประพันธ์ชาวไทยเอง
อาจจะเป็นเรื่องที่เสริมเข้าในในยุคที่แปลนวนิยายราชาธิราชในสมัยรัชกาลที่ 1 หรือเปล่าครับ เลยทำให้มีการเรียก กรุงจีนว่า กรุงต้าฉิง เพราะยุครัชกาลที่ 1 เป็นสมัยราชวงศ์ชิงแล้ว
ขอบคุณครับผม
เรื่องอังวะรบจีน ในราชาธิราช เป็นเรื่องจริงหรือแต่งครับ
พระเจ้ากรุงต้าฉิงแห่งประเทศจีน ยกทัพมาล้อมกรุงอังวะ ต้องการให้พระเจ้ามณเฑียรทอง ออกไป
ถวายบังคม และขอให้ส่งทหารออกมาขี่ม้ารำทวนต่อสู้กันตัวต่อตัวกับกามะนีทหารเอกของเมืองจีน
ถ้าฝ่ายกรุงรัตนบุระอังวะแพ้ต้องยกเมืองให้ฝ่ายจีน แต่ถ้าฝ่ายจีนแ้พ้จะยกทัพกลับทันทีพระเจ้ากรุงอังวะ
ประกาศหาผู้ที่จะอาสาออกไปรบกับกามะนี ถ้าสามารถรบชนะกามะนีทหารเอกของเมืองจีน
จะโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งให้เป็นพระมหาอุปราชและแบ่งสมบัติให้กึ่งหนึ่ง เมื่อสมิงพระรามทราบ
ข่าว ก็คิดตึกตรองว่า หากจีนชนะศึกครั้งนี้ จีนคงยกทัพไปตีเมืองหงสาวดีของตนต่อไปแน่ ควรคิด
ป้องกันไว้ก่อนจึงอาสาออกรบ แม้แรกๆ จะเกรงว่าการอาสารบนี้จะเป็น "หาบสองบ่า อาสาสองเจ้า"
ก็ตาม โดยขอพระราชทานม้าฝีเม้าดีตัวหนึ่ง และได้เลือกม้าของหญิงม้าย สมิงพระรามนำม้าออกไป
ฝึกหัด ให้รู้จกทำนองรบรับจนคล่องแคล่วสันทัดดี พร้อมทั้งทูลขอ ขอเหล็กและตะกรวยผูกข้างม้า
ในระหว่างการรบ สมิงพระรามเห็นว่า กามะนีมีความชำนาญด้านการรบเพลงทวนมาก และยังสวม
หุ้มเกราะไว้แน่นหนา สมิงพระรามจึงใช้อุบายว่าให้แต่ละฝ่ายแสดงท่ารำให้อีกฝ่ายรำตามก่อนที่จะ
ต่อสู้กัน ทั้งนี้เพื่อจะคอยหาช่องทางที่จะแทงทวนให้ถูกตัวกามะนีได้ เมื่อได้หลอกล่อให้กามะนีรำตาม
ในท่าต่าง ๆ จึงได้ช่องใต้รักแร้กับบริเวณเกราะซ้อนท้ายหมวกที่เปิดออกได้ สมิงพระรามจึงหยุดรำให้
ต่อสู่กันโดยทำทีว่าสู้ไม่ได้ ขับม้าหนีของกามะนีเหนื่อย เมื่อได้ทีก็สอดทวนแทงซอกใต้รักแร้ แล้วฟัน
ย้อนกลีบเกราะตัดศีรษะของกามะนีขาด แล้วเอาขอเหล็กสับใส่ตะกรวยโดยไม่ให้ตกดิน นำมาถวาย
พระเจ้ามณเฑียรทองเมื่อฝ่ายจีนแพ้ พระเจ้ากรุงจีนก็สั่งให้ยกทัพกลับตามสัญญา พระเจ้ามณเฑียรทอง
พระราชทานตำแหน่งมหาอุปราชและพระราชธิดา ให้เป็นบาทบริจาริกาแก่สมิงพระรามตามที่ได้รับสั่งไว้
แต่ที่สงสัยคือ
1) กรุงต้าฉิง อ่านดูก็แปลงเป็นได้ทั้ง กรุงต้าหมิง และ กรุงต้าชิง แต่กรอบเวลาในเรื่องราชาธิราชนั้นจะอยู่ในช่วงปี 1385–1424 ซึ่งเป็นช่วงต้นราชวงศ์หมิงพอดี เลยสงสัยว่า ตกลงเป็นกรุงต้าหมิง หรือ กรุงต้าชิง กันแน่
2) ในสมัยหมิง ผมไม่แน่ใจว่ามีบันทึกหรือไม่ว่า มีการยกทัพลงมารบกับอังวะ แต่เท่าที่ทราบคือไม่น่าจะมีนะครับ เพราะถ้าอ่านตามท้องเรื่อง ศึกนี้เกิดเมื่อพระเจ้าฝรั่งมังฆ้องขึ้นเป็นกษัตริย์อังวะแล้ว และเสร็จศึกตีทัพของพระเจ้าราชาธิราชถอยร่นลงไป มอญกับอังวะพักรบกันไปหลายปี
ซึ่งเทียบกรอบเวลาคงเป็นราวๆปี 1402-1411 ซึ่งตรงกับรัชกาลของจักรพรรดิหย่งเล่อพอดี ตัวจักรพรรดิหย่งเล่อเองก็ไม่น่าจะเคยเสด็จลงใต้ไกลกว่ากุ้ยโจวเลยด้วยซ้ำ คงยกมารบกับพม่าเองไม่ได้แน่นอน
3) ในพงศาวดารมอญนั้น มีเหตุการณ์นี้หรือไม่ครับ หรือว่าเป็นเรื่องที่แต่งเพิ่มในภายหลังโดย นักประพันธ์ชาวไทยเอง
อาจจะเป็นเรื่องที่เสริมเข้าในในยุคที่แปลนวนิยายราชาธิราชในสมัยรัชกาลที่ 1 หรือเปล่าครับ เลยทำให้มีการเรียก กรุงจีนว่า กรุงต้าฉิง เพราะยุครัชกาลที่ 1 เป็นสมัยราชวงศ์ชิงแล้ว
ขอบคุณครับผม