สวัสดีครับ     เริ่มเลยละกัน คือผมมีแฟนแล้ว คบกันก็ 2 ปีได้ แฟนผมเขาเป็นคนเรียบร้อย สวยหวาน คุณหนูเลยก็ว่าได้ เราสองคนไม่ได้เริ่มด้วยความรัก เป็นเพียงผู้ใหญ่จับ ดัน ให้เราสองคนคบกัน ตอนแรกเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอไปเรื่อยๆ ความผูกพันก็เริ่มทำให้เรามีความรู้สึกดีๆต่อกัน จนกระทั่งผมไปเจอกับเด็กคนหนึ่ง(อายุห่างกับผม เป็นรอบๆ) ผมรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก เธอเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ผมเริ่มทำความรู้จักเทอก่อน เจอหน้าเทอผมก็จะแซว  จะแขวะ พอเทอยิ้มทีทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหว ใจละลายยยยย ซึ่งผมเองก็พยายามห้ามตัวเองนะ เพราะผมเองก็รู้ตัวว่ามีแฟนแล้ว แต่ความสัมพันธ์ของผมและเด็กคนนั้น ผมรู้สึกชอบเทอขึ้นไปทุกวันๆ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเขาคิดเหมือนผมหรือป่าว จนกระทั่งวันหนึ่งเทอได้ฝากเพื่อนเอาขนมและตุ๊กตามาให้ผม ผมรู้ทันทีว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว ตอนแรกผมดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก แต่แล้วแม่ของเด็กคนนั้นก็เข้ามาคุยกับผม บอกผมให้"เลิกยุ่งกับลูกสาวเค้า เพราะลูกสาวเค้ายังมีอนาคตอีกไกล และอีกอย่างคุณเองก็มีแฟนอยู่แล้ว หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ ถ้าคุณรักลูกสาวชั้นจิง" คำพูดนี้ทำให้ผมเสียใจ สับสน ผมจึงตัดสินใจขอแฟนแต่งงาน(เพื่อตัดปัญหา) และกับเด็กคนนั้นผมพยายามทำตัวออกห่าง ไม่พูด ไม่คุย ไม่อะไรทั้งนั้น จนเค้ารับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนไป ผมเคยได้ยินเค้านั่งร้องไห้กับเพื่อนเรื่องผม ผมรู้สึกเสียใจ.ที่ทำลายผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัน ทุกวันนี้ผมก็แต่งงานแล้ว แต่สำหรับเด็กคนนั้นผมก็คอยแอบมองดทออยู่ห่าง แต่ทำเปนไม่สนใจ ไม่รับรู้ ส่วนแฟนผมเขาก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะเขาเชื่อใจผม ผมรู้สึกผิดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่เปนแบบนี้ 😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😁