ยกตัวอย่างเราแล้วกันนะ ว่าคิดยังไง เพราะเราเคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาก่อน

ตอนเราเรียนจบมหาลัย และเข้าทำงานรับราชการครั้งแรก เราอายุ 21 ปีค่ะ
พอเราไปสอนหนังสือเด็กมัธยมปลาย อายุระหว่าง 15-19....มีเด็กมาชอบเรานะคะ และเกาะแกะกับเรามาก เพราะอายุไม่ห่างกันเยอะ
บางคนอาการหนัก ถึงขั้นบอกว่า ถ้าเรียนจบม.ปลายจะขอเราแต่งงาน

แต่เราในฐานะผู้ใหญ่กว่า เรามองว่าเค้าเป็นลูก เราคิดแบบนั้นกับเค้าไม่ได้ เราก็ต้องอธิบายโน่นนี่นั่นให้เค้าฟัง
บอกว่า รอหนูโตเข้ามหาลัยก่อนนะ แล้วค่อยมาคิดอีกที เพราะตอนนั้นหนูจะเป็นผู้ใหญ่มีความคิดมากกว่านี้เยอะ เด็กก็นอยด์นะคะ

แต่เราในฐานะอายุมากกว่า เราต้องให้ข้อคิดเค้า เพราะเค้ายังเด็ก ความคิดจะสั้นๆ....และเมื่อระยะเวลาผ่านไป เค้าผ่านประสบการณ์และอายุ
มากขึ้น เค้าจะเข้าใจเราค่ะ ว่าเราได้ชี้แจงข้อเท็จจริงเค้าแล้ว ให้โอกาสเค้าจนโตแล้ว

ซึ่งเด็กหนุ่มพอโตแล้ว เค้าจะมองโลกกว้างขึ้น เจอคนมากขึ้น....สุดท้ายเด็กที่เคยหลงเราก็จะกลับมาพร้อมแฟน แล้วบอกเราว่า
ดีที่เราเตือนเค้าไว้ ไม่งั้นเค้าอาจคิดสั้นๆ ไม่เรียนต่อ และอาจไม่ได้พบแฟนปัจจุบัน

เด็กก็คือเด็กนะคะ ความคิดสั้น แต่ฝ่ายหญิงที่อายุ่มากกว่าต้องเตื่อนเค้า ให้ข้อคิดเค้า....ซี่งถ้าเค้ารักกันจริง และเค้ารอให้ฝ่ายชายเรียนจนจบ
มหาลัยได้ และพร้อมจะแต่งงานกัน แล้วตอนนั้นต่างฝ่ายต่างไม่เปลี่ยนใจ อันนี้เราถือว่ารักกันจริงค่ะ สมควรที่จะอยู่ด้วยกัน ไม่เป็นการหลอกเด็ก

เช่น ถ้าน้องคุณจบมหาลัยอายุประมาณ 22 ปี ผู้หญิงคนนั้นก็จะอายุ 32 ปี วัยมันจะดูไม่ห่างกันมาก และถ้าเค้ารอกันได้ ไม่เปลี่ยนใจไปก่อน
แสดงว่ารักกันจริงค่ะ ถึงตอนนี้ก็คงแต่งงานกันได้...แต่ช่วงระยะเวลาที่กว่าน้องคุณจะเรียนจบมหาลัย ตรงนี้แหละค่ะ ที่จะเป็นบทพิสูจน์ว่า

เค้ารักและหวังดีต่อกันขนาดไหน รักจริงเพื่อครองคู่ หรือรักเนื่องจากน้องคุณหน้าตาดีและหวังใช้เป็นเครื่องบำบัดทางเพศกับเด็กเท่านั้น