เข้าใจว่ามีพ่อแม่คนที่รักเรา แต่คิดว่าไม่มีเราก็ไม่เป็นอะไรมาก เราเหนื่อยอยากพอแล้ว
พยายามทำความเข้าใจว่าเมื่อเรานึกถึงแต่ตัวเองเราจะไม่มีแรง แต่พอเรานึกถึงคนอื่นก็ไม่ได้ช่วยอะไร ข้างในมันล้า ทุกวันที่ตื่นมาเหมือนสมองหาจุดสิ้นสุด
หาความพอ ไม่อยากตื่นเลย