เมื่อหลายเดือนก่อนเราย้ายบ้านมาอยู่ชานเมือง  มีเพื่อนบ้านใหม่มาร่วมงานขึ้นบ้านใหม่เรา รวมถึงผู้ชายกลุ่มนึงมาเป็นแขกในงาน เรายินดีที่ได้เพื่อนใหม่ โดย 1 ในกลุ่มนั้นเราเรียกว่า a ละกัน แสดงออกชัดเจนว่าชอบและหยอดเราตลอด แต่เราแอบชอบ b ซึ่งเป็นเพื่อนของ a เพราะเราเคยรู้จักb มาก่อนหน้านี้สักพักแล้วตอนสร้างบ้านก็เคยทักทายกัน
        พอเราย้ายมาอยู่สักพัก a เริ่มทักเฟสมาคุยกับเรา คุยไลน์กันสักพัก เราเริ่มรู้สึกว่า a เป็นคนน่ารักดี เราตกลงคบกันแต่ไม่ให้ใครรู้ แต่ด้วยความที่ aเจ้าชู้ เราก็เริ่มคุยกันว่าเราถอยไปสถานะพี่น้องน่าจะโอเคกว่า เราคุยกันน้อยลงแต่ก็ยังคุยกัน
         หลังจากนั้นไม่นาน b ก็ทักไลน์เรามา ชวนคุย แล้วไม่นานเราก็คบกัน ต่างกันตรงที่b เปิดเผย พาเราไปไหนมาไหนด้วยตลอด เค้าดีกับเรามาก a รู้เรื่องก็เริ่มไม่พอใจ และโทรมาหาเรื่องเรา แต่เพราะa กับb เป็นเพื่อนกันและทำงานด้วยกัน เค้าจึงไม่อยากมีปัญหากัน  หลายครั้งที่เราอยู่กับ b แล้วa โทรมา ส่งข้อความมา b ก็จะสงสัยตลอด และรู้ว่าเราเคยแอบคบกับa
        จนกระทั่งสงกรานต์ที่ผ่านมา เราเมามาก และทะเลาะกับ b เราสับสน ในขณะนั้นเองa โทรมาหาเรา เราเลยร้องไห้ a รีบกลับมาหาเรา มาอยู่ข้างๆ เรา ..แต่ ในขณะเดียวกัน b ก็มาหาเราเหมือนกัน แต่b รอให้a กลับไป แล้ว b ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับบอกว่า ในที่สุดเค้าก็ได้เห็นในสิ่งที่เค้าระแวงมาตลอด
        หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ได้คุยกับใคร เราเอาแต่เสียใจ จนกระทั่ง เมื่อวาน ทั้งaและb มาหาเราที่บ้าน เราเจอหน้ากัน 3 คน
         a พูดว่าขอโทษ ที่ไม่ยอมตัดขาดจากเรา ทั้งๆที่รู้ว่าเราคบกับb และยืนยันว่า ตั้งแต่เลิกกับเร่ไปเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรที่เสียหายกับเราหรือทำอะไรผิดต่อb เลย
         b บอกว่า ตลอดเวลาที่คบกับเรามา เค้ารู้มาตลอดเรื่องเรากับaและเค้าไม่เคยนอนหลับเลย มีแต่ความระแวง ว่าเรากับaจะแอบไปคบไปเจอกันตอนไหน เค้าไม่มีความสุขเลย ถึงแม้จะมีความสุขตอนอยู่กับเรา แต่เค้ากลับบ้านไปเค้าก็จะคิดระแวง ตี 4 ตี 5 เค้าก็จะตื่นมาคอยดูว่าจะมีใครมาหาเรารึปล่าว
        ส่วนเรา ... เราได้แต่ขอโทษ เราไม่รู้ว่าการที่เราอยู่ตรงนี้เป็นแบบนี้มันทำให้คนสองคนที่เป็นเพื่อนกัน ต้องมาเสียความรู้สึก  กับความโลเลของเรา ถามว่าเรารักใคร เรารักb รักมาก เราผิดที่ยังติดต่อกับaแต่เราสาบานว่าเราไม่ได้ติดต่อแบบชู้สาว บางครั้งเค้าโทรมาเรารับบ้างไม่รับบ้าง แต่เราก็น่าจะตัด  และเราไม่รู้ว่าb จะระแวงเราขนาดนั้นและไม่มีความสุข
          a บอกว่าตั้งแต่นี้จะตัดขาดจากเราจริงจัง จะไม่ติดต่อเราอีก
            b บอกว่า ไม่สามารถคบกับเราต่อได้อีก
            ส่วนเรา เราเสียใจนะ มันเป็นความผิดของเรา เรายอมรับในการตัดสินใจ  
            
            ไม่มีใครไม่เสียใจ ไม่มีใครไม่รู้สึกแย่  เรารู้ว่าเรื่องนี้มันต้องใช้เวลา  เราเสียใจจริงๆ จากนี้ไปเราไม่เหลือใคร แต่มันจะเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเรา
              ว่าต่อจากนี้  จะคบใคร  เราจะไม่ทำให้คนที่เราคบต้องมานั่งระแวงระวัง เราจะคบแค่คนเดียว เราจะมีแค่คนเดียว
             ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้คบหรือรักใครอีกรึปล่าว ตอนนี้เราไม่โอเคมากๆ เราร้องไห้ตลอด เราเสียใจในความผิดพลาด เราเสียดายความรักที่มีกับb เราเสียใจจริงๆ
             เราจะตั้งกระทู้นี้ไว้ เพื่อเตือนตัวเอง  อย่าได้โลเลอีกเป็นอันขาด  เพราะมันจะทำให้เราไม่เหลือใครเลย