อ่านพุทธประวัติแล้ว เราควรยึดหลักธรรมหรือเนื้อเรื่องมากกว่ากัน

ผมเคยไปโพสต์ในกลุ่มเฟซกลุ่มหนึ่ง เกี่ยวกับประติมากรรมในวิหารวัดบางกะพ้อม จ.สมุทรสงคราม ประติมากรรมนั้นเป็นตอนที่พระพุทธเจ้าจะปรินิพพานแล้ว และสุภัททะปริพาชกมาขอเข้าเฝ้าเพื่อทูลถามที่สงสัย ต่อมาก็ออกบวชและสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในคืนนั้นเลย นับเป็นพระภิกษุรูปสุดท้ายที่ได้บวชกับพระพุทธเจ้า

ทีนี้ในคำบรรยายผมก็เขียนถึงสุภัททะว่า เป็นชายหนุ่ม ก็มีคนมาแย้งว่าไม่ใช่ สุภัททะเป็นคนสูงอายุแล้ว แม้แต่ในประติมากรรมก็ปั้นเป็นคนสูงอายุเห็น ๆ

ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อ ผมก็แก้เนื้อความไปว่ามีชายนามว่า สุภัททะ มาเข้าเฝ้าแทน ไม่ระบุชัดลงไปว่าหนุ่มหรือแก่

แต่ผมก็มีอธิบายไป จำไม่ได้เหมือนกันว่ายังไง แต่ประมาณว่า มันไม่ได้สำคัญตรงที่ว่าหนุ่มหรือแก่เลย สำคัญตรงหลักธรรมที่ทรงสอนมากกว่า และเหตุการณ์ ชื่อคนผมก็พิมพ์ถูกหมด อาจจะผิดแค่หนุ่มหรือแก่เท่านั้นเอง

เขาก็ตอบกลับว่าสนิมจะมีมากหรือน้อยก็ถือว่ามี การที่ผมพิมพ์ผิดแบบนี้ถือว่าเป็นภัยต่อพระศาสนา ผมก็เน้นคำเดิมไปอีกประมาณว่า มันไม่สำคัญตรงนั้นเลย (คือหนุ่มหรือแก่) ถ้าผมบิดเบือนคำสอน แบบพระพุทธเจ้าสอนอย่างหนึ่ง แล้วผมเอามาถ่ายทอดอีกอย่างหนึ่ง หรือเล่าว่ส พระภิกษุรูปแรกคือพระอานนท์ หรือพระบิดาของพระพุทธเจ้าคือพระเจ้าพิมพิสาร หรือเล่าว่าเจ้าชายสิทธัตถะไม่มีพระชายา แบบนั้นสิครับถึงเรียกว่าผิดจัง ๆ ต้องแย้ง

ขนาดพุทธเถรวาท กับหินยานยังเชื่อเรื่องอัครสาวกซ้ายขวาไม่เหมือนกันเลย ไทยเราถือพระโมคคัลลานะกับพระสารีบุตร แต่มหายาน (เห็นในวัดญวน) ถือพระมหากัสสปะกับพระอานนท์เป็นพระอัครสาวกซ้ายขวา
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ศาสนา ศาสนาพุทธ พระไตรปิฎก วัด
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่