ภาพวาดที่มีเสน่ห์มิใช่ภาพที่เขียนได้ชัดทุกรายละเอียด
แต่เป็นภาพที่มันละเลงลายเส้น ขีดเขียนได้ตามใจนึก
และปล่อยให้จินตนาการมันพาไป

ชีวิตก็เช่นกัน ปล่อยให้มันได้ทำตามใจมันบ้าง

อย่าสร้างเงื่อนไขให้ชีวิต
ชีวิตมันรักอิสระ
ถอดหัวโขน และกรอบที่รายล้อม
เดินก้าวออกมา แล้วมองกลับเข้าไป
เราจะเห็นความจริงที่เป็น

"ธรรมชาติชัดเจนเสมอ สิ่งที่เบลอคือตัวเราเอง"
.
.
.
@ ของหวานมักฉาบไว้           ยาพิษ
    คำหว่านหวานต้องจิต         คิดร้าย
    พูดดีอาจสวมปิด                หน้ากาก ปกบัง
    พูดติร้ายเตือนให้                ไป่รู้ตาสว่าง

@ คมมีดเพียงกรีดได้            กายเนื้อ
     บ่นานก็มิเหลือ                   ส่างได้
     คมลิ้นอาจจะทื่อ                ได้กรีด ลึกกว่า
     คมบาดอาจทำร้าย            ใจ่ให้เจ็บนาน

@ คำคนพลิกกลับได้            ปลายลิ้น
    ใครเชื่อคำกลอกปลิ้น         บ่ได้
     งูพิษฉกด่าวดิ้น                ถึงอาจ ตายนา
     ลิ้นฉกโดนเข้าไซร้            ดั่งได้พิษงู

@ ตึกสูงเสียดพุ่งฟ้า               เมฆินทร์
    ฐานบ่ลอยจมดิน                เท่านั้น
    สูงศักดิ์ใช่เหาะบิน            เหิรบ่ เดินก้าว
    สูงยิ่งต้องลดชั้น                ต่ำเตี้ยติดดิน

@ แสงระวีนับล้าน                ส่องฉาย
    ความมืดดำก็มิหาย            แกร่งกล้า
    มีเพียงจิตสว่างไสว            ยิ่งกว่า ฉายมา
    ขับไล่ความมืดท้า               แจ่มแจ้งเห็นจริง
.
.
.

ขอขอบใจในไมตรีที่เพื่อนๆ ได้หยิบยื่นให้กันน่ะครับ

@ ราชดำเนินได้มาเยือน
     มิลางเลือนความทรงจำ
     หลายปีที่ร่ายรำ
     ความสัมพันธ์มิลืมเลือน

@ ในหัวยังคงก้อง
     ในใจร้องดังก้องเตือน
     ถึงเวลากลับบ้านเยือน
     ตามหาเดือนที่ภายใน
.
.
.

"ฟ้าดินมิอาจกำหนด ผลที่ปรากฏเหตุเพราะตัวเราเอง"

ด้วยใจน้อมคาราวะ...ผลึกหิน...
.
.
.
ปล.กระทู้อาจมิเกี่ยวการเมืองต้องขออภัยน่ะครับ