ขอระบายก่อนแล้วกันค่ะ
เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ผิวดำ...คือบางคนก็บอกไม่ดำนะ ผิวแทน อยากได้จะตาย ฝรั่งชอบบ
แต่ถ้ามองแบบความจริงก็คือ มันแทนไม่เท่ากันค่ะ
ทั้งขัดผิว ทากันแดด คือแบบทำทุกทาง ก็ยังไม่เท่ากัน
และเป็นคนที่เป็นสิวค่ะ เฮ้อออ ทั้งหลัง ต้นแขน และใบหน้า
เราเบื่อมากๆที่มีคนมาบอก ใช้นี้สิดีนะ หาหมอนี้สิดีนะ
เราพูดได้เลยว่าเราพยายามรักษามาเป็นแสนบาทได้แล้วค่ะ
ไปหาทั้งคลินิกดังๆ หาคลินิกแพงๆ
รักษาด้วยตัวเอง ยาตั้งแต่หลัก 100 ไปถึง 2000+ ก็มีค่ะ
ใครว่าอันไหนดี ใช้หาย เราลองมาหมดแล้วค่ะ
แต่เราไม่เคยใช้ยาทางเน็ตนะ ระวังตัวมากๆ แบบดูแลตัวเองมากๆ
เรามีปัญหาเรื่องผิวมากๆ

คือโดนล้อมาตั้งแต่เด็กๆเลย เริ่มเป็นตั้งแต่ ป.5 ได้เลยค่ะ
เพื่อนรังเกียจเพราะคิดว่าเราเป็นคนสกปรกค่ะ เพราะดำแล้วก็เป็นสิว
ทำให้เป็นปมด้อยตั้งแต่เด็กๆ และไม่มีความมั่นใจมากๆ
กลายเป็นว่ารู้สึกเหมือนทุกคนรังเกียจและคิดว่าเราไม่สะอาด

แต่คือเราไม่ได้หน้าตาขี้เหร่อะไร แต่ไม่ได้อวยตัวเองนะ คือเป็นคนที่สูงระดับนึง
เพื่อนบางคนก็จะชอบล้อว่ามีดีแค่หุ่นเท่านั้นแหละ แต่ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ชินแล้ว
เคยมีพี่คนนึงที่เป็นเพศที่สามมาบอกว่า เนี่ยถ้าน้องผิวดีนะ จะพาไปเป็นนางแบบ
แล้วเคยมีผู้ชายมาจีบเรา แต่ไม่คบกับเราเพราะว่ารอจนกว่าเราจะไม่มีสิว
คือไม่กล้าออกไปไหนด้วย แต่ถามทุกวันว่าสิวหายยัง
แล้วพูดตลอดว่าเนี่ย ถ้าสิวหายนะ จะสวยมาก เราก็เลยเลิกคุยไป
ชีวิตนี้ได้ยินคำว่า "ถ้าสิวหายนะ จะสวยมาก" มาเป็นร้อยๆรอบได้แล้วค่ะ
เราอิจฉามากๆเลยคนที่ผิวดี แล้วแต่งตัวได้สวยๆ
เราเป็นคนที่รักษาความสะอาดสุดๆ แต่กลับโดนคนภายนอกมองว่าสกปรกสุดๆ
และผู้ชายที่เราคุยด้วย หรือมาจีบเรา จะรอเราสิวหายทุกคนเลยค่ะ เศร้า...

สรุปแล้ว...ผู้หญิงที่เป็นสิวน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอคะ ในความคิดผู้ชายคิดยังไงกับผู้หญิงที่เป็นสิวหรอคะ
ปล. เราไม่ได้เป็นสิวเยอะขนาดนั้นหรอค่ะ แต่ส่วนใหญ่รอยจะเยอะมากกว่า และเราเป็นคนที่ไม่ค่อยแต่งหน้าค่ะ เพราะกลัวสิวขึ้น
ปล.2 แนะนำวิธีรักษาให้เราได้นะคะ

ถ้าเขียนผิด สะกดผิดหรือคำพูดผิด ต้องขอโทษด้วยนะคะ ส่วนหนึ่งแค่อยากระบาย จากความรู้สึกของผู้หญิงคนนึงที่เป็นสิว