นี่คือหยุดร้องไห้ ตั้งสติได้แล้ว เลยอยากมาตั้งกระทู้คุยกับแฟนๆ ละครเพลิงพระนางในนี้ ติดแท็กชัดเจนแล้วเนอะ

ร้องไห้เยอะมากกับฉากในหอคำของเจ้าทิพย์ ตอนนี้ยังอึนๆ จุกอกอยู่เลย รันทดใจ เศร้าใจ หดหู่ใจ และปิดฉากได้ประทับใจมาก

ไม่รู้จะชมยังไงดี แต่รู้สึกดีมากที่ได้เห็นอั้มเล่นบทบาทนี้ รู้สึกอิ่มใจมากที่อั้มเป็นเจ้านางอนัญทิพย์ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

ฉากที่เข้าไปในหอคำครั้งแรกหลังจากกลับมาแล้วโดนทหารผลัก อันนั้นน้ำตาไหลเปาะเลยค่ะ สะอึกมาก จุกอกมาก ยิ่งตอนเจ้าทิพย์คร่ำครวญ คือสงสารมากกก

ฉากจบวันนี้ ไม่มีบทพูด แต่ใช้วิธีการตัดสลับภาพในอดีตให้เจ้าทิพย์หวนนึกถึงและแสดงออกทางสีหน้าและสายตา พัชราภาทำได้ดีมาก มากจริงๆ นั่งสะอื้นเบาๆ เงียบๆ ไม่กล้าสะอื้นแรงมากเดี่ยวแม่ที่ดูด้วยจะตกใจ  

บอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ตอนนี้คือยังห่อเหี่ยวใจกับฉากจบอยู่เลย ก็ประทับใจด้วย แต่ยังรู้สึก แห้งเหี่ยวใจยังไงไม่รู้ เราชอบฉากจบนะ แต่ก็จบหดหู่มาก เวอร์ชั่นเก่ายังไม่รุ้สึกหดหู่ขนาดนี้เลย

สองตอนสุดท้ายคือพีคมากจริงๆ สอนหลายๆ สิ่งให้ชีวิตคนเราได้เยอะเลยค่ะ จริงๆ ก็สอดแทรกสอนมาทั้งเรื่องแหละ แต่สองตอนสุดท้ายเหมือนซัดเข้าหาคนดูแรงกว่าเดิม

สำหรับอั้ม ภาพจำอั้มในบทนี้ชัดเจนจริงๆ ที่สุดของเธอจริงๆ เก็บทุกเม็ด เก็บได้ละเอียดมากกับบทนี้ มาสเตอร์พีชอีกหนึ่งเรื่องของอั้มเลย บทอนัญทิพย์มาเพื่ออั้มโดยแท้


พัชราภาทิพย์













หมดสิ้นผืนแผ่นดิน... ต้องพลาดพล้งหมดทาง... เพราะเพลิงพระนางครองจิตใจ...
แม้นจะสิ้นลมหายใจ แต่ก็ได้นั่งตั่งทองสมใจก่อนตาย...