สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยนะคะ เราอายุ 24 ค่ะ มีแฟนเป็นทอมค่ะ
ก่อนหน้านี้เคยคบทอมมาครั้งนึงแล้ว แต่ตอนนั้นเราเอาแต่ใจมากๆค่ะ งี่เง่าสุดๆ จนเค้าทนไม่ไหว  ก็เลยเลิกกันไปแล้วเค้าก็ไปเจอคนอื่นที่ดีกว่า ก็ยินดีด้วย แต่สำหรับเรา มันเป็นปมในใจไปแล้ว ว่าเพราะเราไม่ดีเอง เค้าถึงต้องไปหาคนอื่น
พอมาคบกับคนปัจจุบัน อายุเท่ากันค่ะ เราเลยเอาบทเรียนจากครั้งก่อน มาปรับปรุง เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เวลามีปัญหากัน เราพยายามใช้เหตุผลในการคุย พยายาใจเย็น และงี่เง่าเอาแต่ใจน้อยลงมากๆค่ะ คบกันมาได้เกือบ 2 ปีค่ะ เค้าก็ดีกับเรามากนะคะ หมายถึงเรื่องที่เป็นปัจจัยภายนอก เช่น ไปรับ ไปส่ง พาไปเที่ยว ขับรถให้ พาไปกินข้าว ก็กิจกรรมต่างๆที่คนเป็นแฟนกันทั่วๆไป เค้าทำกันปกติ แต่เรื่องความรู้สึกที่อยู่ในใจเรา เรารู้สึกว่าเค้าแคร์เราน้อยมากๆ จนบางทีเราคิดว่าไม่แคร์เลย  ซึ่งปกติ เราปัญหากัน ทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ และส่วนใหญ่เราจะเป็นคนง้อ ถ้าเรามีเหตุผลของเรา แล้วเค้าไม่อยากฟัง เค้าก็จะไม่ฟังเลยค่ะ ชอบบอกเราว่ารำคาญ ไม่ชอบให้เซ้าซี้ ที่ทำได้คือ แค่นอนร้องไห้เงียบๆคนเดียวค่ะ แล้วสักพัก อาจจะวันหรือสองวัน เค้าก็จะหาย มาคุยกัยเราปกติค่ะ แต่คือในมุมมองของเรา เราแค่อยากอธิบายเหตุผลของเราค่ะ แต่คือเค้าไม่ฟัง เราก็เลยไม่ค่อยมีโอกาสได้พูดเท่าไหร่ แม้แต่ตอนที่ดีกันแล้ว เค้าคุยกับเราปกติแล้ว ถ้าเราพยายามค่อยๆอธิบายเหตุผลเรื่องเดิม ก็จะกลายเป็นว่าเราชวนทะเลาะอีก เราเลยปล่อยไปค่ะ ถือว่าทะเลาะกัน จบแล้ว ตอนนี้ดีกัน คือไม่ค่อยเอาเรื่องที่เป็นปัญหามาคุย จนช่วงปลายปี เราทะเลาะกัน เรื่องไม่ได้ร้ายแรงมาก แต่เรารู้สึกว่า เราทนต่อไปไม่ได้แล้ว เราไม่อยากนอนร้องไห้คนเดียวโดยที่เค้าไม่ได้รับรู้ความเสียใจของเราเลย เราก็เลยบอกเลิกค่ะ (ซึ่งก่อนหน้านี้ ก็เคยบอกเลิกค่ะ แต่เราทนไม่ไหว ต้องกลับไปง้อเค้าทุกที เค้าไม่เคยง้อเราเลยค่ะ) พอเลิกกันรอบนี้ เราเลยหาคนคุยค่ะ เพื่อจะได้ลืมคนเก่า เรารู้ค่ะว่าตรงนี้เราแย่มาก เรายังรู้สึกเป็นตราบาปในใจมาถึงวันนี้ เราคุยกับคนใหม่ได้อาทิตย์นึง แฟนเรากลับมาง้อค่ะ เราเลยบอกว่าเรามีคนอื่นแล้ว มีมาก่อนจะเลิกกันอีกนะ แฟนเราเค้าเสียใจมาก เรารับรู้ได้ค่ะ ว่าเค้าเสียใจจริงๆ เราให้เหตุผลว่า เค้างี่เง่า เราทนไม่ไหว เค้าก็บอกว่าทำไมเค้าไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้ ไม่รู้ว่าทำให้เราเสียใจ ทำให้เรานอนร้องไห้คนเดียว บลาๆ ทำไมเราไม่บอกเค้า เค้ารับปาก ว่าจะเลิกนิสัยแบบนั้นค่ะ ให้เริ่มกันใหม่ มีอะไรให้คุยกัน ด้วยความที่เรายังตัดใจไม่ได้ แต่ไม่แน่ใจค่ะว่ายังรักอยู่มั้ย ก็เลยกลับไปคบกันค่ะช่วงหลังปีใหม่ เลิกคุยกะคนอื่น ช่วงแรกๆ เรายังไม่เหมือนเดิมค่ะ แต่เค้าปรับตัวดีมาก แคร์เราทุกอย่าง จนเรารักเค้าเหมือนเดิม แต่ดีแบบนั้นได้พักเดียวค่ะ เค้าเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ เราพยายามอธิบาย พยายามบอกมากกว่าเดิม ว่าเรามีปัญหาอะไร พยายามถามเค้า ว่าต้องการอะไร มีอะไรเราก็พยายามคุยค่ะ แต่นิสัยเดิมเค้ามาเลยค่ะ หาว่าเราเซ้าซี้ น่าเบื่อ น่ารำคาญ เราฟังทุกครั้ง เราเจ็บนะคะ เค้าสนใจเราน้อยลง เค้าให้เหตุผลว่าเค้างานยุ่ง อันนี้เราเข้าใจนะคะ ว่าโตๆกันแล้ว จะมาติดกันตลอดคงไม่ใช่ แต่ที่เราแปลกใจคือ ก่อนที่จะเลิกกัน งานเราก็ยุ่ง เรายังสนใจเค้า แคร์เค้าได้
ความรู้สึกตอนนี้ สับสนไปหมดค่ะ เรารักเค้ามาก ไม่อยากเลิกกัน พยายามปรับความเข้าใจ แต่เค้าไม่ค่อยให้ความร่วมมือเลยค่ะ โทษเราอยู่ฝ่ายเดียวว่าเรางี่เง่า เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ จะเลิกก็กลัวจะใจอ่อนกลับไปง้อเค้าอีก จะคบต่อ เราก็เจ็บปวด บางทีเราก็คิดว่าหรือเราจะไม่เหมาะกับการคบเพศเดียวกันคะ
กระทู้นี้เราอยากระบายมากกว่า แต่ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณค่ะ