เรื่องมีอยู่ว่าผมกับผญ.คนนี้รู้จักกันเมื่อประมาณเดือนพฤษภาคมปี59 ผมเป็นคนทักไปจีบเขาครับ ก่อนหน้านี้พี่ผมเรียนจบม.6ที่รร.ที่ผญคนนั้นเรียนอยู่ ซึ่งพี่ผมหน้าตาดีเป็นที่รู้จักกันของสาวๆในรรนั้น  ซึ่งผมพึ่งเข้าไปเรียนในชั้นม.4ส่วนเขาอยู่ม.6แล้ว ผมกับเขาก็คุยกันแบบคนจีบกันเนี่ยแหละครับ ผมไม่คิดด้วยซ้ำเลยว่าเขาจะมีใจให้ผม จนผ่านไปประมาณ2เดือนกว่าๆผมตัดสินใจขอเขาเป็นแฟนครับซึ่งเขาก็ขอเวลาคิดซักแปปนึงจึงจะตัดสินใจคบกับผม คบกันได้5วันเขาบอกเลิกผมเพราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้เขาแต่มีเวลาให้เพื่อน ผมยอมรับนะครับว่าผมติดเพื่อนมากแต่ก็พยายามใส่ใจเขาอยู่เหมือนกัน จนผ่านไปซักอาทิตย์นึงผมทักไปง้อเขาครับ แต่เขาพูดกับผมว่ามีคนมาทำให้เขารู้สึกดีแล้ว เหมือนกับว่าเขาหมดรักผมแล้ว คือผมมาช้าไปสินะ ผมตัดสินใจไม่คุยกับเขาครับ แต่แล้ววันนึงเขาทักมาคุยกับผม แรกๆก็คุยกับแบบพี่น้องเลย จนซักพักนึงก็เริ่มคุยกันแบบคนจีบกัน แต่แล้วก็มีเรื่องมาให้ทะเลาะกันอีกแล้วครับ วึ่งเวลาผมงอนผมเข้าใจนะว่าผมงี่เง่า แต่เขาก็ไม่เคยง้อผมเลยต้องรอให้ผมหายงอนเองตลอด ผมกับเขาเลิกคุยกันหลายรอบมากครับ แต่เลิกคุยไปกี่ครั้งเขาก็เป็นฝ่ายทักมาหาผมก่อนตลอด จนมีครั้งนึงผมเห็นเขาคุยกับรุ่นน้องในรร.ผมก็เลยถามไปว่าคุยกันอยู่หรอ ถ้าใช่ผมจะได้เดินออกมา เขาตอบว่าแค่พี่น้อง ซึ่งไอ้คำนี้แหละครับที่เขาใช้ตอบเวลาผมถามว่าคุยกับคนนู้นคนนี้หรอ ถ้ารุ่นเดียวกันเขาก็จะตอบว่าแค่เพื่อน ซึ่งเหตุผลเรื่องการคุยเยอะของเขาทำให้เราเลิกคุยกันบ่อยมาก แต่ก็มีเรื่องอื่นนะครับที่ทำให้เลิกคุยกัน ทุกๆครั้งตอนที่ไม่ได้คุยกันผมคิดและบอกกับตัวเองว่าจะไม่กลับไปคุยกับเขาอีกแล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว ไม่คุยทุ่มเทให้ใครขนาดนี้มาก่อน เขาชวนผมไปไหนผมไปหมด แต่กลับกันผมชวนเขาไปนู้นไปนี่เยอะแยะแต่เขาไม่เคยไปกับผมเลยซักครั้ง ส่วนอันนี้จะหาว่าผมไร้สาระก็ได้นะครับ เมื่อก่อนเวลาผมอัพสเตตัสในเฟสบุ๊คเขากดไลค์ให้ผมทุกโพสต์บางโพสต์ก็คอมเม้นด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เลย ผมอัพ10โพสต์เขาไลค์1โพสต์ ผมจึงคิดว่าเขาเปลี่ยนไปมากจากเมื่อก่อน บางวันเขาก็ทำให้ผมมีความสุขสุดๆ บางวันเขาก็ทำให้ผมเศร้าสุดๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเศร้าสะมากกว่า ตอนเขาง้อผมแรกก็ใส่ใจผมดีแหละครับแต่พอคุยได้สักพักนึงก็เริ่มทำตัวเหมือนไม่อยากคุยกับผม เป็นอย่างงี้ทุกรอบอะครับ
  ทุกๆคนคิดว่าผมควรทำยังไงดีครับจะเลิกคุยกับเขาแล้วบล็อคทุกอย่างที่ติดต่อกันได้หรือผมควรเป็นอย่างนี้ต่อไป